Duik 255 & 256: dinsdag 29 juni 2004
Duik 449: Snoekeneiland

Vrijdagmiddag 3 juni, vijf uur: het filenieuws meldt een file van 13 kilometer bij Rotterdam en sluit af met een waarschuwing om niet de weg op te gaan tenzij het echt noodzakelijk is omdat er wolkbreuken, zware onweersbuien en windstoten worden verwacht, kortom het ideale begin voor een weekendje Grevelingen. De file is nog wel te ontwijken maar eenmaal voorbij Rotterdam breekt de hel los. De regen valt echt met bakken uit de hemel, de bliksem levert bij vlagen prachtige beelden op en tijdens buien begint het onderscheidt tussen hemel en aarde begint langzaam te vervagen. Op een bepaald moment stelt mijn medereiziger voor om vast preventief het droogpak aan te trekken. Maar aan alles komt een einde en zo rijden we met een zonnetje op het bolletje Scharendijke binnen. De Avanti ligt al in de haven en rond een uur of 8 is iedereen paraat voor vertrek. Aan de horizon dient zich echter al de volgende bui aan en de wind begint ook weer aan te trekken. De kapitein besluit om niet uit te varen omdat de voorspellingen te onzeker zijn.

Nou kun je in Scharendijke, duiktechnisch gezien, ook terecht zonder boot, dus besluit een deel van de groep om dan maar een duikje te maken achter de Kabbelaar. De donkere wolken en felle opklaring leveren in ieder geval een mooi decor voor een schemerduik. Als ik met de hele mikmak op m’n rug tegen de dijk op klűn en vervolgens naar beneden glibber, ben ik altijd blij als je uiteindelijk in het water ligt. We nemen dan de kortste route ook al betekent dat dat je zeker 150 meter op een snorkeldiepte richting de “drop-off” moet zwemmen. Toch is dat ook een erg interessant stukje Grevelingen. In het ondiepe stuk krioelt het van het kleine leven: er zwemmen zeenaalden )een soort rechtgetrokken zeepaardjes), jonge platvisjes liggen kunstig verborgen in het zand, hooiwagenkrabjes wankelen rond als een soort op drift geraakt stukje wier, grondels verschuilen zich in lege oesterschelpen kortom onderwater is het een drukte van belang. Eenmaal bij het diepere gedeelte komen we uit bij de reefballs, betonnen bollen met gaten er in. Ergens in een groot gat ligt een donderpad anoniem te wezen en op het moment dat ik besluit een foto te maken is hij me net voor en schiet als een pijl uit de boog naar garnaal die geen enkele kans meer heeft en verdwijnt in de grote bek van het koudwater neefje van de schorpioenvis. De reefballs zijn een soort magneet voor het onderwaterleven als een soort oase in de woestijn. Garnalen, kreeften, krabben en veel soorten en maten, zakpijpen, anemonen bedekken de reefballs. Het zicht is door de regen en de harde wind wel erg mager en dat maakt duiken wel wat minder relaxt. Het in de gaten houden van je buddy wordt er niet eenvoudiger op maar we komen zonder kleerscheuren en met veel foto’s weer boven water.

De volgende dag is het weer redelijk opgeknapt op de wind na. Die waait nog behoorlijk en verhinderd dat we overstekken naar de noordzijde van de Grevelingen. Daarom vertrekken we naar het Koepeltje, tegen de Brouwersdam aan. De stek is qua leven een erg gevarieerde duikplek omdat het zo dicht bij de inlaat van Noordzee water ligt. Vanuit de Noordzee word er veel leven de Grevelingen in gespoeld. Een nadeel hiervan is dat het zicht er meestal matig is. Ondanks dit matige zicht is de duik wel mooi, als je tenminste kompas kunt lezen. Sommige onder ons weten namelijk niet het verschil tussen uitzwemmen en terugkeren en staan komen na een minuut of 10 uit bij de boot, verrassend om te zien overigens dat één van de buddy’s een week later de puzzeltocht wint, dat is nog eens een snelle leerling. Als de anderen, na wél een lange duik, boven water komen zijn vooral de “nieuwelingen” erg enthousiast. Paul en Cockie hebben hun Zeelanddoop gemaakt en zoals vrijwel iedereen die voor het eerst in Zeeland duikt zijn ze verbaasd en verrast over de onderwaterpracht. De Grevelingen is bij uitstek een goede locatie om kennis te maken met Zeeland: geen stroming, het zicht is vrijwel nooit minder als een meter en meestal zelfs meer, kortom een goede introduik. ’s Middags vertrekken we naar een duikstek voorbij het gemaal van Dreischor. Het zonnetje is intussen doorgebroken en als je uit de wind blijft is het best lekker.

De tweede duik van de dag wordt gemaakt voorbij het gemaal van Dreischor op een plek waar je vanaf de kant niet kunt komen. De geul loopt tot vlak onder de dijk waardoor er een steile drop-off is. Dat is altijd leuk en levert dus ook veel, heel veel kreeften op die zich verschuilen tussen de basaltblokken. Tijdens de nachtduik die volgt blijkt pas hoeveel kreeften er zijn. Overal waggelen ze over het rif, onhandig en houterig, soms struikelend en vallend maar altijd met de indrukwekkende klauwen dreigen naar voren. Er zijn er zelfs zoveel dat je tijdens het fotograferen licht paranoia wordt. Als je ergens voorhangt en met een hand steun zoekt, is er altijd wel een kreeft die ergens tevoorschijn kruipt en dreigend op je vingers afstevent of naar je slangen staat te knippen. Maar toch levert zo’n nachtduik een speciale onderwaterwereld op, het zicht doet er niet veel meer toe, je wereld is zo groot als het schijnsel van je lamp sterk is.

Zondag’s verkassen we naar een duikstek (voorbij het “Trapje van Irene). Het zicht is hier niet best. Wat wel leuk is om te zien is dat er een grote “wolk” met zeedruiven voorbij komen drijven. Als je er met je lamp op schijnt lijkt het of er fluorescerende lampjes in de kleine kwalletje zitten. Ook zien we er aardig wat naaktslakken en een paar altijd indrukwekkende Noordzeekrabben zeker 20 cm groot. Verder is de duik leuk maar niet meer dan dat. De laatste duik wordt de duikklok neergelaten en gaan een deel van de groep via de duikklok naar beneden, altijd leuk om een keer gedaan te hebben. Rond een uur of 5 zijn we weer terug in de haven van Scharendijken en kunnen we terugkijken op een gezellig weekend met veel mooie duiken. De Grevelingen blijft een prachtig duikgebied met veel mooi en uitbundig leven. De boot is duidelijk voor verbetering vatbaar, heel sober, matig eten en niet echt vriendelijke personeel.

Duik 255 & 256: dinsdag 29 juni 2004
Duik 449: Snoekeneiland