Reisverslag Bonaire 18 september-4 oktober 2003

Proloog Drie en een halve week terug reden we terug van Gejo op de Amsterdamsestraatweg en we realiseerde ons dat het een van de laatste keren zou zijn dat we dit gedaan hadden en dat maakte ons droevig. Joop en Gemma waren een icoon van één van de leukste dingen in ons leven namelijk duiken. Zo vaak hadden we lekker even een kopje thee in de winkel gedronken, hadden we grote schik gehad als Joop weer een verhaal uit een mooi verleden zat te vertellen, als we met Gemma hadden gedoken en ze weer eens een snoek zo gek had gekregen om zich te laten aaien (om over reuzemurenes nog te zwijgen) of hadden ze ons weer gematst met de aankoop van nieuwe spullen. We fietsten door Utrecht en probeerde ons te bedenken hoe we ze nog konden helpen in de laatste weken voor vertrek. Rond 1 september zouden ze vertrekken en dan was het afgelopen. Joop had al een aantal malen laten vallen dat hij erg op zag tegen het uitpakken van de container aangezien Gemma al zou moeten werken als de container aankwam en Joop nog steeds aan het genezen was van zijn maagoperatie. Wij hadden de laatste twee weken van augustus nog een vakantie naar de Pyreneën geplant staan... Een vaag plannetje begon zich in ons achterhoofd te vormen, wat nou als we de vrije dagen door konden schuiven naar eind september als de container met inboedel op Bonaire aan zou komen. Zouden Joop en Gemma dat [...]

De jetlag is altijd een spelbreker, midden in de nacht ben je klaar wakker en overdag stort je in elkaar van de slaap. Een onrustige nacht dus, met open ramen en af en toe een verkoelend windje dat door de hor waait. We ontbijten met vers gebakken broodjes en gaan vervolgens naar de duikschool. Die is onderaan de berg, op nog geen 5 minuten vaan Joop & Gemma. We schrijven ons in, een iets te populaire gast verstrek uiterst summiere informatie, maar goed onze zelfredzaamheid kent geen grenzen en dus liggen we 20 minuten later in het heerlijk warme water van de Caribische Zee. We moeten nog even uitloden, want de 5 mm pakken (Joop en Gemma bedankt!) zijn nieuw dus is het weer even zoeken naar het juiste gewicht waarbij altijd weer na een paar dagen er een kilo van af kan, een kilo die je de eerste paar keer altijd nodig hebt... We krijgen nog een extra kilootje van de duikschooleigenaar toegeworpen en eindelijk verdwijnen we onder water. Dat valt een beetje tegen, een beetje? Nee het is een kale doodgeslagen vlakte. Toch heeft elke duik bijzonderheden, zo zien we al gelijk bij het begin een paar zeesnoeken zwemmen, een schuwe vis die we nog niet eerder hadden gezien. We zakken af naar de 25 meter omdat daar een wrak zou liggen en inderdaad vinden we de op zijn kop liggende zeilboot. Onder de boot zijn een paar dekluiken verdwenen en op de rand zit eigenwijs een poetsgarnaal te luchtboxen. [...]

Vandaag is het onze trouwdag! We willen Joop en Gemma mee uit eten nemen maar ze blijven vol houden dat zij ons uit eten gaan nemen, we zullen wel zien. We gaan eerst een duikje maken. We hebben onze vorige vakantie in Bonaire afgesloten met een duik bij het Lighthouse, een appartementencomplex in de buurt van het vliegveld met een havenlicht er naast. Die duik was toen betoverend mooi en dus gaan we kijken wat er nu te beleven valt. Wat gelijk op valt als we onderwater verdwijnen dat het harde koraal volledig is doodgeslagen door Lenny, de orkaan die Bonaire in 1999 geteisterd heeft. Wel is het zachte koraal zich heel hard aan het herstellen. We zien tientallen Flamingotongen, zoveel zelfs dat het wel een slakkenplaag lijkt, elke spriet koraal heeft een slak. Een Caribische Juweelbaars ligt te slapen in de holle buis van een grote buisspons en zwemt loom weg als we er te lang voor blijven hangen. Twee piepkleine riddervissen met een rugvin twee zo groot als hun lijf en een prachtige staart zwemmen schuw rond, zich zo goed mogelijk verstoppen. Eenmaal bij de drop-off daalt het rif in snel tempo af naar 20 meter en daar is het koraal ongeschonden uit de strijd gekomen. Een jonge barracuda staat tussen het wuivende zachte koraal klaar om toe te slaan. We zien een enorme tonspons van zeker 50 cm doorsnee en we zien voor de eerste onze lieveling van de vorige keer: een Keizersvis. Het is en blijft een prachtig [...]

