Oude reisverslagen

We slapen uit omdat we een lange dag voor de boeg hebben. Na het ontbijt liggen we lui bij het zwembad, zwemmen af en toe als het te warm wordt. We douchen, pakken onze koffers en worden om 11 uur opgepikt door een taxi om naar het vliegveld te gaan. Over de terugreis kan ik met een korte opsomming een sfeerimpressie geven die alles wel zegt wat er te zeggen valt: Cairns - Sydney: 3 uur vliegen, 2 uur wachten... Sydney - Kuala Lumpur: 9½ uur vliegen, 1 uur wachten... Kuala Lumpur - Wenen: 11½ vliegen, 4 uur wachten... Wenen - Amsterdam: 2 uur vliegen... thuis!

De zaterdag staat in het teken van het vertrek. Iedereen pakt zijn tas en we rekenen af met captain Jack. We krijgen de drankjes gratis omdat hij vindt dat Tanja nooit had moeten voldoen aan het verzoek van de andere drie dames om zich (tijdelijk) van mij te laten scheiden. Ondanks tegenwerpingen houdt hij voet bij stuk. Overigens vermoed ik ook dat het wel iets te maken had met een verborgen schuldgevoel omdat de reis dankzij de Grootbek Amerikanen, niet optimaal was. Ik zelf vermoed bijvoorbeeld ook dat hij geen live boat entries meer heeft durven maken onder druk van de kritiek van de Grootbek Amerikanen en dat was jammer want dat waren de vorige keer absolute toppers. We nemen afscheid van Steve, die namelijk de volgende 4 dagen ook nog aan boord blijft totdat de boot in Cairns aankomt. Hij vertelt iedereen dat hij gehoord heeft dat het Zweedse [...]

We besluiten de eerste duik te laten schieten omdat ik twijfel over mijn oor en weer komt Kevin terug met het verhaal dat we niets bijzonders hebben gemist. Als ik hem bedank voor zijn diplomatieke optreden, houdt hij vol dat het echt niet veel was.We stomen op naar Pixie Pinnacle, volgens de verhalen een prachtige duikstek. Ik besluit, tegen de adviezen van bezorgde mensen in, om de duik wel te gaan proberen en dat pakt goed uit, ik kan prima klaren en mijn oor doet onderwater niet meer zeer dan boven water. Vrijwel het eerste dat we zien is een harlekijn spookfluitvis, een uiterst moeilijk te vinden en zeldzame verschijning. Hij is zwart met rode vlekken, 15 centimeter lang en heeft een lang uitgerekt lijf met een soort vleugelachtige achtervinnen. We bewonderen hem van alle kanten en gaan verder. De pinnacle is bezaaid met naaktslakken en dus fotografeer ik mezelf [...]

Vandaag de Cod Hole. Het zicht is prima, het rif is prachtig en de vissen ook. Zelfs zonder te lokken met voer, zien we al twee grote potatocods. Ook zien we drie grijze rifhaaien rond patrouilleren aan de rand van de drop-off. Een witpuntrifhaai scharrelt over zijn rif. Een groepje van 5 vuurpijlvissen zwemt rond met de grote uitstekende vin omhoog. We zien een vreemde vis, die twee antennes boven op zijn kop heeft en een soort dansje doet (speurwerk in de boeken levert op dat het een rockhopping wrasse is). Onder de boot vindt ik een prachtige anemoonvis, dieprood met felle witte lijnen. De tweede duik wordt het voeren van de baarzen. Timmy doet de briefing. Hij legt uit dat iedereen die het wil met hem mee gaat. Hij neemt een jerrycan met gaten mee waar dode vis in zit. Aangekomen bij de plek gaan we in de "praise Timothy" [...]

Tijdens de liveaboard in 2005 duiken we op de één na laatste duikdag onder bij Challenge Bay. De briefing waarschuwt al voor stroming en bij het te water gaan blijken ze gelijk te hebben en tegelijkertijd ook weer niet. Ja, er staat stroming, nee, niet de voorspelde richting op. We gooien het duikplan om maar zien Steve, Hillary en Brenda als makke schapen wel de in de briefing aanbevolen kant op zwemmen en die drie stipjes worden met gezwinde spoed kleiner... Dat wordt weer zodiak werk, denk ik nog. Wij vertrekken echter tegen de stroming in. We komen langs twee torpedobaarzen die een nestje aan het bouwen zijn. Met steentjes in hun bek zwemmen ze rond en bouwen een soort van tunneltje. Heel leuk om te zien hoe vaardig ze zijn met alleen maar een bek. Intussen is het rond om ons druk geworden. Niet met duikers want die zijn [...]

