Vandaag gaan we eerst de omgeving wat verkennen voor de volgende dagen en wat boodschappen doen. We bezoeken het Visitor Centre en een Safeway. Terug op de camping eten we wat en gaan vervolgens een wandeling maken langs het strand. Het wordt ons wel duidelijk waarom ze het hier een regenwoud noemen! 
Niet dat het met bakken uit de lucht valt maar er komt een constante drizzle naar beneden. De vochtige lucht van de Pacific wordt tegen de vulkanische bergruggen van Olympic omhoog gestuwd en regenen leeg, de hele dag door.
Het gekke is dat het natste stukje Amerika en het droogste stukje Amerika hier op nog geen 20 kilometer afstand van elkaar zijn te vinden, als de bewolking eenmaal tegen de bergrug is opgestuwd en weer daalt bevat deze bijna geen vocht meer en aan de andere kant heeft het dus al zolang als er gemeten is (vanaf 1909) nog maar 6cm geregend. De kust is wel erg mooi, de bomen groeien tot aan het strand en de aangespoelde bomen zijn geloogd door het zout bijna wit geworden. Het strand wordt afgewisseld met vooruitspringende rotsen waarvan sommige vreemd verweerd zijn. Tussen die rotsen vind je tidepools met veel mooie zeesterren, paars, oranje en geel, krabjes, garnaaltjes en kleine vissen. Veel schelpen vinden we overigens niet. Het is intussen 4 uur geworden en we maken rechtsomkeert. Onderweg komen we nog een Amerikaanse tegen die erg opdringerig ons probeert te verleiden om een zeester op onze arm te nemen. Daar ben ik sowieso al niet van maar ik vind ook dat ze van de beste beesten af moet blijven dus het antwoord blijft nee. Rond zes uur zijn we terug op de camping en wordt het kampvuur opgestookt voor een barbecue. Om ons heen staan Amerikanen als echte woudlopers met minimale middelen kampvuurtje te maken maar dat lukt bijna niemand. Gevolg is wel dat er onder de bomen een dikke grijze mist van rook ontstaat omdat de rook niet weg kan. Ik ben daar niet zo van en giet een flinke scheut aanmaak op het hout en heb in no-time een heerlijk vuurtje.
Geef een reactie