Over wodka en walvissen
Vijftig tinten wit

“Good morning, good morning! ….olar cirk… ..eather very nice… …deck…slippery. …kfast twenty minutes!”, Klinkt de inmiddels vertrouwde stem van expeditieleider Sebastian over het P.A. systeem van de Plancius. Dit gaan we nog missen, de wake-up calls en aankondigingen van activiteiten.

We zijn vanochtend om 6:00 ’s ochtends de Antarctische poolcirkel overgestoken en bereiken vandaag het meest zuidelijke punt van onze reis. We zijn weer in beschut water terecht gekomen, en na het ontbijt snellen velen zich naar het dek om van het prachtige lichtspel van laagstaande zon en ijsbergen te genieten. Dive Master Kelvin roept via het P.A. systeem met een vet Schots accent om dat de duikers hun duiksets kunnen opbouwen op het dek.

De meest zuidelijke duik van de reis valt wat tegen; we krijgen te horen dat we in de bovenste meters geen leven zullen tegenkomen omdat dat door de gletsjers is afgeschraapt. Op 20 meter diepte blijft de rotswand nog steeds erg kaal. De geoloog in mij wordt wakker en ik bestudeer dan de granieten stenen en hoe deze door donkere aders van stollingsgesteente doorkruist worden. Enkele zeesterren en brokkelsterren kruipen daar weer overheen.

Na afloop van de duik worden de duikers met de Zodiac naar land gebracht op Detaille Island. Hier bevindt zich een verlaten Britse basis uit koude oorlog. Hier werd, onder het mom van geologisch en meteorologisch onderzoek, in de gaten gehouden of de USSR niet stiekem delfstoffen aan het winnen was. Hoewel deze gebouwtjes volgens de verdragen rondom Antarctica ontmanteld hadden moeten worden, is besloten deze basis in oorspronkelijke staat te laten staan als een soort museum. De voorraadkasten bevatten nog onaangeroerde potten Heinz mayonaise en ‘catsup’. Op tafel liggen nog de tijdschriften die de bewoners van de basis hebben achtergelaten.

Het ziet er apart uit om hier mensen in duikpak te zien rondlopen, maar de prijs voor de meest originele outfit gaat naar twee medepassagiers; zij hebben deze plaats gekozen om in het huwelijk te treden en lopen in respectievelijk een trouwjurk en smoking door de sneeuw. Één van de gidsen van de expeditie voltrekt de ceremonie; hij maakt er wat leuks van: ‘…in seasickness and in health’.

Terug aan boord van de Plancius bereiden we ons weer voor op een langere tocht. We passeren voor de tweede keer vandaag de poolcirkel, deze keer in noordelijke richting. Onderweg vertelt Sebastiaan over de verschillende soorten ijs, terwijl de illustraties buiten voorbij drijven.


Over wodka en walvissen
Vijftig tinten wit