We komen aan bij de Snakepit zonder dat er mensen groen overboord hebben gehangen. Twee van de Grootbek Amerikanen zijn ziek, griep, en duiken niet mee: there's a God after all verzucht Brenda. De Snakepit is een rif dat geen mooi koraal heeft maar dat één ding wel heeft: zeeslangen. We zien er inderdaad een aantal waarbij er 1 is die erg gecharmeerd is van Steven en om zijn flipper heen krult. Als ik een voor mij uit zwemmende zeeslang aan aan het filmen ben, besluit de slang opeens een 180° draai te maken en komt recht op me af. Tegen de tijd dat hij mijn camera zou gaan raken, haak ik af en laat mij omhoog drijven zodat hij onder me door gaat. Ook de tweede duik van de dag wordt bij de Snakepit gemaakt. We zaken langs de ankerlijn af naar de zandvlakte en komen vrijwel meteen een slang tegen die nieuwsgierig maar [...]

Ook tijdens ons tweede bezoek aan het Great Barrier Reef bezoeken we het Tijou reef. Gek maar ik herken niets onderwater terwijl ik er zeker van ben dat we op bepaalde stekken eerder geweest zijn. Op zich is het niet zo gek dat je na 1 bezoek niet meer weet hoe iets er uit ziet maar het gekke is dat ik wel erg levendige beelden heb van het eerste bezoek. Geeft je de kans om gewoon opnieuw de pracht op je in te laten werken. We leggen aan de aan de buitenkant van het rif en Tommy komt boven van het ankeren met de mededeling dat het gierend hard stroomt. Ietwat onrustig gaan we te water en laten ons meteen zakken om in de bescherming van het rif terecht te komen. Bij de briefing is er wat mis gegaan want de voorspelde stroming gaat precies de andere kant op. Steve, [...]

We hebben vannacht de hele nacht gevaren en dat is soms wel onrustig slapen. Hoewel de zee erg kalm is en de golfslag minimaal is het geluid en de beweging toch wel onrustig. We meren rond een uur of 4 ergens af en als het licht is wordt het laatste stuk gevaren, een stuk waar blijkbaar daglicht voor nodig is. De duikstek, Two Meter Patch is erg mooi. Het zijn drie grote bommies die vanaf een meter of 30 oprijzen. We cirkelen een rondje om alle 3 de bommies. We zien een grote zwangere stars and stripes pufferfish die een soort buidel onder zich heeft hangen die heel los meebeweegt, koraalduivels, grote doopvontschelpen en natuurlijk de gebruikelijke haaien, ditmaal twee witpuntrifhaaien. Een van de koraalduivels is klein en bijna zwart. Ik heb er nog nooit zo een gezien maar als we de boeken erop naslaan blijkt het een jonge gewone koraalduivel te [...]

Wakker worden is nog steeds niet subtiel. Het anker wordt gehesen en dat maakt veel lawaai. Doorslapen heeft geen zin. Boven staat al een klein ontbijtje klaar (meusli, geroosterd brood) en na een uurtje komen we aan bij Blue Lagoon, ook een stek die we al eerder hebben gedoken. We krijgen een briefing en gaan overboord. Het zicht is een drama, 15 meter maximaal. Het koraal is vervolgens ook nog een keer zo dood als een pier. We zien een paar witpuntrifhaaien, een napoleon en een cuddlefish maar dat is dan ook alles wat de moeite van het vermelden waard is. We varen door naar Tijou, alweer een bekende duikstek. Onderweg, als Tanja en ik op het voordek in het zonnetje zitten te lezen komt Paul, de tweede duikgids, zijn hart luchten. De Amerikanen, zo ontzettend "full of themselves", leveren veel kritiek en zeiken de bemanning af. Intussen wordt steeds duidelijker dat [...]

Vandaag gaat het eindelijk beginnen. We krijgen een licht ontbijt en worden ondertussen gebrieft. Na wat uitloden kunnen we onderduiken. De duikstek, Curtain Wall, is een glooiend rif. We zien vrijwel meteen een aantal grijze rifhaaien rondjes draaien rond de hoek van het rif. Wat hoger op het rif zwemmen een aantal witpuntrifhaaien. Verder is het koraal in redelijk goede staat, er zit veel leven tussen, anemoonvissen en veel, heel veel vlaggenbaarzen. De duik is diep en dus zijn we met een minuut of 40 weer terug bij de boot. Het is weer heerlijk om in de tropen in het water te liggen, de temperatuur van het water is net genoeg om het niet koud te krijgen en om toch verfrist weer op te duiken. Het zicht valt wat tegen, zo'n 20 meter maar laten we niet klagen. Terug bij de boot zien we vanaf onderen de zodiac hard werken om [...]

Om 6 uur staan we op, we ontbijten en lopen naar het kantoor van de Nimrod dat om de hoek is. We zijn de tweede. Er is een oudere dame, Jeanet, die ook al eens eerder met de Nimrod is mee geweest. Ze gaat alleen snorkelen, want mij verbaasd maar dat moet ze zelf weten. Ze is een beetje typisch, ze noemt zichzelf on-sociaal. Langzaam aan druppelen de anderen binnen. Zo'n kennismaking is altijd een beetje merkwaardig. Iedereen zit een beetje de kat uit de boom te kijken of mensen staan als een soort orang-oetang op de borst om de pikorde te bepalen. Dat laatste doen 4 Amerikanen, binnen 5 minuten weten we dat ze op één van de Amerikaanse  boten van Explorer werken en dat ze erg goed zijn. Verder bestaat de groep uit 1 jonge Duitster die wel aardig is, 2 Canadese vriendinnen van rond de 60 die [...]

