Gelukkig had de Aldi in het magazijn nog een paar dozen erwtensoep staan anders had zich een drama afgespeeld op deze koude donderdag in februari. Een ijsduik zonder erwtensoep is natuurlijk geen ijsduik! Omdat mijn eigen auto bij de garage stond moesten we met een leenauto op pad, niets mis mee behalve dat hij half zo klein is… Als we nog even bij de Gamma stoppen voor wat brandhout voor de vuurkorven kan het dus gebeuren dat je aan de ene kant een zak hout naar binnen stouwt terwijl je aan de andere kant een doos erwtensoep naar buiten perst. Nadat we alle proviand weer bij elkaar hebben gesprokkeld op weg naar het SDMP. De ijsvloer ligt er prachtig bij, mooi dik ijs. Jammer is dat het geen “zwart” ijs is maar bomijs, geen door Al Qaida geintroduceerd wapen in de Jihad, maar een eeuwenoude term voor ijs waar sneeuw in vastgevroren is. Nadeel daarvan is dat er minder licht door het ijs zal kunnen doordringen.
De voorbereiding vraagt flink wat tijd maar gelukkig zijn er veel mensen die de moeite hebben genomen om te helpen dus loopt het allemaal gesmeerd. Een aantal deelnemers van andere verenigingen hebben ook aangeboden om te helpen dus maken vele handen licht werk. De bijten worden gezaagd, de steiger van sneeuw ontdaan, de lijnen gecontroleerd, de circuitlijn uitgezwommen en geborgd bij de bijten. De pallets voor de seinmeester worden neergelegd en als de eerste duikers klaar zijn om onder water te gaan is alles in gereedheid. Twee enkele bijten waar vandaan met een seinlijn gedoken wordt en 1 circuit waar de duikers aan een gidslijn worden vastgehaakt en waarmee langs een parcours van 5 bijten word gedoken.
Het aantal aanmelding van duikers stond op woensdag op 45 maar zo als duikleiders Bas en Glenn al snel merkte, er waren nogal wat extra duikers op het evenement af gekomen. De planning was af en toe een gekmakende puzzel maar met wat flexibiliteit van de duikers en creativiteit van de duikleiders verdween iedereen onder water én kwam ook weer boven. Het zicht was niet schrikbarend goed maar ach een mooie ijsvloer boven je hoofd maakt veel goed. Het spel van je luchtbellen die uit elkaar spatten tegen het plafond, het diffuse licht, de milde spanning in je onderbuik, maken dat een ijsduik altijd een prachtige duik is om te maken.
Rond een uur of half 5 verschijnt RTV Utrecht. Cyriel heeft voorafgaande aan het evenement zijn best gedaan om de pers warm te maken en met succes. Er wordt een item gemaakt dat de volgende dag de gehele dag meedraait in de nieuws programma’s op TV. Uw aandacht voor de hobby duikers die gaan wakduiken onder de bezielende leiding van Cyriel de Grijs: ijsduiker!
Naast TV opnames besluit de verslaggeefster voor een radiointerview een gesprek met mij aan te knopen, ik doe het namelijk een stuk beter op de radio dan voor TV 😉 Terwijl ik lekker warm in mijn droogpak op de steiger zit vuurt ze haar vragen op mij af. Voor mij nog wel te over zien maar mijn buddy in zijn natpak dwingt respect af! En bij elk volgend wak staat ze bij het boven komen al weer klaar om het interview voort te zetten, arme Frank…
Klik hierboven om het hele radiointerview af te luisteren
Terwijl het donker wordt en de temperatuur daalt, stijgt de omzet van soep en broodjes worst. Een aantal late buddyparen kan door de kou zelfs hun duik niet helemaal af maken omdat hun materiaal bevriest.
Geef een reactie