Hamerhaai? Hamerhaaien zul je bedoelen
Laatste duikdag

Rond een uur of 4 komen we aan bij Elphinstonerif en deze keer is de zee veel rustiger dan de vorige keer. Er liggen dan ook veel meer boten. Het is een beroemd en berucht rif,  zo’n 20 meter breed en 300 meter lang, ligt het als een muur in zee. De eerste duik vindt plaats op de noordelijke punt. We worden aan het einde van het rif gedropt en dalen tegen de gierende stroming in, af naar 40 meter. We ploegen, zo dicht mogelijk tegen het rif, naar de hoek van het rif op zo’n 45 meter en keren daar om. De haaien, waar deze diepte escapade voor bedoeld was, laten zich niet zien. Eenmaal het hoekje om kunnen we ons heerlijk met de stroming mee laten drijven langs de oostkant van het prachtige rif. Het is wel erg druk: voor ons een groep duikers, achter ons duikers en onder ons een groep duikers, teveel! ’s Middags maken we een duik aan de andere kant van het rif en dit is zo mogelijk nog mooier. Het rif is bezaaid met zacht en hard koraal waar tussen het wemelt van het leven. Erg veel kleine, prachtige vissen zoals doktersvissen, tandslijmvissen, papagaaivissen en naaktslakken. Aan het einde van de duik, onder de boot, worden we verwelkomt door een Napoleon die nieuwsgierig rond blijft zwemmen. Als we aan boord van de Royal Emperor klimmen heerst daar opwinding. Naast de boot zwemmen twee grote Oceanisch witpunthaaien. Ze cirkelen een aantal malen om de boot heen en vertrekken.
’s Middags verkassen we naar de kust en maken nog twee duiken op Abu Dabbab, waaronder een nachtduik, die prachtig is. Het koraalrif, dat zelf overigens zo dood als een pier is, barst van het leven: murene’s, octopussen, hermietkreeften en krokodilvissen. Sommige duikers worden de hele tijd lastig gevallen door koraalduivels. Ze gaan in de schaduw van je lichaam zwemmen en jagen op de visjes die op het licht van je lamp afkomen. Alhoewel de giftige stekel op hun rug niet dodelijk is, schijnt een steek wel erg pijnlijk te zijn, je kunt er echt paranoia van worden. Telkens als je onder je kijkt zie je de boos kijkende vissen vlak onder je buik zwemmen.

Terug op de boot is de kok druk in de weer met een buffet. Er staan meer taarten dan gasten, er ligt een gebraden kalkoen, kortom een feestmaal. Kees Koot, die zojuist zijn honderdste duik gemaakt heeft, probeert er nog een slaatje uit te slaan door mededuikers te vertellen dat hij het buffet besteld heeft ter ere van deze mijlpaal. Na het eten, neemt Ali Baba het woord en bedankt ons voor ons bezoek, we waren heel bijzonder (gaaaap), nog nooit zo’n leuke groep gehad (islamieten krijgen dan een halve maan op hun voorhoofd in plaats van een kruis) en hij hoopt dat we nog eens terug willen komen, bij voorkeur op de nieuwe boot die volgend jaar februari te water wordt gelaten. Toch is hij en de bemanning erg aardig geweest en hebben ze de afgelopen week hun uiterste best gedaan om een goed georganiseerde week te regelen en dat is ze prima gelukt. Dat we echt anders waren dan andere groepen blijkt uit het volgende verhaaltje dat Ali Baba pas de laatste avond durft te vertellen. De avond dat wij aan boord kwamen was er grote verwarring over het feit dat er twee vrouwen in de Honeymoonsuite gingen slapen. Nog niet eerder in het 9 jarige bestaan hadden de preutse en ietwat minder wereldse Egyptenaren twee vrouwen in de Honeymoonsuite gehad. De eigenaar werd zelf gebeld om te vragen wat ze er mee moesten. Ali Baba: I’m confused! Om de verwarring nog groter te maken strijkt Tanja de volgende dag neer op mijn schoot en geeft mij een welgemeende zoen. Ali Baba: I’m confused. Diezelfde dag schuift hij bij me aan en vraagt of ik met Tanja getrouwd ben. Ali Baba: I’m confused. De zodiakman wordt ook ingeschakeld voor informatie verwerving en besluit Louise uit te horen: Are you married? Waarop Louise antwoord: No, too much sex! Ali Baba: I’m confused. Ik denk dat tot op de dag van vandaag nog steeds niet duidelijk is wat er nou aan de hand was. Dit zijn momenten dat je voelt dat er toch wel een groot cultureel verschil bestaat tussen “ons” en “hullie”.

Intussen heeft de kapitein een trommeltje te voorschijn gehaald en wordt er een optreden voorzorgt door de bemanning, erg grappig, iedereen klapt mee (zelfs Ali Baba die heel goed staat te kijken) en samen maken ze er een prachtig ritme van. Daarna is het woord weer aan Ali Baba, deze keer voor iets totaal anders. Hij heeft de afgelopen dagen zijn ogen de kost gegeven (bij gebrek aan oren) en gaat iedereen na doen. Hij werkt de hele groep af en geeft bij vlagen een meesterlijke imitatie van mensen weg. Kleine karakteristieke trekjes weet hij feilloos neer te zetten, iedereen heeft tranen in zijn ogen van het lachen. Natuurlijk wordt er extra aandacht besteed aan Rob. Een papieren snor en een geleend brilletje maken de show compleet. Tot besluit daagt hij ons uit om hem na te doen en Rob zou Rob niet zijn als hij de handschoen niet opnam. Een kussen onder zijn T-shirt en met veel overgearticuleerde uitspraken over stroming van vele kanten, doet Rob niet onder voor Ali Baba.

Hamerhaai? Hamerhaaien zul je bedoelen
Laatste duikdag