Vandaag gaan we echt beginnen met de rondreis. Het pakken met een camper is erg eenvoudig: je propt de dekbedden in een kastje, maakt de stekker van de elektra los (niet onbelangrijk) en weg ben je. Het begin van de tocht gaat door de saaie Canterbury plains. Ondanks dat we in de reisgidsjes gelezen hadden dat dit inderdaad een weinig enerverend gebied was, valt het dan toch tegen om door een landschap te rijden dat geen verwondering oproept. Het enige dat opvalt is dat ze hier enorme heggen hebben, van een soort boomconifeer, die allemaal minutieus geknipt worden. We drinken ergens koffie met een intussen verplichte pie (die erg lekker zijn trouwens) en rijden door. Het weer is betrokken en af en toe valt er een buitje. Intussen worden we hinderlijk gevolgd door de spoorlijn. Niet echt natuurlijk maar als je langere autoritten maakt dan speel je van die spelletjes: je zegt gedag tegen de spoorlijn als hij afbuigt, verwijt hem lafheid als hij een grote boog maakt om een heuvel heen waar jij gewoon recht tegen op moet rijden en verwelkomt hem weer als een verloren gewaande vriend als hij onverwachts weer de hoek om komt zetten. Bij Katiki komen we samen aan langs de kust. We stoppen en maken een wandeling langs de vloedlijn. Enorme slierten met kelp liggen op het strand, sommige meer dan 5 meter lang. Het waait een beetje te hard voor een prettige wandeling dus zijn we binnen een uurtje weer terug en rijden we in ’t busje verder richting Dunedin (spreek uit Djoeniéd’n). Het landschap begint langzaam te veranderen, wordt steeds heuvelachtiger. De heuvels zijn een soort van piramidevormig, in plaats van de gebruikelijk afgeronde toppen, een raar gezicht. We bereiken Dunedin, vinden een camping en gaan vervolgens de stad in. Dunedin is een grappige stad, met opvallend veel studentenhuizen, blijkbaar een universiteitsstad. We bezoeken de VVV en boeken een bezoek aan de geeloogpinguïnkolonie op het Otago schiereiland. De zon is intussen doorgebroken maar het blijft redelijk fris. De wandeling naar de stad was iets verder dan gedacht, dus drinken we ons zelf met een biertje moed in voor de terugweg. We doen onderweg nog even boodschappen voor de spaghetti van vanavond en belanden weer in ’t busje.
Geef een reactie