De voorbereiding was weer beroerd, maar ik moet in mijn verdediging wel zeggen dat het voornamelijk komt door twee alsmaar doorzeurende blessures. Maar dan maar op karakter het parcours door. Het weer is geweldig, de warmste 8 maart ooit gemeten, een comfortabele 14°C. Dat betekent overigens niet dat het water ook al lekker op temperatuur is. Halverwege moeten we door een duiker van een meter of 50 lang. Je staat tot je borst in het 4°C koude water. Je benen raken totaal verdoofd. Naast me zie ik een meisje dat overduidelijk niet gerekend had op zoveel kou. Verbijsterde blik in haar ogen, totaal geen reactie als ik vraag of het gaat, kortom bijna in shock. Ik heb teveel last van mijn schouderblessure om alle obstakels te doen, voelt ernstig als gemeen spelen… Als compensatie stel ik mezelf beschikbaar als opstapje voor anderen om over de obstakels heen te klimmen. Mooi detail: een meisje dat ik aanbied om een pootje te geven, probeert eerst de modder van haar schoenen te kloppen.
De trenches, 4 loopgraven met het smerigste modderwater dat er is, zijn eigenlijk wel gaaf om te doen. Na de eerste maak het allemaal geen f$#k meer uit en kun je gewoon los gaan. Enige waar je even op moet letten is de ongelijke bodem. Mijn enkel gaat redelijk maar dat komt met name doordat bij veel obstakels je in de rij moet staan waardoor ik weer even rust krijg. Conditie gaat prima, zit in een flow waar ik het wel af kan maken maar Cyriel heeft meer last van zijn conditie en dus lopen we een paar stukken. Rob is als altijd niet te stoppen, een bijter. Bij de finish aangekomen gaat Cyriel er vandoor maar we roepen hem terug om schouder aan schouder over de finishlijn te gaan.
Al met al een toffe ervaring!
Rob heeft van de Mudmasters 2013 een gaaf filmpje gemaakt. Je kunt dat hier bekijken
Geef een reactie