We staan vroeg op om nog een ochtendje Sydney te hebben. Via de inmiddels bekende Botanische tuinen wandelen we weer naar Circular Quay en daar nemen we de veerboot naar Daling Harbour. We lopen een rondje, drinken een bakje, zitten in het zonnetje te kijken hoe het leven aan ons voorbij rolt en gaan vervolgens weer terug want we moeten 3 uur 's middags naar Cairns vliegen. We nemen de airportshuttle en komen rijkelijk vroeg aan maar we moeten nog even de bagage oppikken bij het depot bij International en vervolgens terug naar Domestic met de Cityrail. Inchecken bij Virgin Blue gaat zonder problemen ondanks het feit dat mijn handbagage mee moet als ruimbagage en we dus 20 kilo over de limiet zit. We lunchen verrassend lekker voor een luchthaven. We boarden en de vlucht gaat verder zonder problemen. De aankomst in Cairns is net als Bonaire: een heerlijke, vochtige [...]

Half 8 zijn we klaar wakker, ontbijten in het hotel en wandelen vervolgens naar de stad. De voorspellingen waren regen en onweer maar de werkelijkheid is een stralende dag. Achter de Woolloomooloo begint een park dat zich op een landtong bevind. In het park komen we in een krijsende groep Kaketoes terecht. Daar tussendoor kwetteren kleurrijke parkieten die vanuit een palm zitten te schreeuwen. We wandelen door de Botanische tuin die prachtig is. De inheemse flora is echt bijzonder en uitbundig. Tanja ziet een prachtige bloem, pakt hem zacht beet om er aan te ruiken. Intussen suggereer ik dat ik het begeleidende bordje voorlees. Tanja laat met een gil en een hartverzakking los als er gesproken wordt over een vleesetende plant. We komen uit bij het Opera house, dat mooi is (maar architectuur is niet echt aan ons besteed) en we wandelen verder naar de Circular Quay. Daar doen we [...]

Achterlijk vroeg gaat de wekker af. Half 6 is geen tijd om wakker te worden tijdens een vakantie. Maar de volgende fase staat voor de deur: Australië. We ontbijten, lezen nog even snel de mail omdat we vorige week ontdekt hebben dat de tickets van de terugreis een verkeerde datum hebben. We hebben inderdaad een mailtje van het reisbureau waar in staat dat we gewoon naar de balie van Singapore Airlines kunnen gaan om de ticket te laten wijzigen. Het inchecken op het vliegveld verloopt zonder problemen alhoewel er voor ons iemand de halve tas moet achterlaten omdat ze over de toegestane hoeveelheid handbagage gaat. Er wordt niet gevraagd naar mijn handbagage. In een kleine tax-free shops vinden we een mooie ketting voor ma. De douane is afgeschermd met grote zwarte schermen. Als we doormogen en tussen de schermen vandaan komen verschijnt er opeens een tidy Kiwi met een vriendelijk [...]

Voordat we aanstalten gaan maken om te vertrekken gaan we naar Auckland om Tanja in het heilige der heiligen af te leveren. Auckland is redelijk overzichtelijk dus we gaan met de camper de stad in. Bij de Les Mills sportschool gaan Tanja een les Body Pump volgen. Intussen maak ik een pakket klaar dat we via de post vooruit gaan sturen naar Nederland. Met een paar dozen van de New World supermarkt om de hoek maak ik een pakketje van 10 kilo met schelpen, stenen en overbodig zaken zoals reisgidsjes van Nieuw-Zeeland. Ik maak gelijk gebruik van de grote weegschaal in het postkantoor (dat erg prettig recht tegenover de Les Mills sportschool ligt) ik weeg er de overblijvende bagage en dat is nog steeds zorgelijk. De duiktassen zijn 18 kilo, de weekend tas is 10 kilo. Daar komen we wel mee weg. Wat een probleem is, dat is mijn handbagage [...]

Wederom een stralende dag. Eigenlijk weten we niet zo goed wat we moeten gaan doen. We hebben de boekjes er nog eens op na geslagen en vinden tussen hier en Auckland niet iets dat leuk genoeg is voor een bezoek. We vertrekken maar gewoon richting Auckland. We stoppen even bij de watervallen van Whangarei. Die zijn leuk maar na 10 minuten weten dat ook wel. We rijden verder, lunchen ergens aan het strand, terwijl links en rechts naaktlopers rondlopen. Als we weer verder rijden krijg ik een ingeving. Auckland is niet leuk genoeg om nog drie dagen dus kunnen we proberen om ons ticket te vervroegen en drie dagen eerder naar Sydney te vertrekken. We rijden naar het vliegveld van Auckland, kunnen het voor $80 regelen, rijden als voorbereiding voor de laatste dag even langs de carrental om te zien waar het zit, regelen een hotel en rijden voor de [...]