Vroeg wakker door de warmte, maar wel lekker geslapen. We gaan vandaag naar de oostpunt van het eiland achter de Bopec tanks. Het is een prachtig rit langs de kust als je eenmaal voorbij Kralendijk bent. De weg slingert zich langs een steile rotswand en de zee door, overal steken leguanen en hagedissen de weg over. Net voorbij Karpata, een vervallen en leegstaand landhuis gaat de weg naar rechts richting Rincon maar wij gaan rechtdoor richting het Goto meer. Daar stoppen en bekijken een groepje Flamingo's die in het ondiepe water van het meer staan te foerageren. Een schril contrast, grote, lelijke olietanks op de achtergrond en daarvoor een groepje prachtig dieproze vogels. We rijden voor de olietanks en of het er iets mee te maken heeft, de stank van de uitlaat van de huurauto wordt zo erg dat stoppen bij Salina Tern om even bij te komen. Gisteren hadden we er ook al last van de stank maar het wordt steeds erger. Eigenlijk is de jeep heel niet zo handig. De duikspullen liggen onhandig achterin opgestapeld, je kunt de auto niet op slot doen, maar bovenal stinkt ie verschrikkelijk. We zitten op de grote brokken koraal die gebruikt zijn om de salina af te dammen van de zee. Als het weer gaat, rijden we verder over de bochtige weg en rijden door tot Nukova beach, klinkt stoer maar is een strandje van 3 meter breed. Daar zetten we de auto neer en gaan ons omkleden om te gaan duiken. Terwijl [...]

Als we aan het ontbijt zitten, zien we een leguaan rustig over het grind heen tippelen. Het is een kleintje maar niet echt bang uit gevallen. Over het algemeen zijn leguanen toch wel wat schuw maar deze laat zich tot op een paar meter afstand benaderen. We gaan na het ontbijt naar Kralendijk om een lunch te scoren. We willen een relaxt dagje er van maken, met een paar duikjes en lunch bij Pink Beach. We gaan naar de Subway, omdat we in Amerika daar altijd lekkere broodjes kochten, maar er is nogal een verschil tussen de Bonairiaanse Subway en de Amerikaanse subway. Met een sompig stuk stokbrood onder de arm en het warme gevoel van de vriendelijke bediening lopen we weer naar de auto en gaan op weg naar de eerste duik. We rijden eerst via Lac, zien een grote groep flamingo's in de mangrove's bij Lac en rijden via de lange weg langs de zoutpannen, de vuurtoren naar de eerste stek, Atlantis. De stek ligt erg dicht bij de punt van het eiland en we rekende op aardig wat stroming maar we kunnen zelfs niet eens ontdekken welke kant hij op gaat. De duik zelf is mooi maar het koraal is weliswaar van hogere kwaliteit maar veel minder dicht begroeid. Wel staan er een paar reuzen van bekersponzen. De vis valt ook een beetje tegen. We kijken regelmatig de blauwe diepte in omdat er op het bord bij de duikschool een melding van een haai en een adelaarsrog voor [...]

Heerlijk geslapen en dat werd tijd ook want Jetlaggen is niet ons favoriete tijdverdrijf. Joop is al wakker en loop te rommelen. Hij gaat aan de zijkant van het huis een kast bouwen en is aan het opmeten wat hij nodig heeft. Ik help hem wat maar mijn spreekwoordelijke onhandigheid zorgt er voor dat we gauw klaar zijn. We ontbijten weer met lekker verse broodjes en vertrekken vervolgens naar de duikschool om flessen op te pikken voor een duik. Omdat we nog steeds onder de indruk zijn van de duik van gisteren gaan we in de buurt van North Belnem duiken, namelijk bij Bachelar's Beach. Het woord beach doet meer vermoeden dan in werkelijkheid blijkt.Het is een stuk onbebouwd terrein met een trap naar een stukje strand van hoogstens 50 cm breed en 3 meter lang. Aan het strand liggen kun je er al helemaal niet want de golfjes overspoelen het strandjes constant. Boven aan de trap is een parkeerplek met twee tafels/bankjes met een golfplaten dakje tegen de zon. Op één of andere manier kunnen mensen het toch niet laten om er een puinhoop van te maken. Het stinkt er naar pis, er liggen veel gebroken flessen op de grond. de banken half gesloopt etc. We tuigen op en gaan te water. In het ondiepe water is weinig te beleven maar de drop-off is niet ver en dan begint de mooie duik. We dalen af naar bijna 30 meter waar de zandvlakte begint. Op de rand van het rif hobbelt [...]

