Half 7 op, maar wel goed geslapen. De boot vaart, de zon is al op, de koffie is al klaar. Bij de Thistlegorm is al een andere boot aangekomen dus Wael heeft een makkie. Er wordt een lijn vast gemaakt aan het wrak en na een korte briefing, iedereen wil er namelijk gewoon snel in, verdwijnen we onder water.
 |
|
 |
Het is altijd weer een machtig gezicht als vanuit het diepe blauw langzaam de contouren van een wrak zich af gaan tekenen. Op het achterdek wacht Wael die als een verkeersagent iedereen doorzwaait. Op het voordek, wat rechtovereind staat, staan drie treinwagons overdekt met koraal maar nog steeds herkenbaar door de stootbuffers. We peddelen door tegen de matig stroming in en komen voorbij de brug op een reling een dikke schorpioenvis tegen die lekker op het randje op de uitkijk ligt voor een lekker hapje. Net daar voorbij is het gedeelte van het schip dat is geraakt door een bom. In het midden zwemt een hele dikke barracuda en boven ons een grote school met kleinere. Het geëxplodeerde stuk is bezaaid met de explosieve lading van de Thistlegorm, granaten die niet ontploft zijn, geweren en munitie. We gaan verder het gekantelde achterdek op tot we bij de schroef aan komen. De camera is beslagen dus foto’s maken wordt niets meer. Mijn lucht is intussen zover op dat we terug moeten maar Erik neemt me mee onder de achterboeg om de enorme tandbaarzen te zien die daar huizen. Heel gaaf om te zien maar diep en dus is mijn lucht nu helemaal op dus moeten we met flinke vaart terug naar de lijn.
Daar aangekomen is het file en hangen we met zes man aan de lijn voor een safetystop. Boven wacht de boot en het ontbijt. Na het ontbijt wachten we een uur of twee en om half elf is het weer zover. We gaan met Wael mee voor een verkenning van de ruimen. Met vijf man dalen we af en verdwijnen is het eerste ruim. Hier staan vrachtwagen met motoren erop geparkeerd. De Nortons zijn nog goed te herkennen. We gaan van vertrek naar vertrek door gebroken ramen en gescheurde wanden. Overal ligt rommel. We gaan nog een niveau lager en komen uit in de stookruimte waar allemaal steenkool ligt. Als we buiten komen ligt er op de rand een hele mooie schorpioenvis te tukken. We gaan nog een niveau lager en keren terug richting het touw. Mijn lucht is intussen aardig op aan het raken en de stroming is behoorlijk dus moet ik Tanja’s octopus weer misbruiken. De safetystop kunnen we zelfs niet eens meer helemaal afmaken omdat allebei onze lucht op is. Het anti-condensgoedje is in ieder geval effectief. Boven wacht de lunch en zo’n anderhalf uur later de volgende duik. Nou is duiken leuk, maar een nat pak aantrekken blijft iets heel naars, zie foto van Tanja.
 |
 |
We gaan een groepsfoto maken maar dat vergt wat voorbereiding. Wael gaat mee om de foto te maken, en als we allemaal op de boeg zijn aangeland maken we de foto’s. Omdat we niet diep kunnen vanwege de nultijd, blijven we op het voordek een beetje rondneuzen. We zien veel leuke dingen zoals naaktslakken roggen en een mooie blauwe egelvis. Vlak voor dat we op gaan stijgen komt er een grote school met hele stevige tonijnen voorbij. Na de duik gaan we een stevig eind varen richting de Straat van Tiran, want als het weer goed blijft gaan we daar een dag duiken. Ver na het donker komen we aan in Sharm-el-Sheik, een grote toeristenplaats. Boven het strand rijzen kliffen uit met erboven op ressorts zo ver je kunt zien. Hier gaan we onze nachtduik maken. Over het algemeen betekent dat niet zoveel goeds want zo dicht bij hotels en resorts is alles meestal kapot gedoken.
 |
 |
De boot wordt vastgelegd aan een boei en Wael begint met de briefing. Hij wijst naar het zuiden als hij noord bedoeld en op de tekening wijst het noorden naar het westen kortom hij is een beetje de draad kwijt. Genadeloos wordt hij afgestraft en als hij met een kompas in de hand de tekening aanpast, is hij pissig, niet geheel ten onrechte want het percentage wijsneuzen is hoog maar zijn ego is niet al te klein. De duik gaat vanuit de zodiak en nadat we nogmaals vertrekken aangezien Henkie z’n bril is vergeten, worden we afgedropped boven de pinakel die net niet boven ’t water uit komt.
De duik is vanaf het moment 1 een schitterende duik. We zien overal koraalduivels en als Tanja op een bepaald moment weer een koraalduivel aanwijst, denk ik al bijna, och al weer een koraalduivel. Toch is ie wel mooi en dus probeer ik een foto te maken. Als ik dichterbij peddel beweegt opeens het koraal onder me en blijkt een reuzemurene te zijn, eentje die onhandig rondscharrelt over het rif. Hij stoot z’n neus tegen een zeester en een koraalduivel en als een soort Jules de Korte kruipt hij over het rif. We gaan verder en zien een octopus die over het rif heen glibbert als een klodder siliconenpasta. Hij verschiet van kleur als hij over een anders gekleurde ondergrond beweegt in tijd van een seconde.
 |
 |
 |
De duik gaat verder en we komen een kluitje duikers tegen die rondom een, schijnbaar, hoopje zand draaien. Bij nader inzien blijkt het een echte steenvis te zijn die samen met een klein visje ernaast aangevallen lijkt te worden door een koraalduivel. Met veel machtsvertoon komt de koraalduivel op ons af en ziet er zo imposant uit dat we plaats maken. De steenvis blijft intussen gewoon liggen waar ie ligt omdat ie waarschijnlijk vertrouwt op z’n bijna perfect camouflage. De duik gaat door en niet veel later zien we weer een enorme murene zijn kop uit het rif steken. Ik probeer een foto te maken met zijn bek open maar hij wil niet. We gaan door en komen nog geen tien meter verder de staart van nog een reuzemurene tegen. Ik ga op zoek naar de kop maar alle gaten die in aanmerking komen zijn leeg. Weer gaat de duik door en weer met veel moois want een octopus heeft weer besloten om een showtje op te voeren en klimt voor ons over het rif, om de 20 centimeter van kleur verschietend. We zijn intussen bijna rond de koraalpinakel en via een nauwe doorgang met zwart koraal komen we op een plaats waar we uit kunnen duiken. Boven wacht de zodiak en worden we aan boord gehesen. Op de “Queen Juliana” wacht ons het avondeten en met de gebruikelijke whisky alweer achter de kiezen lig ik in bed dit verhaal te tikken terwijl moeders de vrouw naast me ligt te knoerten. Voor mij komt de verleiding echter ook steeds sterker naar voren om dit goede voorbeeld te gaan volgen. Morgen is de verjaardag van Wael, een feit wat hij niet verzuimd heeft een aantal malen te melden. Voor nu welterusten.
Geef een reactie