Ontbijt is lekker laat om 8 uur. Daar krijgen we een korte briefing die de plannen voor vandaag uiteen zetten. Na ontbijt grote briefing, daarna rond half 11 een duik en vervolgens door naar de laatste duikstek waar we rond 16u de laatste duik gaan maken. Tijdens de primaire briefing blijken we van de 21 man\vrouw de enige niet Franssprekende gasten te zijn. Van de Franssprekende gasten is er 1 die absoluut geen Engels spreekt: succes safarileider… We krijgen af en toe na veel Frans getetter een korte Engels samenvatting. We krijgen genoeg info om er mee te kunnen duiken. En dat doen we dan ook bij Sha’ab El Erg. Een duikstek die ik zou moeten kennen omdat ik volgens mijn logboek er al een keer of acht gedoken heb. Soms is een slecht geheugen ook best wel praktisch want de duik is geheel nieuw voor me… We maken een relaxt rondje om de koraalberg. Een symbiosegrondel houdt de wacht voor de tunnel waarin hard gewerkt wordt door de begeleidende blinde garnaal, een maskerkogelvis scharrelt onhandig over het rif en een piepkleine Rode Zee anemoonvis heeft besloten voor zichzelf te beginnen, niet veel groter dan mijn pinknagel. De enorme anemoon waar hij zijn oog op heeft laten vallen verdedigt hij met verve tegen die nieuwsgierige duikers. Zo klein als ‘ie is, zo dapper is ‘ie ook. Met Gert gaat het prima, lekker relaxt maken we de duik af waarna we op het eind van de duik voor de vorm een boei oplaten omdat dat de afspraak was. Niemand kijkt ernaar of controleert dat maar het gaat prima dus we keuren het zelf maar goed. Eenmaal boven blijken er 5 dolfijnen bij de boot te zwemmen. We zien ze rondzwemmen, prachtig gracieus en altijd sneller dan je denkt. Jammer dat we ze niet duikend gezien hebben!
We lunchen en varen door naar Abu Nahas, een plek waar ik ook al redelijk vaak geweest ben. We gaan een duik maken op de Carnatic een oud stoomschip met hulpzeil. Omdat we met Nitrox duiken moeten we dat aan geven door onze duikbril aan de kraan van de fles hangen. Omdat ik dus niet meer in mijn brillenbakje moet zijn en Gert zich prima spiegelt aan mijn gedrag, zitten we even later met al onze duikspullen in de zodiac om te water te gaan als we ontdekken dat we onze computers vergeten zijn… De gids is relaxt en zegt ons met hem mee te duiken. Dat gaat verder prima. De Carnatic ligt op bakboord en is niet meer dan een geraamte maar daardoor kun je tussen alle spanten het licht naar binnen zien vallen. Altijd een mooie duik. Omdat Gert nogal snel door zijn lucht heen is moeten we redelijk snel naar boven. Daar wacht de zodiac. Het aan boord komen is hier altijd een klus vanwege de golfslag maar dat lukt redelijk makkelijk. Eenmaal in de zodiac is het echter wachten op de rest en in de stevige branding van het rif is dat niet heel relaxt. Ik zie dat Gert stil worden, adviseer hem om het eiland strak in de gaten te houden. De zodiac raakt langzaam vol met andere duikers maar als we weg willen varen hangt er een groep van een man of 10 een safetystop te maken aan de lijn waar de zodiac mee vast ligt. Duurt weer een minuut of 10 voor dat dat opgelost is en daardoor is Gert ook weer een paar flinke tinten witter geworden. Eindelijk varen we terug naar de Vita Xplorer. Daar duurt het nog even maar langzamerhand keert de kleur weer terug op zijn gezicht en kunnen we aan een decobiertje. Een mooie dag om mee te starten, morgen potentieel vier duiken…
Geef een reactie