Zeepaardjes zien is een tijdrovende bezigheid. Niet dat het bekijken zo lang duurt maar het vinden is een enorme klus. Waarschijnlijk zwem je er tientallen voorbij als je bijvoorbeeld in Bonaire aan het duiken bent maar ze verdwijnen zo perfect in de omgeving dat ze vrijwel onzichtbaar worden. Even een zijstap: Bonaire heeft een nachtduikstek die iedereen eens in zijn leven gedaan zou moeten hebben: de Townpier. Veel mensen komen er niet aan toe omdat het een begeleide duik is die geld kost. Toch is het een prachtige stek en zeker de moeite waard: de palen van de pier zijn prachtig begroeit en krioelen met bijzonder leven. De bodem van de haven daarentegen is minder interessant: zand met veel oude banden, kapotte flessen, kabels enzovoort. Als wij met nog 8 andere duikers dus op weg gaan zwemt iedereen in hoog tempo door om bij de pier te komen. Omdat we graag de rust hebben en bij voorkeur achteraan zwemmen, scharrelen we wat over de zandvlakte. Er is naast de rommel nog best wel wat moois te zien zoals anemonen en murenes die uit banden te voorschijn komen. Bij een vrijwel dood stukje koraal ziet Tanja iets bewegen en een nadere inspectie volgt: twee zeepaardjes! Een rode en een oranje zeepaardje zitten met hun staarten om het dode koraal. De beesten bewegen nauwelijks, ze wiegen wat mee in de golfjes die we veroorzaken. We maken foto's en een filmpje maar dat trekt helaas de aandacht en een deel van [...]

Vanmorgen gaan we met Joop hout halen voor de kast met tuingereedschap die hij wil gaan maken. We rijden naar de groothandel en worden daar geholpen door een ernstig zwetende Nederlander die overduidelijk al heel lang op Bonaire woont want zijn Nederlands klinkt als een echte Antiliaan en zijn Papiamento klinkt overtuigend vloeiend. We hebben de pickup meegenomen omdat daar meer op past. Toch is het nog lastig om al het plaatmateriaal mee te krijgen maar met wat passen en meten krijgen we alles mee: de deur, het hout en hang- en sluitwerk. 's Middags gaan we naar Andrea II voor een duikje. De duikstek is mooi, zowel ondiep als wat lager op het rif is het koraal erg mooi. Uitbundige sponzen groeien over overheen. We zien een bende van doktervissen die als een soort op hol geslagen kudde over het rif stormen. Ze vallen met zijn allen op iets eetbaars aan en maken stofwolken. Ik heb nog niet eerder dit soort kuddegedrag gezien van doktersvissen. Na de duik gaan we terug naar Joop en Gemma om daar nog even te lunchen en wat uit te rusten. We koelen wat af in het zwembad dat intussen kraakhelder is geworden onder de niet aflatende zorg van Joop. We hadden Joop en Gemma ook ingeschreven voor de nachtduik maar Gemma moet overwerken en Joop vindt het een beetje te druk worden dus vertrekken we om half 6 naar Kralendijk. We krijgen een korte briefing. Bij het zien van de Metalsub lampen (die we van Joop [...]

De dag begint vroeg. Zoals elke dag vroeg begint. Je kunt wel net doen of de temperatuur niet stijgt, maar dat doet 'ie wel. Je kunt het een half uurtje rekken, misschien een uurtje maar uit eindelijk wordt het te warm om te blijven liggen. We ontbijten op de veranda en gaan vervolgens boodschappen doen. We gaan naar de Cultimara omdat je daar zo lekker Nederlands beleg kunt krijgen: hagelslag, chocoladepasta en Super aardbeienjam. Na het ontbijt gaan we Joop helpen om een aantal palmen die in de weg staan te verplaatsen. We beginnen vol goed moed te spitten maar de grond is keihard en het wortelstelsel heeft zich al stevig verankerd in de bodem. We beginnen subtiel te te graven maar naarmate de tijd vordert en de temperatuur stijgt neemt de subtiliteit af, Joop is het op een bepaald moment zo zat dat de Cango, een pneumatisch hamer, erbij wordt gepakt en dat helpt! Uiteindelijk krijgen we de palmen eruit met een behoorlijke kluit. We verplaatsen ze naar een plek uit de loop. We gooien er een paar emmers water bij en hopen er het beste van. De actie is behoorlijk vermoeiend en inspannend want in de tuin is er geen schaduw te vinden en sta je in de brandende zon te werken. Gelukkig is er altijd een zwembad om even af te koelen naar acceptabele temperatuur. Na de lunch vertrekken we naar de Hilma Hooker, dat is een wrak dat vanaf te kant te bereiken is. Het is speciaal [...]