Na het onstuimige weer van gisteren is het opeens prachtig weer maar het waait nog wel hard. We rijden naar Dive! Tutakaka. Daar aangekomen weten we nog niet of het doorgaat want er zijn twee mensen buiten de haven kijken of de golfslag te doen is. De eigenaar van de toko komt binnen en spreekt ons aan in zijn best Fries. Is 20 jaar geleden naar Nieuw-Zeeland verhuist en grijpt elke kans aan om zijn Nederlands\Fries te oefenen. Als hij vraagt hoe het is in Nederland kan ik hem geruststellend melden dat zijn keuze een juiste is geweest met 900 kilometer file. Na een kwartiertje komt het verlossen wordt: it giet oan! We vullen het papierwerk in, krijgen ons pak (dubbel 7) en dragen de spullen naar de boot. Daar zijn al een stuk of 12 duikers verzameld waaronder de twee dames die de verloren strijd met de storm en de [...]

We ontbijten buiten onder een stralende zon en vertrekken vervolgens naar Tutukaka. Daar komen we rijkelijk vroeg aan. We rijden door het dorpje: 3 winkels, 2 restaurants, 5 huizen en een duikschool. We gaan naar de duikschool om ons in te schrijven voor een duik. Inschrijven is geen probleem maar of het door gaat is nog maar helemaal de vraag. Het weer voor vandaag en morgen ziet er slecht uit, veel regen en wind. De boot die op dit moment buiten is, wordt ook teruggeroepen. We rijden naar de camping terug en wachten af. De camping is vrijwel verlaten en de camper dient als een soort vogelhut. We zien een paar mooie, bruine ganzen, een havik, een grote watervogel en een Kakariki, soort parkiet  die we nog niet eerder hebben gezien. De planning is lastig want in deze buurt is behalve duiken niets te doen. Als het duiken morgen dus [...]

We maken na het ontbijt een strandwandeling om Tanja's schelpenzucht te bevredigen maar er ligt zoveel dat we er duizelig van worden. Omdat ik door het zand last van mijn knie krijg zijn we na zo'n twee uur weer terug met een berg schelpen. Vanwege de last van mijn knie besluiten we richting Tutukaka te gaan rijden. We rijden 2½ uur en komen bij de Bay of Islands aan. Daar vinden we aan de baai een leuke camping. We huren een kajak en peddelen door de mangroves en langs de kliffen. Het is een kajak met een gat in de bodem (met opzet) maar daardoor wordt het gauw erg koud aan je benen en achterwerk. Na twee uurtjes zijn we weer terug bij de camper. We gaan de schelpenvangst schoon proberen te koken. We zetten de pan op het vuur en gaan vervolgens buiten in het zonnetje een wijntje drinken. [...]

We rijden terug naar Kaitaia om boodschappen te doen voor de komende dagen omdat we waarschijnlijk langer blijven in het park. Omdat we een huurauto hebben mogen we niet over de 90 mile beach, een officiële highway die over het strand loopt. We gaan dus binnen door en komen na twee uurtjes aan bij Cape Reigna, het noordelijkste puntje van Nieuw-Zeeland. De kaap is mooi. Steile kliffen en op de meest verre klif een lief klein vuurtorentje. Volgens de Mauori vertrekken de geesten van de overledenen hier vandaan naar hun hemel. Wij zijn vroeg en dat heeft als voordeel dat de bussen nog ergens over de 90 mile beach schuren. We kunnen dus in alle rust rondlopen. We rijden zo'n 10 kilometer terug om een wandeling te gaan maken. Zo'n 150 meter na het begin van de wandeling zijn we de weg al kwijt en op de gok gaan we [...]

Het is heerlijk weer, we ontbijten in de zon en vertrekken snel om nog wat aan de dag te hebben. We rijden weer door het Waipoua forrest. We stoppen om de grote bezienswaardigheid te bekijken de oudste, dikste en hoogste boom van Nieuw-Zeeland. Hij is 60 meter hoog en 23 meter in omtrek en 1200 jaar oud, erg imposant. We rijden door naar Arai-Te Uru en maken daar vandaan een wandeling langs de kust. Het begin van de wandeling is prachtig. Aan de overkant van Hokiangi Harbour ligt een duin van 340 meter hoog. De baai zelf is ook prachtig, hij slingert zich diep het land. De ingang is één grote draaikolk. Daarna moeten we door dichte bosjes met kleine bloempjes waar hordes bijen op af komen. Tanja heeft het er niet zo op en komt bijna rennend door de bosjes heen. De rest van de wandeling is niet erg mooi, [...]

