De volgende dag worden we aan het ontbijt verwelkomt door een dikke, kale Arabier die doof is: Ali Baba, de duikleider voor de komende week. Leest lip in vier talen (zolang Rob Vos die lange snor van hem maar een beetje optilt). Hij praat goed Engels alhoewel het is even wennen aan zijn manier van spreken en je moet goed luisteren maar het is zeker geen handicap. Hij vertelt in het kort wat de plannen zijn maar waarschuwt al meteen voor de wind die hard waait en de golven flink opstuwt. We vertrekken naar een duikstek om de checkout duik te maken en de 2 uurtjes varen is voor een aantal mensen al reden om de vissen te voeren met een retourzending van het ontbijt. De zee gaat dan ook behoorlijk te keer en wind is behoorlijk sterk. Ali Baba en kapitein Mohammed staan met gefronste wenkbrauwen over zee te kijken, ik verwacht elk moment Kniertje om te zeggen dat de vis duur betaald wordt, maar die is gelukkig thuis gebleven. De checkout duik bij El Tuna is uiterst relaxt. 
Dikke murene’s, twee erg opdringerige vleermuisvissen, een kunstig gecamoufleerde schorpioensvis, een grote karetschildpad en een opgeblazen egelvis zijn een greep uit al het prachtigs wat aan ons voorbij trekt. Na al die duiken in Nederland, waar je al blij bent met één vis, is duiken in de tropen een hemel op aarde. Overal om je heen wemelt het van de prachtigste vis, het water is heerlijk warm, het zicht is uitstekend, kortom dit is het ware duikersleven. Terug aan boord moeten er spijkers met koppen worden geslagen: de Brothers zijn mogelijk maar dan zou er keihard gewerkt moeten worden, 9 uur tegen de wind in stampen om er te komen, ter plekke geen mogelijkheid voor een ligplaats in de luwte, de wind zweept de stroming op, kortom een weinig uitnodigend vooruitzicht. Er is een alternatief: Daedalusrif, veel verder naar het zuiden, nog verder uit de kust (halverwege Saoudi Arabië en Egypte) maar doordat de reis er heen voor de wind gaat en ter plekke achter het rif in de luwte kan worden afgemeerd een veel betere keuze én (zonder het woord te noemen want dan zie je ZE zeker niet) meer kans op grote vis aldus Ali Baba, zorgvuldig in het midden houdend wat dat dan voor vis zou zijn, een stekelbaarsje van 10 centimeter is namelijk ook een erg grote vis. We besluiten om morgen eerst een dag te gaan duiken op Elphinstonerif en daarna de definitieve keuze te maken. We maken nog een middagduik waarbij we opnieuw een schildpad die erg relaxt is en alle aandacht prima lijkt te vinden. Het zicht is matig omdat de wind op is komen zetten waardoor de golven het zand in de baai opwoelen. ’s Avonds maken we er een nachtduik en die is erg mooi. Matig zicht hindert niets bij een nachtduik want de wereld is toch niet groter dan het schijnsel van je lamp. Voor Arnoud beslaat dat overigens nog de halve Rode Zee, zijn enorme pit met licht verlicht de halve baai.
Geef een reactie