Vanmorgen rond een uur of half negen wordt de boot wakker en kunnen we aan het ontbijt. Pannenkoeken, gebakken ei, fruit en pitabroodjes. Ahmed, de ietwat corpulente kok staat alweer met een glimmend voorhoofd en een brede glimlach in zijn keuken van 1 bij 1 meter. Achter de bar staat Tata de pannenkoeken te verdelen en koffie te schenken. We varen uit en krijgen een briefing van Wael, die speciaal voor ons is terug gekomen. Hij is gestopt met duikleideren en woont in Frankrijk. Hij is nog steeds dezelfde, grappig maar met een iets te groot ego. Hij herkent mij nog, waarschijnlijk vanwege het akkefietje van vorig jaar waarbij hij zich niet aan zijn afspraak hield en wij nogal pissig op hem waren. Toch is hij wel aardig. Hij heeft meer moeite met het herkennen van Tanja omdat haar haarkleur afwijkt van vorig jaar, al snel wordt ze omgedoopt tot Blondie. We vertrekken over een onrustige, winderige Rode Zee en komen rond een uur of elf aan bij het Abu Galawa rif voor de checkoutdive. Eerlijk gezegd snap ik de naam van het rif niet erg want vorige heette dezelfde stek nog Sha’ab El Erg, maar goed. Al bij het optuigen zien we 2 dolfijnen rondzwemmen. In de opwinding spring ik zonder lood overboord. Terug naar boven dus en de loodgordel om. Vervolgens zakt mijn fles af en is die van Tanja losgeschoten, so far for safety. Na wat gepiemel om uitgelood te raken dalen we af en krijgen gelijk gezelschap van de 2 dolfijnen, die zo’n 20 minuten lang met ons mee blijven zwemmen.
Overal zitten ze om ons heen, schieten vlak voor ons langs, kijken vanuit hun ooghoeken hoe je ze nadert, laten je tot binnen handbereik komen en zwemmen er weer van door. Ondertussen moeten we aardig tegen de stroming in ploegen. Als de doflijnen eindelijk vertrekken, kunnen we aan de echte duik beginnen. We zoeken het rif op en dat is niet echt mooi, sterker nog, het ziet er beroerd uit. Toch zien we nog wel wat moois, 2 pyjamaslakken, een schorpioenvis en veel anemoonvissen. Als we terugkeren komen de dolfijnen nogmaals langs om gedag te zeggen. 5 minuten lang cirkelen ze om ons heen tot dat we de boot terugvinden.
Na deze duik gaan we verkassen richting Siyul reef, waar we rond half 5 aankomen. We vertrekken met de zodiak maar de golven zijn zo hoog dat de boot binnen een aantal minuten half vol staat. Tot over de enkels staat het water in de zodiak. We worden gedropt en dalen af naar 20 meter. Het rif is wel aardig maar niet echt mooi, ook omdat de schemering al in aan het invallen is en het licht dus af neemt. 
We zien een aantal koraalduivels, veel vlaggenbaarzen en aan het einde een schildpad, maar die wordt door een groep van bij 15 duikers omringt en zwemt gestresst weer weg. Boven gekomen is het kouder geworden, de wind is aardig opgestoken en de zon is bijna weg. Tanja heeft last van haar rug en besluit niet m
ee te gaan met de avondduik. Ze loopt krom en beweegt heel moeilijk, kortom klote. Ik ga wel duiken en mis mijn buddy, moet het met Louise doen, helemaal niets mis mee, maar niemand haalt het toch bij mijn eigen vertrouwde buddy, het gemak waarmee je elkaar begrijpt onder water heeft zo’n 180 duiken investeren gekost en dat merk je wel. De duik is wel leuk, we zien een hele grote reuze kogelvis, een hele dikke murene en een aantal koraalduivels. Boven worden we opgepikt door de zodiak en naar de Queen Juliana teruggevaren. Tanja’s rug is er niet beter op geworden, ze loopt scheef en kan zelfs al niet meer in de rij voor het eten staan. Intussen is het na etenstijd en tijd om te gaan slapen.
Geef een reactie