We komen aan bij de Snakepit zonder dat er mensen groen overboord hebben gehangen. Twee van de Grootbek Amerikanen zijn ziek, griep, en duiken niet mee: there’s a God after all verzucht Brenda. De Snakepit is een rif dat geen mooi koraal heeft maar dat één ding wel heeft: zeeslangen. We zien er inderdaad een aantal waarbij er 1 is die erg gecharmeerd is van Steven en om zijn flipper heen krult. Als ik een voor mij uit zwemmende zeeslang aan aan het filmen ben, besluit de slang opeens een 180° draai te maken en komt recht op me af. Tegen de tijd dat hij mijn camera zou gaan raken, haak ik af en laat mij omhoog drijven zodat hij onder me door gaat. Ook de tweede duik van de dag wordt bij de Snakepit gemaakt. We zaken langs de ankerlijn af naar de zandvlakte en komen vrijwel meteen een slang tegen die nieuwsgierig maar bijziend langs komt snuffelen.
We blijven er even rondhangen en gaan vervolgens richting de drop-off. Boven de drop-off hangt een grote school barracuda’s. Ze hangen prachtig tegen het zonlicht in en ik stel Tanja’s geduld op de proef omdat ik blijf wachten in de hoop dat ze een cirkel gaan maken. Soms lijken ze die te gaan maken maar het komt er uiteindelijk niet van. Verder op bij de drop-off zien we nog twee slangen. Het is weliswaar geen dierentuin maar op een of andere manier zijn sommige soorten toch erg sterk locatie gebonden. 
Op de terugweg zien we een aantal vleermuisvissen die zich erg makkelijk laten benaderen. De derde duik maken we bij Comerant reef. Het zicht is erg slecht, dat komt doordat het water vol zit met kleine kwalletjes en andere kleine organismen. Af en toe voel je opeens een gemeen prikje op je voorhoofd of op je lippen als er zo’n klein beestje besluit van zich af te bijten. Het is niet echt erg maar wel lastig. We zien een op het zand rustende witpuntrifhaai die zich uitgebreid laat bewonderen. Een paar mooie Sweetlips maar veel verder komt de duik niet. Boven gekomen heb ik last van mijn buitenoor. Het voelt als of er een puistje in zit. Gelukkig geen last met klaren. We varen door en meren af bij de Dynamitepass voor de middagduik. Het is een mooie stek, die uit twee baaien bestaat waartussen een verticale muur zit. De eerste baai is mooi, het is een soort cirkel met in het midden een bommie. Erg veel grote en kleurige doopvontschelpen zitten tussen het koraal. De muur is ook mooi, een soort mini zeekomkommertje, lijkt nog het meest op een kralenkettinkje. In de tweede baai is het redelijk druk omdat er een cuddlefish rondzweeft. De Grootbek Amerikanen, twee met videocamera, vinden dat zo’n camera ook het alleenrecht geeft op dit soort interessante verschijnselen en blokkeren minutenlang het zicht op de cuddlefish. Een hele groep duikers zweeft in de wachtrij. Wij zijn daar helemaal niet van en gaan de andere kant op. 
Daar vinden we een tweede cuddlefish en in alle rust bekijken we het bijzondere beest. Als een soort hoovercraft met franjes hangt hij boven het zand. Zijn lijf is volledig wit maar als hij boven een stuk koraal aankomt veranderd zijn lichaam op slag mee en wordt donker bruin met vlekken. Brenda, die duikt als een ongeleid projectiel, hangt de laatste paar duiken achter ons omdat ze vindt dat we altijd geluk hebben met het vinden van leuke dingen, een eigenschap die voornamelijk op het conto van Tanja kan worden geschreven, komt ongecontroleerd overzetten en jaagt de cuddlefish op de vlucht. Het diner staat al klaar als we boven komen en de spullen afhangen. Na het eten maken we ons klaar voor de nachtduik. Die is erg mooi, veel garnalen en naaktslakken. Terug op de boot horen we dat er vannacht niet gevaren hoeft te worden, dus als we in bed kruipen is dat voor een lekker rustige nacht. Steve begint de nacht altijd met een podcast van zijn I-pod maar na 5 minuten valt hij in slaap en uit de uit zijn oren gevallen koptelefoon komt het vage geroezemoes van een toespraak van een of andere partij bobo van zijn geliefde Liberatarion Party, een volledig onbelangrijke en voor mij onbekende politiek partij waar hij actief in is.
Geef een reactie