Manta!!!

Als we aan het ontbijt zitten, zien we een leguaan rustig over het grind heen tippelen. Het is een kleintje maar niet echt bang uit gevallen. Over het algemeen zijn leguanen toch wel wat schuw maar deze laat zich tot op een paar meter afstand benaderen. We gaan na het ontbijt naar Kralendijk om een lunch te scoren. We willen een relaxt dagje er van maken, met een paar duikjes en lunch bij Pink Beach. We gaan naar de Subway, omdat we in Amerika daar altijd lekkere broodjes kochten, maar er is nogal een verschil tussen de Bonairiaanse Subway en de Amerikaanse subway. Met een sompig stuk stokbrood onder de arm en het warme gevoel van de vriendelijke bediening lopen we weer naar de auto en gaan op weg naar de eerste duik. We rijden eerst via Lac, zien een grote groep flamingo’s in de mangrove’s bij Lac en rijden via de lange weg langs de zoutpannen, de vuurtoren naar de eerste stek, Atlantis. De stek ligt erg dicht bij de punt van het eiland en we rekende op aardig wat stroming maar we kunnen zelfs niet eens ontdekken welke kant hij op gaat. De duik zelf is mooi maar het koraal is weliswaar van hogere kwaliteit maar veel minder dicht begroeid. Wel staan er een paar reuzen van bekersponzen. De vis valt ook een beetje tegen. We kijken regelmatig de blauwe diepte in omdat er op het bord bij de duikschool een melding van een haai en een adelaarsrog voor deze stek stond van gisteren maar niets van dat alles. Waarschijnlijk gaan we daar ook niet diep genoeg voor en eigenlijk vindt ik dat wel zo relaxed.  Na de duik zitten we een uurtje in de zon en kijken toe hoe de pelikanen om de beurt opstijgen van een koraalblok en langs de kust jagen op vis. Ze vliegen niet erg elegant maar als ze een prooi zien, vouwen ze de vleugels langs het lijf en schieten als een tornado het water in. We rijden door naar Pink Beach en nestelen ons onder een palmboon. Pink Beach was in 1999 een prachtig strand, met een fijn zandstrand en schaduwgevende palmen, nu is het een verloederd strandje met nog een enkele levend palmboom en een volledig weggeslagen strand. Als we snorkelen gaan we te water met het idee dat dit een prachtige stek was om te snorkelen maar van alle hertshoornkoralen en geweikoralen is er niets over, allemaal ten prooi gevallen aan Lenny, wel zien vlak onder de waterlijn drie schorpioenvissen liggen. Als we de snorkelspullen weggelegd hebben, trekken we de stoute schoenen aan en gaan in de brandende zon liggen. Dat hou je een half uurtje vol maar dan moet je gauw het water in om niet levend te verbranden en daar heb je gezien de schorpioenvissen de stoute schoenen weer voor nodig. We zwemmen wat en op een of andere manier is Pink Beach toch nog wel de romantische plek die ik dacht dat het was, maar misschien is een plek wel zo romantisch als je hem maakt…We eten een BLT van de Subway, want van hard werken krijg je honger. Rond een uur of drie rijden we door tot het vliegveld voor de tweede duik. Een erg makkelijke duikstek en die past dus precies in het thema van vandaag. Onder de divi-divi bomen kleden we ons om en gaan te water. Als vrij snel bij het te water gaan, als er namelijk twee prachtige Caribische inktvissen voor met zweven ontdek ik dat ik de camera niet uit de slaapstand kan krijgen, ik schud er flink mee maar dood is dood. Met pijn in mijn hart zie ik de inktvissen vertrekken. We komen bij de drop off en laten ons afzaken tot een meter of 20. Als ik achterom kijk om Tanja te checken zie ik in mijn ooghoek een manta! Ik gebaar naar Tanja en we genieten samen van het prachtige beest dat tegen de zon in, vlak boven onze hoofden een rondje draait en weer richting Bachelors Beach verdwijnt, ze zijn nog niet weg of een knaap van een kreeft komt onderaan het rif uit zijn schuilplaats en wandelt over de bodem van de drop off. Echt een duik om een weigerende camera te hebben… We zien nog twee tarpoenen voorbij trekken en keren om als we bij de pilaren van de aanlegsteiger van de luchthaven aankomen. Een prachige duik! Terug bij Joop en Gemma zien we Joop ingespannen turen naar Gemma die met een handdoek om op een stoel zit. De tondeuse in de hand, kammetje erbij, leesbril op, is Joop net een echte kapper. Hij neemt afstand, laat zijn timmermansoog over de lijnen gaan en is tevreden. We spoelen we de spullen in de ton die Joop op de kop heeft getikt. Erg handig en dan is het tijd voor het lekkerste moment van de dag, de avond gaat vallen, we hebben het zout van het lijf gespoeld, een schoon t-shirt aan en dan een biertje. ’s Avonds eten we naar goed Hollands gebruik de resten van de chinees van gisteren en net als gisteren smaakt het weer prima. ’s Avonds houden we nog een dartkampioenschap en ondanks het feit dat ik het nog nooit gedaan had, toch gewonnen. We maken nog een ijskoude fles witte wijn soldaat en vallen vervolgens in coma in slaap.