We hebben een beetje een punthoofd van gisterenavond dus besluiten we om rustig aan te doen. We pakken de auto en gaan eerst boodschappen doen voor en Joop & Gemma. Joop is mee want vanavond komt een collega van Gemma eten. We gaan naar het Bonaire Warehouse, een voor Bonairiaanse begrippen redelijk grote supermarkt. Terug bij Joop & Gemma helpen we eerst met het opruimen van het huis. Als Gemma thuis is besluiten we om nog een duik te gaan maken. Joop heeft niet zo'n zin en dus gaan we met zijn drieën naar North Belnem. Het koraal is er niet zo heel mooi maar de stek staat altijd wel garant voor mooie waarnemingen. Als we te water gaan zien we een bataljon sepia's. Keurig op een rij zweven een stuk of 10 sepia's. Ze warrelen met de flinterdunne franjes aan hun lijf. Als je te dicht bij komt schieten ze er als een speer vandoor maar verbreken de lijn nauwelijks. Leuk om mee te spelen. We zaken af langs het rif tot een meter of 25. Er komt een tarpoen voorbij die ons nauwelijks een blik waardig gunt maar daarom niet minder mooi is. De grote zilver glimmende vis heeft een prachtige kop. 's Avonds komen Wil & Karel eten bij Joop & Gemma. Wil is een collega van Gemma en een erg aardige en grappige vrouw, met haar Drent, Fries of Gronings accent kan ze uitvoerig en enthousiast over van alles uitweiden. We besluiten om aanstaande zondag mee [...]

  Vanmorgen lekker uitgeslapen en pas rond een uur of elf gaan we op pad. We gaan op zoek naar een barbecue omdat we vanavond Joop & Gemma willen trakteren op een BBQ'tje aan het strand. Het valt tegen, bij de meeste supermarkten en winkels is er niet te vinden. We komen uiteindelijk terecht bij de Chinees en daar vinden we inderdaad een klein barbecue'tje. We rijden door naar Andrea I omdat we in een erg luie stemming zijn (vast als voorbereiding op morgen). We maken een mooie duik zoals we dat van Andrea kennen. Ondiep is het koraal redelijk goed geconserveerd en tussen het koraal is veel klein leven te vinden. Dieper is het ook mooi en altijd goed voor een tarpoen of een schildpad. Eenmaal boven water rijden we langs de supermarkt om vlees in te slaan voor de BBQ en vervolgens naar Joop & Gemma om verder te luieren. Rond een uur of vijf vertrekken we met de huurauto naar het strand van Andrea. Het is heerlijk aan het water. Het is erg gezellig en relaxt aan het strand. Voor ons langs zeilt een prachtige zielboot en die verdwijnt in de ondergaande zon die als een knalrode bal langzaam de zee in zakt. Een mooi besluit van een mooie dag.

De dag begint vroeg, heel vroeg. Rond een uur of half 7 moeten we namelijk aan het ontbijt zitten anders halen we de start niet van de zwemtocht naar Klein Bonaire. Joop gaat niet gelijk mee, die komt later even kijken, dus vertrekken we met Gemma naar Bongo Beach. Daar is het al een drukte van belang. We schrijven ons in en krijgen met dikke zwarte stift ons inschrijfnummer op onze arm gekalkt. De hele route naar Klein-Bonaire is voorzien van boten die de zwemmers in de gaten moeten houden. Rond een uur of negen vertrekken we. Het begin is goed te doen, onder ons verschijnt koraal en veel vissen. Maar na een minuut of vijf is er niets dan blauw onder ons te zien. We hebben een snorkelset meegenomen en dat maakt de zwemtocht wel wat makkelijker. Je hoeft niet steeds omhoog om lucht te happen en de flippers geven behoorlijk veel snelheid maar het is saai, saai, saai. Niets dan blauw, diep blauw. Er is af en toe wat stroming maar die komt voornamelijk van de zijkant. We doen er een minuut of twintig over maar dan eindelijk verschijnt er, eerst nauwelijks zichtbaar, de bodem. We lopen even het strand op, kijken of we Wil en Karel ergens zien maar die zijn er niet dus gaan we al vrij snel weer terug. Op een of andere manier lijkt de stroming lastiger op de terugweg ook al komt hij nog steeds van opzij. We zwemmen in formatie, de buitenste [...]