De dag begint mooi maar als we buiten willen ontbijten betrekt de lucht en begint het te regenen. We vertrekken richting Waipoua forrest. In Ruawai doen we nog wat boodschappen en rond een uur of 12 rijden we het bos in. De weg is prachtig. We klimmen over steile weggetjes door dichte subtropische bossen. De weg naar het informatiecentrum is onverhard maar erg mooi. Grote statige bomen vormen een mooi bos waar de weg als een soort tunnel doorheen loopt. Naast de weg loopt een liefelijk beekje. We zien de eerste Kauri bomen, met grote dikke stammen, tot 50 meter hoog. Enorme bomen die intussen uiterst zeldzaam zijn omdat ze in vroeger tijden erg veel gevraagd waren. Het hout bevat namelijk erg veel gom en is dus eigenlijk al van nature gelakt. De restanten van het oude bos worden intussen streng beschermt en het bos is langzaam weer aan het [...]

We slapen heerlijk lang uit en vertrekken vervolgens naar Auckland. Het wordt steeds drukker naarmate we dichter bij komen. Rond Auckland is het een wirwar van snelwegen. We duiken in het diepe en rijden naar het centrum. Dat valt erg mee, behalve dan parkeren. Niet dat er te weinig plaats is maar alle plaatsen zijn overdekt en daar past ons busje niet in. Uiteindelijk vinden we een plaatsje langs de haven. De stad is, net als de rest van Nieuw-Zeeland, redelijk shabby. Het is niet echt armoedig maar een beetje armzalig is het wel. Queenstreet is de hoofdstraat en is wel een leuke winkelstraat maar ook zonder al te veel stijl en sfeer. We lopen langs de Skytower, de hoogste toren van Nieuw-Zeeland van 328 meter. Er wordt net iemand van af gebungee jumped en dat ziet er niet aanlokkelijk uit. Vlakbij de toren staat de Les Mills, de sportschool [...]

Het is een grijze dag en dus gaan we weer wat kilometers maken. We rijden een tijd lang langs Lake Tahoe, maar door het grijze weer maakt het niet aantrekkelijk. Tahoe zelf draagt daar nog wat extra's aan bij doordat het enorm toeristisch is. Onderweg zien we regelmatig stoomwolken van de geothermische verschijnselen. We rijden langs een grote energiecentrale die op aardwarmte draait. Het weer wordt wel steeds beter en als we Roturua binnen rijden is het heerlijk zonnig. Roturua is een beetje een kermis. Alles draait om de grote concentratie geothermische verschijnselen die hier voorkomen. De commercie heeft overigens wel overal zijn vinger achter gekregen. e besluiten om naar het Whaka park te gaan omdat daar de meeste verschijnselen te zien zijn. Het is er gelukkig erg rustig, maar 3 of 4 bussen met Japanners en\of Chinezen. We wandelen langs een serie vreemde zaken zoals stomende schoorstenen met knalgele [...]

Om 8 uur worden we opgepikt door bus. Het is erg mistig. Soms rijden we een mistveld in waar het zicht minder dan 50 meter is. Hopelijk trekt dit nog op. De buschauffeur draait zijn verhaal mechanisch af, smijt met kubieke meters, graden Celsius en jaartallen en verdooft zo zijn hele publiek. We worden afgezet bij Mangatepopo. Het begin van de wandeling is erg druk, hoewel het volgens de chauffeur erg rustig is. Zijn we blij dat we niet op een drukke dag de wandeling maken. Het begin is vriendelijk vlak, maar de steile wanden van de vallei komen steeds dichterbij. we maken een kleine zijsprong richting de Sodasprings, een warme bron. We maken gebruik van de laatste mogelijk om naar de W.C. te gaan en beginnen aan de klim. Het gestolde lava is zwart, weerbarstig en scherp. Om ons heen piepende en hijgende mensen die de steile wanden met nog [...]

We worden vroeg wakker onder een strak blauwe lucht. Het begin van het Noordeiland weer is in ieder geval beter dan we gewend zijn. We besluiten gelijk te vertrekken om nog wat van het weer te kunnen genieten. Het is is erg rustig op de weg dus we kunnen redelijk doorrijden maar dat maakt niet dat het opschiet. Ik kan er nog steeds niet helemaal de vinger op leggen maar een kilometer in Nieuw-Zeeland is volgens mij langer dan in Nederland. Rond half 11 zien we de contouren van Mount Ruapehu, de hoogste berg van het Noordeiland. Het is een echte vulkaan: in een verder vrijwel vlak landschap rijst de berg op, in een echte kegelvorm, de toppen besneeuwd. De berg is dan ook een belangrijk skigebied. We rijden om de vulkaan heen en erachter vandaan komen nog twee vulkanen te voorschijn waarvan er een, Mount Ngauruhoe, het archetype van een [...]

