Voor de lunch neemt hij ons mee naar een echt Chinees restaurant, wat op zich wel erg leuk is om bij te eten. We rijden door naar de Poring Hot Springs. Dat is een deceptie want hier is het één grote toeristenmassa en die komen allemaal kijken naar iets dat in essentie niet meer is dan een paar zwembaden vol naar rotte eieren stinkende warm water is. De canopywalk die erbij hoort, is filelopen. Als we ons een beetje uit de drukte weg manoeuvreren (Olaf is bij de auto achtergebleven) komen we in een prachtig stuk bos terecht. Het kan dus wel!
 |
 |
 |
Op de terugweg dommel ik wat weg (Marieke is heel sneaky op de achterbank gaan zitten) als Olaf opeens hard remt en me wakker schudt. Voor ons is het wolkendek opgebroken en ligt Mount Kinabalu. Een prachtige kale granietpukkel in het landschap. Een klein stukje verder slaat Olaf af en neemt een modderpaadje omhoog. Hij stopt de auto voor een klein houten hutje. Na het overhandigen van wat lokale pecunia kunnen we door en krijgen we de Raflesia te zien, hier heel vaak gepresenteerd als ’s wereld grootste bloem, in feite een enorme zwam. Overigens wel erg mooi om te zien. ’s Avonds eten we bij een lokaal tentje aan het strand. Sate van kippenkonten, hier een delicatesse en eerlijk is eerlijk, goed te eten, maar niet iets dat ik in Nederland op veel menukaarten ben tegengekomen.
 |
 |
Geef een reactie