Tijdens de liveaboard in 2005 duiken we op de één na laatste duikdag onder bij Challenge Bay. De briefing waarschuwt al voor stroming en bij het te water gaan blijken ze gelijk te hebben en tegelijkertijd ook weer niet. Ja, er staat stroming, nee, niet de voorspelde richting op. We gooien het duikplan om maar zien Steve, Hillary en Brenda als makke schapen wel de in de briefing aanbevolen kant op zwemmen en die drie stipjes worden met gezwinde spoed kleiner… Dat wordt weer zodiak werk, denk ik nog. Wij vertrekken echter tegen de stroming in. We komen langs twee torpedobaarzen die een nestje aan het bouwen zijn. Met steentjes in hun bek zwemmen ze rond en bouwen een soort van tunneltje. Heel leuk om te zien hoe vaardig ze zijn met alleen maar een bek. Intussen is het rond om ons druk geworden. Niet met duikers want die zijn de andere kant opgespoeld maar wel met duizenden kleine vissen. Ik vermoed dat het sardienen zijn maar het zijn er zoveel dat je niet kunt focussen, dus wellicht waren het dikkopharder maar dan wel grote. Hoe dan ook, het is druk. Als één man (of beter misschien, één vis) schieten ze over het rif, zwenken uit, keren om en alles in prachtige soepele bewegingen. Er om heen zwemmen makrelen, van die bijna zwarte met dikke koppen en boos kijkende vissen. Ze jagen door de school heen. Dat lijkt lukraak te gaan maar langzaam maar zeker worden de kleine vissen samengepakt in een steeds kleiner wordende school. Als ze over ons heen komen, lijkt het geluid dat dit produceert nog het meest op een branding die op een rotskust breekt, een aanzwellende, donker, dondererend geluid. We laten ons zaken op de het zand en staren ademloos toe. De dikkop makrelen zwemmen nonchalant langs de school maar schieten opeens als een soort gek geworden flipperkastbal door de school heen en telkens zwenkt de school over ons heen, donderend en flitsend. De zilveren flanken van de vis glimmen in de middag zon en geven het spektakel extra glans. Als we weer terugzwemmen, lekker kabbelend met de stroming mee realiseer ik me dat het schouwspel zo betoverend was, dan ik het hoogtepunt van de baitbal helemaal vergeten ben het vast te leggen, maar ach, een mentaal filmpje is ook prachtig.
Geef een reactie