We moeten om 9 uur aanwezig zijn bij de boot en zoals heel vaak kun je vervolgens 2 uur wachten totdat er echt iets gaat gebeuren. De boot heeft een uur vertraging maar als hij er eenmaal is gaat het laden snel. Twee bruggen leiden de auto via twee niveaus de boot op. Op het onderste niveau lopen ook nog spoorrails over de brug waardoor complete treinen op de boot geladen worden. Rond 11 uur vertrekken we en het eerste uur van de drie uur durende overtocht gaat afwisselend tussen brede en nauwe dalen door. Het landschap is erg liefelijk, veel glooiende heuvels met bossen en weilanden. We staan op de boeg in een waterig zonnetje en een lekker briesje te kijken als we bezoek krijgen van een Nieuw-Zeelands boertje. Een erg aardig ventje (Ah you're Dutch, I've got a Dutch brother in law: Cees, he's nice so I guess [...]

Woensdag 16 november We worden wakker met regen, veel regen. We douchen, ontbijten en maken dat we weg komen. Onderweg begint het steeds harder te regenen. we komen bij een vrij lange one lane bridge die we ook nog eens moeten delen met een trein. Aan de overkant kun je een redelijk stuk van het spoor zien dus na grondige voorstudie wagen we de overtocht. We komen bij Paparoa National Park en wandelen naar de Pancake Rocks, de grote bezienswaardigheid van het park. Het zijn rotsen die uit laagjes bestaan die in grillige vormen verweerd zijn. Rare pieken, natuurlijke bruggen en kloven zijn het gevolg. Een vreemd landschap dat bijna kunst lijkt te zijn. Terug bij de camper zijn we weer eens tot op het bot nat. We besluiten om niet langer op het Zuideiland te blijven. Oorspronkelijk zouden nog een aantal dagen naar Abel Tasman National Park gaan maar [...]

Vandaag gaan we de gletsjer op! We moeten om kwart voor 9 bij Franz Josef guides zijn in het dorp. We krijgen jassen, schoenen, sokken en stijgijzers. Met een oude bus rijden we richting de parkeerplaats en vanaf daar gaan we met de groep van ongeveer 12 man verder tot aan de voet van de gletsjer. We krijgen instructies over de komende wandeling, trekken onze stijgijzers aan en beginnen aan de klim. Het is niet echt mooi weer maar het is droog en het ziet er niet naar uit dat het gaat regenen. In de gletsjer zijn treden uitgehakt waarmee je in grote stappen snel stijgt. Af en toe een vlak stuk ertussen zodat je even op adem kunt komen. Rondom ons een bizarre landschap. Vrijwel gelijk na de start komen we op een ijsval, een waterval maar dan voor de gletsjer. Pieken ijs, als naalden, steken omhoog op de [...]

We nemen afscheid van de ANWB en vertrekken naar Franz Josef. De lucht is strak blauw, behalve rond de bergtoppen hangen wat wolken. De rit is prachtig, eerst langs Lake Wanaka en vervolgens langs Lake Hawae. Met meer is diep blauw, de ochtendzon maakt scherpe schaduwen op de berghellingen en boven op de toppen ligt vers gevallen sneeuw als een soort poedersuiker. Via een pas klimmen we omhoog om aan de andere zijde uit te komen bij het laatste puntje van Lake Wanaka. Of het nou komt door het mooie weer weet ik niet maar Nieuw-Zeeland is opeens een stuk mooier. De hellingen van de alpen zijn bedekt met mooie dichte bossen doorkruist door heldere stroompjes. Bruggetjes over deze stroompjes zijn zonder uitzondering one lane bridge. Goed uit kijken voor tegenliggers dus bij het oversteken. De pas richting Haast is prachtig. We bereiken de Tasmanzee (Tanja wint). We stoppen voor een [...]

We slapen uit (half negen!), ontbijten en vertrekken richting Mount Aspiring National Park. De rit gaat door een mooi en vreemd landschap. Veel afgeronde bergtoppen met weerbarstige randen. Het zijn wederom lange kilometers. Na 2 uur rijden komen we op de onverharde weg. Na nog eens een half uur komen we aan bij een een riviertje dat dwars over de weg stroomt door een redelijk diepe geul. Het bord ervoor waarschuwt dat het vervolg van de weg alleen geschikt is voor 4-wheel drives. Komen ze na 2½ uur mee. We besluiten toch de overtocht te wagen. Heel voorzichtig rijden we door het riviertje. Het zijn vooral de aan- en afvoerhellingen die spannend zijn, het beekje is niet meer dan een centimeter of 30 diep. Het gaat allemaal goed en we vervolgen onze weg. De omgeving wordt steeds mooier, de zuidelijke Alpen zijn hier op zijn mooist. Na nog een 5-tal [...]

Vandaag gaan richting Wanaka. Campergemak: ontbijt opruimen, vertrekken. Het regent intussen behoorlijk maar eenmaal voorbij Lunsden knapt het weer aardig op. Het is erg rustig op de weg, dus we kunnen lekker doorrijden maar kilometers in Nieuw Zeeland zijn erg langzaam. In Queenstown stoppen we voor een bakkie en wat shoppen, maar het is er erg toeristisch dus we gaan redelijk snel weer verder. De weg is mooi, slingert zich door een soort kloof heen met op vrijwel elk vlak terrein een wijngaard. Rond een uur of twee vinden we een plekje bij een wat vage camping. Midden op een leeg veld staat een vlag van de ANWB te wapperen. We gaan in een hoekje staan en krijgen gelijk bezoek van de bewoner van de enige andere camper. Overduidelijk iemand die uit Nederland komt, LBO mandvlechten met specialisatie Engels achter de rug heeft. Hij begint een verhaal in zijn beste Engels, [...]

