Fotoalbum van de vakantie naar Italië Tip: Naar mijn bescheiden mening kun je de foto's en videootjes het beste bekijken door bij de eerste foto op het vergrootglas te klikken. Je krijgt dan een mooi beeldvullende overzicht. Je kunt vervolgens door de foto's heen bladeren met de muis, de pijltjestoetsen of door op de play knop te drukken en achterover te leunen...
Vandaag spullen pakken en naar huis. We pakken de tent nat in maar hij kan over de spullen achterin. De ochtend is heel mistig en door de mist rijden we weg uit Italië. Bij de Brennerpas breekt de zon door en wordt de wereld mooier. We zien Oostenrijk, (op de heen weg regende het zo hard dat je niets zag) en komen zonder problemen in Duitsland. Voorbij Neurenberg komen we akelig in de file en nog wel op een afzette baan van de tegenliggers, die met 150, 180 km per uur voorbij scheuren. Dik een uur staan we muurvast terwijl het verkeer langs ons heen raast. Als we uiteindelijk verder kunnen hebben we twee uur verloren en we hadden al niet zo veel tijd. We scheuren dus aardig door en komen uiteindelijk rond een uur of elf aan in Utrecht. Fidel is blij en kan een nachtje tussen ons in [...]
De wekker gaat vroeg want vandaag gaan we naar Venetië. Met de auto rijden we naar Ponte nelle Alpi en nemen vanaf daar de trein om parkeer- en fileproblemen voor te zijn. Na zo'n 3½ uur rijdt de trein de lange toegangsbrug naar Venetië op en stappen we uit in het broeierige Venetië. Gelijk als je het station uitkomt zie je waarom Venetië een bijzondere stad is. Een wirwar van bootjes vaart af en aan over het Canal Grande. Watertaxi's, waterbussen, vrachtbootjes en natuurlijk gondels krioelen over het water. De stad is oud en echt Italiaans. Mooi in eerste oogopslag maar om de hoekjes en in stille steegjes is het vies. Veel huizen staan leeg omdat wonen in Venetië veel te duur is voor de gewone man. We wandelen eerst door de steegjes naar de Riaalto, één van de twee bruggen over de het Canal Grande. Daar steken we over [...]
Vandaag is de laatste wandeldag en die gaan we doorbrengen op de Cristallo. We rijden naar de Passo Tres Croci, gehinderd door de file in Cortina. Het weer is wat minder als gisteren, er zijn aardig wat wolken voor de zon. Eerst gaan we met een stoeltjes lift naar de rifugio San Forcia en vandaar met een heel apart liftje naar Forc Stounies. De liftjes zijn een stahokjes waar je met z'n tweeën net in past, samen met de felrode en felgele kleuren lijkt het op een kermisattractie. Toch is de tocht een hoogtepunt... Boven aangekomen zitten we in de wolken. Er gaan een hele steile klim nog hoger naar een top maar dat gaat via een ladder die tegen de berg aan is gemaakt. Tanja wil nog wel maar ik zie het niet zitten. In de hut drinken we koffie. De terugweg levert ook weer mooi weer op. Het [...]
Vandaag weer wandelen! De dagelijkse wandeling voor het brood en ander ontbijtartikelen is ieder geval een stuk korter geworden aangezien de camping een winkeltje heeft. Na het ontbijt lopen we naar Cortina en nemen daar de kabelbaan naar Faloria. De kabelbaan brengt ons naar een plateau waar een hut op staat. Vanaf dat plateau hebben we een prachtig uitzicht over het brede dal waar Cortina in ligt. Het begin van de wandeling is makkelijk. Om ons heen liggen de toppen van de Dolomieten. Het blijft toch een bijzonder gebergte; loodrechte hellingen met bijna druipsteenachtige toppen. Onderweg verzamelen we wat rotsplantjes voor onze toekomstige rotstuin. Als ik zeg dat het een relaxte wandeling is worden we meteen afgestraft door een puinhelling waarlangs we naar beneden moeten glibberen. Na zo'n 4½ uur komen we weer aan bij de camping. Onder een zeiltje voor de schaduw doen we een tukkie en verzorgen onze [...]
Vandaag dus verkassen. We regelen nog even een lekker ontbijtje in het dorp en laten ondertussen de tent en het grondzeil drogen in de ochtendzon. Als eenmaal alles droog is gaan we via de Passa Pordoi op weg naar Cortina. Onderweg hebben we nog een vluchtige ontmoeting met een suïcidale Italiaan. Op een pas, met om de 50 meter een haarspeldbocht, probeert hij vlak voor een haarspeldbocht in te gaan halen, om vervolgens, niet door mij gezien vanwege het bochtenwerk, bijna het ravijn ingereden te worden. In de tweede bocht gaat de gek gewoon weer proberen in te halen en kan ik hem zijn leven alleen redden door midden op de weg te gaan rijden zodat hij er echt niet langs kan. Even verder op een recht stuk komt hij voorbij, scheldend, naar zijn voorhoofd wijzend, een lichaamsdeel waar volgens mij bij hem wel het een en ander aan schort. [...]
