De wekker gaat vroeg want vandaag gaan we naar Venetië. Met de auto rijden we naar Ponte nelle Alpi en nemen vanaf daar de trein om parkeer- en fileproblemen voor te zijn. Na zo’n 3½ uur rijdt de trein de lange toegangsbrug naar Venetië op en stappen we uit in het broeierige Venetië. Gelijk als je het station uitkomt zie je waarom Venetië een bijzondere stad is. Een wirwar van bootjes vaart af en aan over het Canal Grande. Watertaxi’s, waterbussen, vrachtbootjes en natuurlijk gondels krioelen over het water. De stad is oud en echt Italiaans. Mooi in eerste oogopslag maar om de hoekjes en in stille steegjes is het vies. Veel huizen staan leeg omdat wonen in Venetië veel te duur is voor de gewone man. We wandelen eerst door de steegjes naar de Riaalto, één van de twee bruggen over de het Canal Grande. Daar steken we over en dwalen wat door de steegjes.
We pakken een waterbus en laten ons rondvaren over het Canal en stappen uit bij het San Marco plein. We informeren wat een tochtje met een gondel kost maar dat gaat ruim €100 kosten dus dat doen we maar niet. We kijken even naar de Brug der Zuchten, besluiten dat het leuk is maar niet meer dan dat en lopen verder. Het plein is indrukwekkend maar het grappige is dat de San Marco basiliek altijd lijkt alsof ze de schaal van de bouwtekening niet hebben begrepen, hij lijkt namelijk een soort tussenvorm tussen miniatuur en echt. Voor een klein fortuin drinken we wat en slenteren weer verder. We stappen nogmaals op een waterbus en laten ons via het Lido terug vervoeren naar het station.
Rond een uur of 9 staan we weer in Ponte nelli Alpi en moeten nog een aantal uren rijden. We eten ergens onderweg in een restaurantje, wat op zich heel lekker smaakte, maar waar toch weer de verschillen tussen landen naar boven komen. Zou je in Nederland een restaurant gezellig op stijlvol willen maken, in Italië is ie alleen maar functioneel. Lelijk zeil op de grond, smerige nepkroonluchters met veel te fel licht, saaie tafeltje en ga zo maar door, maar het smaakt er niets minder om. Rond een uur of twaalf komen we aan op de camping daar komen we terecht in een soort talentenjacht. Blijkbaar waren de stukjes en liedjes komisch maar echt begrijpen doen we het niet. dus tandenpoetsen en slapen.
Geef een reactie