Vandaag is de laatste wandeldag en die gaan we doorbrengen op de Cristallo. We rijden naar de Passo Tres Croci, gehinderd door de file in Cortina. Het weer is wat minder als gisteren, er zijn aardig wat wolken voor de zon. Eerst gaan we met een stoeltjes lift naar de rifugio San Forcia en vandaar met een heel apart liftje naar Forc Stounies. De liftjes zijn een stahokjes waar je met z’n tweeën net in past, samen met de felrode en felgele kleuren lijkt het op een kermisattractie. Toch is de tocht een hoogtepunt…
Boven aangekomen zitten we in de wolken. Er gaan een hele steile klim nog hoger naar een top maar dat gaat via een ladder die tegen de berg aan is gemaakt. Tanja wil nog wel maar ik zie het niet zitten. In de hut drinken we koffie. De terugweg levert ook weer mooi weer op. Het begin van het pad is kalm. Lekker relaxed door een stil dal lopen we door de prachtige natuur met overal uitbundig bloeiende planten. Als er opeens ergens een helikopter achter een bergkam vandaan komt schrikt er een gems uit de bosjes te voorschijn en staat op nog geen 10 meter van ons vandaan om vervolgens met grote sprongen aan de ander kant van het pad weg te schieten. Even verder op zit er een soort tunnel in een bergkam. We kruipen er door en komen aan de andere kant uit op een soort plateautje boven het dal. Hier eten we wat en klimmen vervolgens via de tunnel weer terug naar het pad. Altijd als je denkt dat het pad relaxed is word je afgestraft door een steile puinhelling.
Wel zien we voor het eerst in ons bergbestaan Edelweiss in het wild. Ook zien we in de verte een kudde gemzen lichtvoetig over de puinhellingen springen. Onderweg is Tanja weer aan het verzamelen geslagen en tegen de tijd dat we in het bos aankomen is de rugzak vol met mooie stenen. Na ongeveer 5 uur komt de auto weer in het vizier. De lucht is intussen flink betrokken en terug op de camping staat de klusjesman met nog wat andere Italianen druk te gebaren en te discussiëren. Daarbij wordt veel gewezen naar die tentjes die in de afvoergeul staan. Laat daar nou een van ons bij zitten. We pakken de tent op en plaatsen hem hoger dus laat die regen maar komen en die komt, in flinke bakken valt de regen uit de hemel maar wij staan droog. Probleem is natuurlijk wel dat we geen vuurtje kunnen maken, voor het eerst.
Geef een reactie