Lucky bastards
Vogels

Ik word wakker van het getik van regen op het dak. Ik draai me om en slaap nog even door totdat ik gewekt wordt door de zon die knijterhard door de gordijnen schijnt. Hmmm, verwarrend… nog maar even omdraaien… Als het echt tijd is om wakker te worden, is het buiten zwaar bewolkt en trekken de wolken vanuit het dal omhoog. De weersvoorspellingen voor de komende dagen zien er niet heel prettig uit. Vandaag zwaar bewolkt met af en toe een bui, morgen zwaar bewolkt en vollop regen en overmorgen als de dag ervoor maar dan met een halvering van de temperatuur. Kortom: four seasons in one day zoals het oud Nieuw-Zeelandse spreekwoord zegt.

Omdat de regenkans vandaag relatief klein is besluiten we te gaan wandelen in Mount Cook National Park. We klappen het bed op, trekken (niet onbelangrijk) de stekker eruit en rijden richting het park. In Mount Cook Village laten we ons voorlichten door de dames van de I, een inmiddels onmisbare baken in de het onzekere bestaan van ons als trailertrash. De dame adviseert ons om een wandeling van dik 3 uur te doen, net lang genoeg om tussen de wolken door wellicht nog een vluchtige blik op de lokale attractie te kunnen werken, te weten Mount Cook en kort genoeg om voor de regen thuis te zijn. Als ik vraag waar we dan in deze grijze mist zouden moeten kijken wijst de dame uit het raam op een randje rots dat tussen de gletsjermorene en de mist te zien: dat is zijn voet…

Okay, op pad dus maar. Wandelen in de bergen is altijd tof, of het nu bewolkt is of niet: bergbeekjes die uit rotspartijen tevoorschijn komen, vroege Helleborus met prachtige witte bloemen (overigens wel één van de weinige bloeiende planten nu) en af en toe een blik op een sneeuwveld. Zwitserland is qua bloemenpracht niet te overtreffen maar ik voel de Alpensfeer duimendik om me heen. Des te verder we komen des te meer bergen er uit de mist verschijnen. Als we een uur onderweg zijn lopen we in de stralende zon en heeft Mount Cook zich in al zijn pracht gemanifesteerd. Althans, dat denk ik. Marieke heeft het idee dat Mount Cook meer naar links en dus nog in de wolken verblijft. Moeilijk te ontkrachten want de berg voor ons is groot en machtig maar de pluk wolken links is nog groter en kan dus wellicht een nog hogere Alpenreus verbergen en geen van ons beide weet hoe hij eruit ziet. Het verlossende woord komt van een vernuftig apparaat dat boven op een rots is gemonteerd. Een ronde schijf waarop strepen staan die naar bergtoppen wijzen en als de je het ronddraaiend kijkglas er bovenop precies langs zo’n lijn legt kijk je zo naar de top in kwestie. En ja, het is Mount Cook, met zijn 3754 meter de hoogste top van Nieuw-Zeeland. Weg met die voorspellingen: hier staan we, terwijl de zon brandt op onze kop, te kijken naar een prachtige bergtop omringt door vele mede 3000-ers, ongehinderd door wolken of regen. Kortom: bofkontjes…

Terug in het dorp, na het verschalken van een gedeelde pizza als late lunch, rijden we door naar de Tasman gletjser. Een korte wandeling naar de top van de morene met uizicht op de gletsjer. Mount Cook is vanaf de andere kant te bewonderen maar ook de gletsjer is prachtig. Zorgwekkend is het informatiebord dat meldt dat de gletsjer zich met maximaal 800 meter per jaar terugtrekt. Ongetwijfeld spelen ook natuurlijke factoren een rol maar het feit dat de opwarming sneller gaat dan ooit van tevoren zou reden moeten zijn om op te houden met struisvogelpolitiek.

De weg terug duurt langer dan normaal want Mount Cook torent boven het dal uit en is zo indrukwekkend dat we regelmatig even moeten parkeren om van het uitzicht te genieten. We besluiten om dezelfde camping als gisteren te bezoeken aangezien we nu vol op ons geluk varen en er van uit gaan dat er vannacht een strakke sterrenhemel te zie is. Deze omgeving staat namelijk bekend om extreem heldere luchten en heel weinig lichtvervuiling. Kortom: mooie kans voor nachtfotografie. Wellicht overspelen we nu onze hand en is onze “winning streak” ten einde maar zoals mijn moeder altijd zei: “Niet geschoten, is altijd mis”. Terwijl de konijnen massaal om ons heen zitten te grazen, biertje naast me, type ik in een heerlijk avondzonnetje deze blog: het leven is mooi!


Lucky bastards
Vogels