Vandaag staat in het teken van verkennen. We willen verkassen maar omdat de camping hier absoluut overladen is en we op zich een aardig plekje hebben zijn we een beetje huiverig om te verhuizen.Ook omdat we nog niet precies weten waar we heen willen gaan we met de auto op pad om te verkennen. We gaan richting Cortina d'Ampezzo. Het is 59 kilometer rijden maar daar zitten twee passen tussen met bij elkaar meer als honderd haarspeldbochten dus wordt het een tocht van meer dan 3½ uur. In Cortina aangekomen blijkt er genoeg plaats op de campings. We rijden wat rond en besluiten ergens bij een meertje wat te gaan eten, dus volgen we de bordjes. Het gaat via een heel smal weggetje het bos in. Achter ons volgen nog een paar auto's en van boven komen er regelmatig andere terug. Blijkbaar is het meertje nogal in trek. Uiteindelijk komen [...]
Een strakke blauwe lucht en de zon die langzaam achter de bergen vandaan kruipt en voorzichtig het dal opwarmt. De Alimentari levert broodjes en ham en om half 10 vertrekken we naar de Passa Pardoi, waar de we verder de kabelbaan naar boven nemen. Het is de top die vanaf de camping te zien is maar evenzogoed is het nog een uur rijden voor we er zijn. De parkeerplaats is afgeladen. Na wat speuren en passen en meten kunnen we de auto ergens op een bergpaadje kwijt. Met de kabelbaan naar boven. Daar is het uitzicht adembenemend. Overal om je heen liggen steile toppen, afgewisseld met bijna horizontale plateaus, soms heeft het iets weg van de Grand Canyon met dat verschil dat het hier bijna spierwit is. Vanaf de Sas Pordoi gaan we op weg naar de Piz Boé de hoogste top van de Stella groep. Boven op de top [...]
Vandaag staat er een langere wandeling op het programma. We vertrekken rond half 10 en wandelen eerst door het dorp. Daar gaat de kerk net uit met allemaal deftig uitgedoste mensen. We nemen een tussendoor weggetje en komen op een van de steilste paden uit mijn loopbaan terecht. De hele wandeling, van 400m tot 2900 meter gaat hij onophoudelijk door. Soms kom je op een vlak stukje en dat is een verademing. Los van deze ellende, is de wandeling prachtig en dat maakt veel goed. Boven op de berg als het eindpunt al in zicht is kruipt er vlak voor ons een slang over het pad. We kunnen hem niet goed genoeg zien om hem te beschrijven maar hij was zeker meer dan 50 cm en volgens mij dus geen regenworm. We zijn intussen bijna bij de Col Rodela aangeland. Boven is een berghut en zo'n simpele kop thee wordt [...]
Vannacht aardig geslapen, wel een beetje koud maar in de auto ligt nog een extra deken dus die kunnen we vannacht proberen. Als je in je tent ligt en zo'n deken ligt op 3 meter afstand in de auto is dat opeens een hele grote afstand. We gaan douchen en dat is altijd lekker na twee dagen ongedoucht te zijn. Na het douchen lopen we naar het dorp om een ontbijtje te regelen. Als we gegeten hebben pakken we de kabelbaan naar Pecol, een station recht achter de camping. Rondom is er een schitterend uitzicht over de woeste pieken. We besluiten om rustig aan te beginnen om de plattelandsbenen te laten wennen aan deze bergen. Dat kun je wel besluiten maar je kuiten en bovenbenen protesteren er niet minder om. Om ons heen staan de Alpenbloemen in overweldigende hoeveelheden en kleuren te bloeien. De geur van een alpenweide is heerlijk. [...]
Als we wakker worden regent het nog steeds, goed dus dat we niet zijn gaan kamperen. Het ontbijt is redelijk voor een Raststätte. We gaan verder door de gutsende regen en bereiken Oostenrijk. Het is rustig op de weg dus ondanks de regen schieten we aardig op. Via Innsbruck komen we op de Brennerpas. Het is zo bewolkt dat we niet veel zien van de grote Brennerpas. Als we Italië binnen komen houdt het ook op met regenen. We missen de juiste afslag en moeten een flink stuk doorrijden. Een voordeel hiervan is wel dat we nu het gebied wat wel willen bezoeken, moeten doorkruisen zodat we al meteen een aardig beeld krijgen van de Dolomieten. Via allerlei kruipdoor, sluipdoor weggetjes komen we aan in Ortisei. Om het dorpje in te komen moeten we in de file staan, wat op zich al een slecht teken is. Navraag bij het VVV [...]
Tanja moet vandaag nog werken, dus pak ik de spullen in. Ik koop nog snel bij een tuincentrum een kleine tuinhaard om "gecontroleerd" fikkie te kunnen steken. Thuis gekomen staat Atos Origin op het antwoordapparaat dat ze Tanja voor een tweede gesprek uit willen nodigen. Ik haal de laatste boodschappen en om half 1 vertrek ik naar Lienden om Tanja op te halen. Onderweg begint het heel hard te regenen, zo hard zelfs dat er auto's stil gaan staan op de snelweg. In Lienden krijg ik een rondleiding door ICE. Tanja heeft de hele morgen opgefokt rondgelopen om alles voor het tweede gesprek te regelen. Om 2 uur vertrekken we richting de Dolomieten. Rond Arnhem krijgen we nogmaals een wolkbreuk over ons heen en die is zo mogelijk nog erger als die van net. We gaan via Duitsland en zetten er flink de sokken in. Via Keulen, Frankfurt, Wurzburg en [...]