21-24 augustus 1993
Fotoalbum Zwitserland 1993


Woensdag 25 augustus 1993

Vanmorgen lekker uitgeslapen. Daarna een poging gedaan om wat cultuur op te doen in het Lötschentaller museum. Dat blijkt een heel leuk museum te zijn. Het geeft een aardig inzicht in hoe mensen hier vroeger leefde, in de tijd dat het dal nog bijna onbereikbaar was. Ik moet denken aan mijn eerste aardrijkskunde les van de MAVO. Ik was net terug van mijn eerste buitenlandse vakantie naar, jawel, het Lötschental. De eerste les ging over het ingerichte landschap en het natuurlijke landschap. Voor het ingerichte landschap werd als voorbeeld de Randstad aangehaald, met nauwelijks of eigenlijk geen, door de mensen onaangetaste ruimte en voor het oningerichte landschap werd als voorbeeld aangehaald, jawel, het Lötschental. Na deze culturele zijsprong hebben we geprobeerd een wandeling te maken maar na 1 uur bekenden we elkaar te lui te zijn voor dit soort fratsen. ’s Middags lekker geluierd en Tanja heeft een hamer gevonden, dus die heeft lekker op haar steen zitten haken. ’s Avonds, na de macaroni, hebben we nog wat gehakt en zowaar, de steen brak in tweeën. Er kwamen mooie kristallen uit maar meestal een beetje beschadigd. Aangemoedigd door dit succes zijn we vlak voor het donker werd een steen van een paar ton te lijf gegaan, die aan de andere kant van de Lonza lag. En zowaar brak ook hier het gewenste stuk af. Na zware arbeid is het goed slapen.

Blauwe-GentiaanDonderdag 26 augustus 1993

Img0007Vandaag worden we om 6 uur weer gewekt door de klokken van de kerk van Kippel. Om 7 uur moeten we eruit om de auto naar de garage te gaan brengen, kortom weer te vroeg wakker. Die kerkklok is wel een beetje veel van het goeie, ’t is een mooi kerkje, vroeger, toen de boeren nog hard werkten op het land was het een aardig houvast, maar tegenwoordig staat de boer op z’n vroegst om half zeven op en is ’t ie bovendien ook nog eens uitgerust met een uiterst compacte en handig horloge, dus om nou om 6 uur te beginnen met klokluiden… De auto moeten we achtergelaten, dus zijn we naar Brig gelopen en hebben daar de trein naar Visp genomen. De auto zou om 11.30 klaar zijn dus kunnen we in Visp wat winkelen. We kopen een Volkskrant met het oog op eventuele extra wachttijd Als we om 12 uur weer bij de garage aankomen is de auto nog niet klaar. De benodigde onderdelen waren niet met de post meegekomen en werden nu per expresse gehaald, maar het was onduidelijk wanneer ze binnen zouden komen. Om half vijf moesten we nog maar eens bellen. Een eindje verderop gingen we eens zitten om te beraadslagen wat we nu moesten gaan doen. We zijn maar wat gaan wandelen en zitten en we zijn het Shuhparadies ingelopen. Aldaar een verrassing voor Tanja: Zwitserse schoenen zijn niet duur! Eindelijk vindt Tanja haar felbegeerde tas. En een hele mooie ook! Het aanschaffen van de Volkskrant blijkt een gave van voorzienigheid te zijn. We hebben daarna nog wat gewandeld en gelezen op een alpenwei. En om de tijd te doden hebben we aardig wat potjes galgje gedaan, wat dacht je van hydraulische koppeling? Om 5 uur was het eindelijk zover. Bregy had de auto weer gefixed en innig voldaan reden we teug naar de camping. De avondmaaltijd smaakte érg goed (goulash met doppertjes). ’s Avonds nog wat stenen los gehakt en toen naar bed.

KwastbloempjeVrijdag 27 augustus 1993

Vanmorgen vroeg opgestaan en richting de Aletschgletsjer gereden. We moeten in Bettmeralp met de kabelbaan verder, aangezien er geen auto’s mogen komen. Daar aangekomen bleek het te regenen, dus snel in een souvenirwinkel een verschrikkelijk opzichtige paraplu gekocht. Toen zijn we richting de Aletchgletsjer gewandeld. We hadden prachtig uitzicht over de grote indrukwekkende gletsjer, de grootste van de Alpen.  Ineens zagen we twee marmotten die uit hun holletje waren gekropen, ik maakte gelijk een foto en geprezen zijn de moderne techniek, door de foto ongeveer 40 keer te vergroten is er inderdaad een marmot te zien, voor mensen met een goed wil. Vermoeid van de wandeling hebben we in Bettmeralp wat gegeten en gedronken. De kabelbaan bracht ons weer naar beneden. Hoe dichter bij het Lötschental hoe slechter het weer werd. Onweer en hagel. In de auto, bij de camping, wat ge-mens-erger-je-niet tot ’t tijd was om uit eten te gaan, want als het zo slecht weer is, kun je bijna niet koken als je zo’n klein tentje als het onze mee hebt. Verder was het een prettig excuus om weer een salade Bietschhorn te verschalken.

EdelweissZaterdag 28 augustus 1993

Vanmorgen vroeg de autotrein vanuit Goppenstein gepakt. De terugweg ging weer via de Péage in Frankrijk want dat rijdt zo heerlijk rustig. Verder valt er over deze vakantie niets meer te vertellen behalve dan dat het Lötschental een van de mooiste plekken op deze aardkloot blijft die we bezocht hebben, zo rustig, zo intiem, zo wild, zo mooi….

 

21-24 augustus 1993
Fotoalbum Zwitserland 1993