Tell me why I don't like mondays... Ik ben erg benieuwd want op vakantie is zo'n maandag net zo'n feestdag als alle andere dagen. We gaan vandaag een dag op pad en dus doen we bij de supermarkt inkopen voor de lunch en de lekkere trek tussendoor. Beladen met alle ingrediënten voor een tonijnsalade, een tas vol vers fruit en een paar vers gebakken broodjes verlaten we de Cultimara en rijden naar The Lake. Het is een duikstek waar we nog niet eerder geweest zijn. Het blijkt een onderdeel te zijn van het dubbelrif systeem dat aan de oostkant van Bonaire ligt. The Lake blijkt ook een prima gekozen naam. Op zo'n 20 meter diepte gaat het rif over in een zandvlakte van zo'n 50 meter breed en zo'n 500 meter lang om vervolgens weer te eindigen in een rif dat dat als een soort dijk om het zandmeer heen ligt. Het tweede rif gaat naar een meter of 12 omhoog totdat het aan de andere kant de diepte in stort. Aan de binnenkant van het meer is het een drukte van belang met allerlei kleine soorten vis. We zien heel veel Queen Angelvissen en ik besluit dat de doe opdracht voor vandaag een mooie foto van zo.n vis moet worden. Dat valt niet mee. De schuwe vissen zijn erg cameraschuw dus geef ik het na een aantal pogingen op. De rand met het diepe blauw levert veel mooie koraalformaties op. Terug op de de kant bouwen we de setjes af [...]

Vannacht slecht geslapen. Er was een mug in de kamer die een beetje last had van ADHD en dus flink heeft gestoken. Verder was de wind bijna weg dus de verkoeling die normaal gesproken door het hor de slaapkamer binnen komt was weg. We staan op, ontbijten met vers gebakken broodjes door Joop zelf gebakken. We gaan een hele dag naar Slagbaai en moeten nog wat boodschappen doen voor onderweg. Eenmaal voorzien van een auto vol lekkers vertrekken we naar de andere kant van het eiland. Het park is nog niets veranderd: stoffige weggetjes, met veel kuilen maar ook verrassend veel groen. We stoppen bij een aantal baaien, de zogenaamde Boca's. Vooral de Blowhole is mooi om te zien. De wilde golven van de noordzijde komen de nauwe baai in gerold en aan het einde is een soort grot die via een bocht omhoog boven het water eindigt. De golven komen de grote opening binnen rollen en doordat de grot steeds nauwer wordt, spuit het bovenaan met enorme kracht er weer uit. De wind van de afgelopen dagen levert een flinke golfslag op en dus gaat de eerste duikstek niet door. Het is de meest westelijke duikstek van Bonaire, Boca Bartol. De golven slaan echter zo wild over het koraal heen dat we besluiten verder te rijden. Via de vervallen vuurtoren komen we bij de afslag naar de zoetwaterbron Pos Mangel. De weg erheen is erbarmelijk. We worden door elkaar geschud en als het geen huurauto was geweest waren we [...]

Vandaag gaan we naar Klein Bonaire. Het vertrek is pas om 10 uur dus we kunnen in alle rust opstaan. We rijden nog even langs de duikschool om de duikspullen te halen en gaan vervolgens door naar Kralendijk want de boot vertrekt vanaf de haven van Kralendijk. Het is een klein bootje waar zo'n 10 man op kan en die zitten er dan ook op. Het is erg krap, maar dat is op zich niet zo'n ramp als er niet een aantal mensen op de boot zouden zitten die daar geen rekening mee houden en breeduit en op een uiterst traag tempo hun setjes op gaan bouwen. Het is een kwartiertje varen naar Klein Bonaire. Er zijn een stuk of 25 duikstekken op Klein Bonaire maar als je een bootduik gaat maken kom je altijd op dezelfde stekken uit, namelijk diegene die het minst ver varen zijn. We schuiven subtiel de spullen van de Amerikaan naast ons opzij en bouwen de setjes op.De briefing is duidelijk, geen stroming, overal is het leuk, veel plezier! We vallen overboord en zakken naar een meter of 20. In het diepe blauw ziet Tanja twee gevlekte adelaarsroggen aan komen zwemmen. We kijken ze na als ze ons passeren. Vervolgens gaan we langzaam aan omhoog. Het rif ziet er niet al te fraai uit. Het lijkt alsof er soms lawines van dood koraal naar beneden komen. Ruggen met gezond en mooi koraal worden afgewisseld met dalen die vol met liggen met koraalgruis. Als we op een [...]

