Duiken "van ellende"....

Proloog

Drie en een halve week terug reden we terug van Gejo op de Amsterdamsestraatweg en we realiseerde ons dat het een van de laatste keren zou zijn dat we dit gedaan hadden en dat maakte ons droevig. Joop en Gemma waren een icoon van één van de leukste dingen in ons leven namelijk duiken. Zo vaak hadden we lekker even een kopje thee in de winkel gedronken, hadden we grote schik gehad als Joop weer een verhaal uit een mooi verleden zat te vertellen, als we met Gemma hadden gedoken en ze weer eens een snoek zo gek had gekregen om zich te laten aaien (om over reuzemurenes nog te zwijgen) of hadden ze ons weer gematst met de aankoop van nieuwe spullen. We fietsten door Utrecht en probeerde ons te bedenken hoe we ze nog konden helpen in de laatste weken voor vertrek. Rond 1 september zouden ze vertrekken en dan was het afgelopen. Joop had al een aantal malen laten vallen dat hij erg op zag tegen het uitpakken van de container aangezien Gemma al zou moeten werken als de container aankwam en Joop nog steeds aan het genezen was van zijn maagoperatie. Wij hadden de laatste twee weken van augustus nog een vakantie naar de Pyreneën geplant staan… Een vaag plannetje begon zich in ons achterhoofd te vormen, wat nou als we de vrije dagen door konden schuiven naar eind september als de container met inboedel op Bonaire aan zou komen. Zouden Joop en Gemma dat willen en kunnen we nog een vlucht boeken. We gaan op zoek op Internet of er nog een vlucht is voor een goeie prijs, want de kosten van twee weken Bonaire zijn anders als twee weken Pyreneeën. We vragen Joop en Gemma of ze denken dat we iets voor ze kunnen betekenen als wij in september zouden komen helpen en die vinden het een prima plan. De vakantiedagen kunnen zowel op Tanja’s werk als op het mijne worden verschoven, kortom Bon Bini Bonaire!

Gisterenavond werden we gebeld door het reisbureau dat de aansluitend vlucht van Curaçao is komen te vervallen maar dat er een andere mogelijkheid is om rond dezelfde tijd met een andere maatschappij de vlucht te maken. We vliegen rond 12 uur, dus willen we rond 8 uur op Schiphol zijn omdat er nieuwe tickets afgehaald moeten worden. De bus rijdt voor onze neus weg dus zien we op Utrecht CS net de trein naar Amsterdam vertrekken. De volgende trein heeft 10 minuten vertraging maar nog altijd hebben we tijd genoeg. Als onze trein aankomt op Amsterdam Sloterdijk gaan alle deuren open behalve de onze. We moeten met een hele boel bagage door een drukke coupe naar de andere deur en kunnen nog net aan de dichtgaande deuren ontsnappen, uithijgen kunnen we niet want aan de andere kant van het perron staat de aansluiting en de conductrice zet de fluit al aan haar mond, een sprintje, een goed gemikte worp met de bagage, wij er achteraan en we zijn binnen! Tijd om rustig adem te halen, de adrenaline stroomt door ons lichaam. Op Schiphol aangekomen blijken de tickets niet klaar te liggen en moeten we bij de KLM balie achteraan de rij aansluiten. We hebben zicht op de incheckbalie achter ons en daar staat een gigantische rij… Achter de KLM balie zit een trainee die er niet veel van snapt en dus duurt het drie kwartier voor we de tickets hebben. Dan als een razende naar de incheck balie. Daar is de rij aangegroeid tot een slinger van formaat. Als we de bagage eenmaal ingeklaard hebben en de douane zijn gepasseerd hebben we nog 30 minuten om te boarden, genoeg maar niet erg relaxed. We shoppen nog wat, een flesje lekker lucht en een flesje whisky en dan is het op naar de gate. Daar staat de gigantische jumbojet al te wachten. Het inchecken verloopt soepel en wij zijn op weg naar Sint Maarten, de eerste tussenstop. De vlucht naar de Antillen is saai, alleen maar water en nog eens water. Rond een uur of 5 in de middag plaatselijke tijd landen we op Sint Maarten en als de deur opgaat komt de warme tropenlucht het vliegtuig ingestroomd. Ik vind het altijd heerlijk, die warme deken die over je heen valt. Van het eiland zien we natuurlijk niets maar als we vertrekken hebben we wel een mooi uitzicht op de Simsonbaai. Van Sint Maarten naar Curaçao is een uurtje vliegen. Daar komen we aan en melden ons bij de transferbalie. Een lege transferbalie. We schieten iemand aan, die roept wat door een walkie-talkie en vertrekt. 30 minuten later is iedereen vertrokken en staan we nog steeds bij een lege transferbalie. We schieten nogmaals iemand aan en weten hem te overtuigen van de haast aangezien we nog maar een uurtje hebben voor de vlucht naar Bonaire vertrekt. Hij neemt ons mee naar de Lost & Found balie, daar staan als een soort onbegrijpelijke Godswonder onze tassen, hij schrijft zelf een label, gooit ze op de transportband en levert ons af op bij de incheckbalie. Soms zijn de wegen van de luchtvaart ondoorgrondelijk. Hoe dan ook, rond 8 uur stappen we het kleine vliegtuigje van BonaireExcel in en stijgen we op voor het laatste restje van de reis. Voor dat je goed en wel bent opgestegen, begint de landing alweer en om kwart over 8 zien we de gebruinde kop van Joop al achter de slapende douanemevrouw staan. Hij ziet er prima uit. Gemma heeft Papiamentoles dus die is er niet bij. We lopen naar de autoverhuurbalie tegenover het vliegveld en krijgen de auto mee, een Suzuki Jeep. Achter Joop aan rijden we door het heerlijke Bonaire. Korte broek, t-shirt, raampje open, geen stoplichten, geen drukte, ruisende palmen, overstekende ezels en een altijd verkoelend zeewindje. We rijden door Kralendijk heen en komen op de berg bij hun nieuwe optrek. Gemma is ook net aangekomen en verwelkomt ons. Wat een prachtig huis, een mooie tuin, twee veranda’s, palmen, orleanders, bananenbomen, agave’s kortom een paradijsje. Het huis zelf is ook prachtig, met een grote keuken, woonkamer en drie slaapkamers. We gaan achter op de veranda zitten en Gemma trekt een fles champagne open. We beginnen rustig aan, bang voor de knal van de jetlag maar de champagne is heerlijk en na de eerste fles volgt er nog een twee fles. We hebben veel bij te kletsen en de tijd die vliegt. Als de man met de hamer eenmaal langs komt is het 11 uur en strompelen we naar bed.

Duiken "van ellende"....