Snoekeneiland

Zaterdagmorgen 19 mei, SDMP. Het is prachtig weer, het zicht in Maarsseveen in fantastisch, het onderwaterleven is op zijn mooist en dan zal het je gebeuren dat je duikleider moet zijn, of bardienst hebt….Al die duikers die terugkomen hebben snoeken, voorn, baarzen, karpers gezien, grote verhalen over prima zicht en ik maar droog staan. Aan het eind van de ochtend zijn we zo getergd door alle enthousiaste verhalen dat Gerard en ik gaan proberen ons middagschema om te gooien om te gaan duiken en dat lukt ook en dus komen we om een uur of twee voor de tweede keer die dag aan op het SDMP, melden ons bij de duikleider van Lake Diving en gaan ons optuigen. We willen naar ’t zogenaamde “Snoekeneiland” dus wordt de fles nog even extra opgepompt want het blijft een pokken eind duiken. De kompas wordt gezet, we zakken naar een meter of 6, 7 en beginnen de lange saaie tocht. Om voor mij volledige onduidelijke reden wijst Gerard op een bepaald moment naar links en verdomd als ’t niet waar is, we zwemmen zo tegen de bult aan.

’t Snoekeneiland is een soort van publiek geheim, het ligt eigenlijk te ver buiten het duikgebied om er vaak heen te gaan en als er teveel op gedoken zou worden, zou de flora onherstelbare schade toegebracht worden, maar intussen is het geheim binnen Gejo zo publiek dat iedereen er wel een keer heen is geweest of zal gaan komen. Het is een kleibult die vanaf een meter of 7 diepte omhoog rijst, een meter of 40 lang en in breedte variërend van een meter of meter of 3 tot een meter of 15. Boven op de kleibult zijn veenblokken en dekzand blijven liggen die blijkbaar een ideale voedingsbodem vormen voor fonteinkruid. Deze waterplant vormt een oerwoud en tussen al die planten zouden we het doel van deze tocht moeten kunnen vinden: snoeken. Gedwongen door de Coriolis krachten op het noordelijk halfrond gaan we tegen de klok beginnen aan onze ronde. We zwemmen bijna driekwart van het onderwater eiland rond en zien werkelijk niets levends. Gerard spreidt zijn armen vragend uit en kijkt teleurgesteld door zijn bril en ik probeer een middelvinger te maken, wat niet mee valt met wanten aan (ja, ik blijf een watje…)

Dan opeens schiet Gerard vooruit, een bellenbaan achter zich aantrekkend en wijst ergens tussen het fonteinkruid. Gelukkig, daar hangt er een! ’t Is geen grote maar wel een mooie. Aan de rand van de begroeiing, goed gecamoufleerd hangt hij/zij te wachten tot er een lekker hapje voorbij komt. We laten ons allebei aan een kant van de snoek zakken en kijken toe hoe het beest ons volledig negeert. Als je de top van de voedselketen bent hoef je niet te vluchten, ’t is per slot van rekening jouw feestje. Terwijl ik lig te fotograferen zie ik in mijn ooghoek wat bewegen. Ik kijk het “diepe blauw” in, weg van het “rif” en zie twee snoeken langzaam dichterbij komen. Zo rustig mogelijk signaal ik Gerard en draai ik weg bij de eerste snoek en stijg langzaam wat op om bij de twee snoeken te komen. Die hebben geen zin in visite en vertrekken voor ik ze goed op de foto kan zetten. We zwemmen door en nauwelijks 5 meter verder op hangt een klepper van een snoek in de begroeiing. Vanaf dan lijkt het alsof alle snoeken van Maarsseveen besloten hebben om een bezoekje te brengen aan ’t snoekeneiland. Een van de snoeken is zo nieuwsgierig dat hij op 20 centimeter afstand over me heen zwemt, met een meewarige blik op mijn, bij hem vergeleken, stuntelige poging om me onder water te bewegen. Als we de hoek om gaan, zien we weer twee snoeken hangen waarvan er 1 met opengesperde bek lijkt te geeuwen. En de show gaat maar door en door. Bij nummer 12 besluit ik te stoppen met tellen, Gerard maakt met twee handen tegelijk ontelbare OK tekens, kortom deze duik komt in de top 3 van mooiste Nederland duiken!

De terugweg is hard werken, maar na zo’n top duik gaat alles vanzelf, we zetten (of eigenlijk Gerard zet) een kompaskoers en we zwemmen op 8 meter terug naar het duikgebied. De bodem valt onder ons weg en we zwemmen op de meters terug. We komen iets te ver uit bij het kasteel maar dat is een goede reden om een safetystop te maken op 5 meter, want na 80 minuten duiktijd kan dat geen kwaad. Langs de rietkraag zwemmen we terug en krijgen voor de steiger nog een mooi toetje. Een jong snoekje hangt nieuwsgierig toe te kijken hoe een grote baars voorbij komt zwemmen. Vlak erachter hangt een grote snoek lekker in het zonnetje te snoezen en is te loom om een voorbij zwemmende blankvoorn te grijpen…