We moeten vroeg op want we worden om 8 uur opgepikt. Het weer is aardig opgeknapt, het regent in ieder geval niet meer maar de wind is nog steeds behoorlijk sterk. Blair, onze gids blijkt een aardig en humoristische kerel, die overduidelijk plezier in zijn werk heeft en gelukkig geen standaard verhaal afdraait. Hij speelt in op suggesties en sidesteps en weet waar hij over praat. We maken een rondje dorp en met 11 man vertrekken we richting de Milford Sound. Halverwege stoppen we voor een wandeling van zo'n twee uur naar de Key Summit. Met het clubje bejaarden dat er ook bij is, gaat hij een stukje rijden. Een jong Japans meisje, alleen op pad, heeft een T-shirt aan, sportschoentjes en plastic zak als regenjas.  Ze wil mee gaan wandelen maar Blair laat haar niet zo vertrekken. In zijn jas, vele maten te groot vertrekt ze uiteindelijk voor de [...]

Donderdag 10 november Vandaag gaan we weer verder naar het zuiden. We beginnen met de Southern Scenic Route. De weg slingert langs baaien en strandjes. Na de ontmoetingen van gisteren zien we in elke boomstam een zeeleeuw en elke rots veranderd in een pinguïn maar dat blijkt bedrog. We wijken wat af van de route en bezoeken Nugget Point, een klif die steil oprijst uit de zee. Een pad loopt over een rug van nauwelijks 3 meter breed naar de vuurtoren. Onderaan de rug, die zo'n 100 meter boven zee uitsteekt, liggen grote groepen pelsrobben te zonnen. In het water zijn er een aantal op jacht in de kelpvelden. Voor de vuurtoren ligt nog een hele groep rotspunten, vol met meeuwen, pelikanen, cormorants en pelsrobben. We besluiten de Southern Scenic Route niet helemaal uit te rijden maar maken een shortcut richting Te Anau omdat de route niet echt veel variatie lijkt [...]

We worden erg vroeg wakker maar we weten de tijd te doden tot we echt op moeten. We ontbijten met een uiterst bescheiden hoeveelheid yoghurt en vervolgens gaan we op weg naar het Otago schiereiland, maar omdat we onze keuken bij ons hebben doen we eerst nog even wat lekkere boodschappen: brie, tomaat, alles voor een tonijnsalade, soep, lekkere broodje: het gaat weer een barre tocht worden. We raken een beetje de weg kwijt en zien alle ins and out van de buitenwijken van Dunedin maar uiteindelijk belanden we op de gewenste weg, de Highcliff Road. Het is een prachtige weg die dwars over de ruggengraat van het schiereiland loopt met zo nu en dan briljante doorkijkjes naar baaien, soms aan de linkerkant met een kalme zee, soms aan de rechterkant met woeste golven. We rijden door tot Alan's beach en besluiten iets te vroeg dat we gaan wandelen. We [...]

Vandaag gaan we echt beginnen met de rondreis. Het pakken met een camper is erg eenvoudig: je propt de dekbedden in een kastje, maakt de stekker van de elektra los (niet onbelangrijk) en weg ben je. Het begin van de tocht gaat door de saaie Canterbury plains. Ondanks dat we in de reisgidsjes gelezen hadden dat dit inderdaad een weinig enerverend gebied was, valt het dan toch tegen om door een landschap te rijden dat geen verwondering oproept. Het enige dat opvalt is dat ze hier enorme heggen hebben, van een soort boomconifeer, die allemaal minutieus geknipt worden. We drinken ergens koffie met een intussen verplichte pie (die erg lekker zijn trouwens) en rijden door. Het weer is betrokken en af en toe valt er een buitje. Intussen worden we hinderlijk gevolgd door de spoorlijn. Niet echt natuurlijk maar als je langere autoritten maakt dan speel je van die spelletjes: [...]

In het kader van de nog steeds op de loer liggende jetlag gaan we rustig aan beginnen. We gaan ons laten rijden en wel met de Transalpine Express. De wekker gaat vroeg af maar met de jetlag maakt dat niet zoveel uit. We rijden, nog steeds uiterst voorzichtig, naar het station en schaffen een ticket aan voor de tocht door de Southern Alps. De eerste 1½ uur zijn uitgesproken saai. Christchurch ligt op de Canterbury plains, een uitgestrekt laagland met veel veeteelt, boomgaarden en heggen, kortom 't zou zo maar Nederland kunnen zijn. De heuvels in de verte beginnen steeds meer van de horizon in beslag te nemen en uiteindelijk zijn daar de Alpen. Het is een imposant gebergte, da's waar, maar als je treintochten door Zwitserland gemaakt hebt is deze rit magertjes. De Alpen hebben hier wijde dalen gevormd, vaak met een rivier die een brede bedding van grind [...]

