Magnetic Island
Daintree

Het regent als we opstaan maar ook dat kan gebeuren in een tropische regenwoud. Een mooi moment om dan eindelijk eens de kaarten naar Nederland te schrijven. Voor we klaar zijn is de zon alweer volop te voorschijn gekomen en kunnen we de rugzak volladen en gaan we op weg voor een wandeling. We willen gaan snorkelen in Florence Bay. Daarvoor moeten we aardig wat meesjouwen; sharkskins, schoentjes, vinnen, handdoek, het past allemaal net in de kleine rugzakjes. We moeten daarvoor een flink aantal heuveltoppen over. Na het eerste uur in de brandende zon strijken we neer in de eerste baai. Er valt niet te snorkelen want het heeft zo hard gewaaid de laatste paar dagen dat het water enorm troebel is.

Zwemmen kan natuurlijk altijd. We trekken de van Joop en Gemma geleende sharkskins aan en trotseren de redelijk woeste golven en de vage angst voor Stingers. Het water is een heerlijke verkoeling. We hebben de hele baai voor ons zelf alleen. Geef mij een strand met zee en flinke golven en je hebt geen kind meer aan me.Na een uurtje gaan we, eigenlijk tegen beter weten in naar Florence Bay, we krijgen gelukkig snel een lift van een paar, hoe kan het ook anders, aardig Australiërs. Ook daar is het water troebel maar daarom niet minder lekker om in te zwemmen. Het is druk op het strand, er liggen wel zeker 4 mensen. Boven ons hoofd zweeft een Wouw, die tegen de wind in recht boven ons hoofd stil blijft hangen. We vertrekken om een uur of 2 richting de tent en dat valt niet mee. Het zweet gutst ons van het lichaam en we hebben eigenlijk te weinig water meegenomen. We doen rustig aan en rond een uur of 4 zijn we terug op de camping. We pakken de auto en gaan op zoek naar de Mall, die in Picknick Bay zou zijn.

Dat blijkt niet meer dan een verzameling van 4 of 5 souvenirwinkeltjes. We eten een ijsje, doen ergens onderweg boodschappen en ik koop een bikini en korte broek bij een winkeltje dat vast niet meer dan 2 bezoekers per dag krijgt. Wel een leuke bikini overigens. We eten noedels en zien als de schemering valt vanaf onze eettafel vleermuizen zo groot als kraaien rondvliegen, het duurt even voor dat het doordringt dat het vleermuizen zijn. We lopen nog een rondje door het bos achter de camping, laten ons verwonderen door de bomen en bloemenpracht en als ook de kaketoe’s rustig worden gaan we slapen. Een grote loopvogel, waar ik de naam niet van ken, maakt vlakbij de tent geluiden van een jankende vrouw, wat de nachtrust niet ten goed komt. De loopvogels, die we overdag ook al hebben gezien, zijn heel apart. Ze lopen heel mieterig rond, met lange stelten, kijken nogal eigenwijs voor zich uit en maken dus een hels kabaal. Gelukkig stoppen ze op tijd, net toen ik van plan was met het broodmes op jacht te gaan. Verder goed geslapen.


Magnetic Island
Daintree