Het einde van de vakantie begint in zicht te komen. We gaan na het ontbijt dan ook eerst de vlucht bevestigen en dat is maar goed ook want de vlucht naar Curaçao die we oorspronkelijk zouden hebben is vervallen. We vliegen nu een uur later. Dat is krap aan want we hebben dan maar 40 minuten om over te stappen maar dat levert geen probleem op volgens de dames van het ticketbureau. We rijden door naar de oostpunt van het eiland en maken een duik bij Vista Blue, een duikstek bij de oostpunt van Bonaire. We bereiden ons voor op stevige stroming, maar er is werkelijk niets van te bekennen. De duik zelf is mager. Het rif is erg dun begroeid en bestaat voornamelijk uit zweepkoralen en zacht koraal. We moeten een flink stuk zand overzwemmen voordat het rif begint. Daar worden we wel voor de gezelligheid vergezelt door een linie sepia's die op hun wonderlijk sierlijke manier voort zweven. Ze vormen een soort van denkbeeldige lijn en met wat tussenruimte rukken ze op, als in een gevechtsformatie. Op een plateau op zo'n meter of 10 diepte komen we een grote midnightparrotfish tegen. Soms werken dat soort dingen zo gek. In al die 200 duiken die we gemaakt hebben, zijn we nog nooit een midnightparrotfish tegen gekomen en nu opeens twee keer achter elkaar. We zien op een zandvlakte buisalen. Dat zijn erg schuwe kleine vissen die uit een holletje in het zand komen en als een soort buikdanseres heen en [...]

Vandaag de laatste duikdag. Morgen vliegen we rond een uur of 3 dus kunnen we deze morgen nog een duikje maken. We gaan naar Angel City omdat dat altijd mooi is. En inderdaad, de duik is een waardig afsluiting van een mooie vakantie. Een grote school met sardientjes omringt ons en sluit ons volledig is. 's Middags spoelen we de spullen bij Joop en Gemma en hangen alles te drogen op de waslijn. We willen alles gelijk zo goed spoelen dat we het meteen ingepakt kunnen laten staan voor de vakantie naar de Maldiven. Die gaat namelijk over 6 dagen plaats vinden, we hebben zo'n naar leven...Toch is het wel een beetje veel, twee weken duiken, een weekje thuis en dan een hele week met een liveaboard naar de Maldiven. Let wel het is geen straf maar een beetje meer spreiding had er wel in mogen zitten. We hebben voor Joop en Gemma een hagedis van plaatsstaal gekocht om op de muur te plakken. Ze gaan een soort wall of fame maken waar iedereen die op bezoek komt wat achter laat. We maken in het avond zonnetje een heleboel foto's van het huis en van Joop en Gemma zodat we de achterblijvers in Nederland verslag uit kunnen brengen.

We brengen samen met Joop en Gemma de huurauto terug en rijden vervolgens door naar Kralendijk waar we op het terras van een broodje eten. Daar komt Joop een paar bekende tegen die uit Nieuwegein komen. Hij bromt wat in zichzelf over branieschopper en grote bek en wimpelt ze af. Rond een uur of 3 zijn we weer bepakt en bezakt op het vliegveld en kunnen we inchecken. We nemen afscheid van Joop & Gemma, wat niet makkelijk is. Zal wel weer even duren voor we elkaar zien, alhoewel Joop nog steeds regelmatig voor controle terugmoet naar Nederland. Het vliegtuig vertrekt in ieder geval op tijd, dus dat is in ieder geval een geruststelling als je maar 40 minuten hebt om over te stappen. Gelukkig zijn er dit keer meer transferpassagiers en is de balie bemant. Het vliegtuig heeft intussen 1 uur vertraging op gelopen dus we kunnen nog even onze benen strekken voordat we weer 9 uur vast zitten op een te kleine ruimte. Uiteindelijk kunnen we inchecken en vertrekken we echt naar huis. We laten de heerlijke tropennacht achter ons en komen aan op Schiphol, in het koude en saaie Nederland, maar niet voor lang: nog 6 nachtjes slapen en dan zijn we weer paraat om naar de Maldiven te vertrekken: een aantrekkelijk vooruitzicht!