Rond half 11 's ochtends landen we op het vliegveld van Christchurch met de excuses van de captain omdat we een half uur te vroeg zijn. Hij verteld en passant dat het 11° C is en dat baart ons wel enige zorgen, in Nederland is het namelijk warmer. We schuifelen langs de immigratiedienst (die alles moet zien: camperhuur voucher, retourticket) en vervolgens door naar de douane waar alle etenswaren, bagage, kleding en schoeisel gecontroleerd worden op mogelijke vervuiling die nieuwe ziektes kunnen importeren maar uiteindelijk mogen we het langverwachte Nieuw-Zeeland betreden. We nemen een taxi naar de camperverhuur en merken gelijk een mentaliteitsverschil met Singapore, de taxichauffeur is een gezellig dikkertje (met een onderarm vol tatoo's) en hij praat honderduit over het weer (waar anders over...) en eenmaal bij de camperverhuur blijkt de verhuurdame ook een lieffie, met weliswaar een lauw bakkie koffie (yak). Het campertje staat al klaar, een [...]

We doen weer een poging om vroeg op te staan en weer mislukt het. Rond half 11 schrikt Tanja scheldend wakker, zonde van een ochtend maar blijkbaar vereist de jetlag meer slaap. We kleden ons aan, regelen van alles voor vervoer naar het vliegveld en de bagage en gaan naar Chinatown. Dat is precies wat het belooft: een stad vol Chinezen. Het is op zich wel leuk, veel kleine winkeltjes met enorm veel rommel voor een grijpstuiver. We worden nog half beroofd door een Chinese klerenmaker. Hij begint een kletspraatje dat nergens overgaat. Tanja heeft het er helemaal niet op en als we verder lopen zien we dat onze rugzak al half openstaat. Iemand heeft in ieder geval een poging gedaan om er in te komen. Er ontbreekt gelukkig niets maar we lopen iets meer oplettend verder. We kopen een koffertje om wat meer handbagage mee te kunnen nemen in de [...]

Rond 5 uur in de morgen landen we op Changi airport in Singapore waar de tropische moesson de stad geselt. De douane en de bagage gaan voorspoedig en dus stappen we een klein uurtje later de tropische hitte van Singapore in. Er wordt een taxi geregeld door een tandeloos mannetje die hoogstwaarschijnlijk Engels tegen ons praat. Hij wijst een taxi in de rij wachtende auto's aan en als we per ongeluk naar de verkeerde taxi lopen komt hij achter ons aangerend en wijst met veel misbaar de juiste taxi aan, in Singapore is alles blijkbaar strak geregeld. De regen is intussen een miezer geworden en door de schemering van de zonsopgang rijden we door de stad. De stad is erg lelijk. Veel, heel eentonige hoogbouw en schreeuwerige vermaakcentra. Het hotel is een uiterst smakeloos jaren '70 gebouw met veel beton, spiegelglas, goudkleurig metaal en bruin. Het kan natuurlijk onze uitstraling [...]

En dat slapen lukt tegen alle verwachting is prima. Tineke brengt ons weg en omdat de vlucht pas om 11 vertrekt hoeven we er niet al te vroeg uit. We moeten wel door wat files heen ploegen maar we zijn ruim op tijd op Schiphol. De bagage is een kilo of 6 per persoon te zwaar en de dame achter de balie meldt dat ze eigenlijk €458 in rekening moet brengen maar dat ze het deze keer door de vingers ziet. We vegen de zweetdruppels van het voorhoofd. De taxfree eindigt zoals gewoonlijk in een fles whisky en een geurtje. Elke vliegreis bestaat uit een aantal fase waarbij elke stap een soort mijlpaal is: als we eerst maar de koffers ingecheckt hebben, als we maar vast door de douane zijn, eerst maar even wat taxfree shoppen, nog even een veel te duur bakkie, zullen we vast naar de gate gaan? [...]

De laatste dagen gaan langzaam, nu de vertrekdatum nadert. We zitten al zo lang af te tellen dat de laatste loodjes loodzwaar wegen. Intussen proberen we het huis zo goed mogelijk voor te bereiden op onze afwezigheid. Chantal gaat de planten water geven, de buren houden een oogje in het zeil, de tijdklokken gaan proberen de suggestie van bewoning hoog te houden, de thermostaat staat op 14°C, briefjes voor de achterblijvers. Ondanks dat we er een bepaalde routine in beginnen te krijgen blijft de twijfel knagen. Tanja ontdekt 's middags dat ze haar creditcard kwijt is. Ze regelt nog snel dat hij geblokkeerd wordt. Er is nog niets van af geschreven dus geen probleem, alleen moeten we het met 1 kaart doen tijdens de vakantie, maar we kunnen met de giropassen ook geld opnemen. Uiteindelijk rond een uur of 10 besluit ik alles los te laten. Tanja komt thuis van [...]