Swim to Klein Bonaire
Slagbaai

Tell me why I don’t like mondays… Ik ben erg benieuwd want op vakantie is zo’n maandag net zo’n feestdag als alle andere dagen. We gaan vandaag een dag op pad en dus doen we bij de supermarkt inkopen voor de lunch en de lekkere trek tussendoor. Beladen met alle ingrediënten voor een tonijnsalade, een tas vol vers fruit en een paar vers gebakken broodjes verlaten we de Cultimara en rijden naar The Lake. Het is een duikstek waar we nog niet eerder geweest zijn. Het blijkt een onderdeel te zijn van het dubbelrif systeem dat aan de oostkant van Bonaire ligt. The Lake blijkt ook een prima gekozen naam. Op zo’n 20 meter diepte gaat het rif over in een zandvlakte van zo’n 50 meter breed en zo’n 500 meter lang om vervolgens weer te eindigen in een rif dat dat als een soort dijk om het zandmeer heen ligt. Het tweede rif gaat naar een meter of 12 omhoog totdat het aan de andere kant de diepte in stort. Aan de binnenkant van het meer is het een drukte van belang met allerlei kleine soorten vis. We zien heel veel Queen Angelvissen en ik besluit dat de doe opdracht voor vandaag een mooie foto van zo.n vis moet worden. Dat valt niet mee. De schuwe vissen zijn erg cameraschuw dus geef ik het na een aantal pogingen op. De rand met het diepe blauw levert veel mooie koraalformaties op. Terug op de de kant bouwen we de setjes af en gaan naar Pink Beach om te lunchen. Dat is op een of andere manier de uitgelezen plek om te lunchen. Waarschijnlijk omdat er een paar palmbomen staan die wat schaduw geven. Na de lunch rijden we om de oostpunt heen en rijden via de kustweg naar Ol’ Blue. Daar is het redelijk druk maar we vinden toch nog een parkeerplekje in de schaduw. We tuigen op en gaan via het strand dat uit stukjes koraal bestaat te water. Het koraalstrand is erg verraderlijk want het zijn allemaal kleine staafjes koraal die heel makkelijke rollen. Als je dus met je volledige duikuitrusting aan komt is het op letten geblazen om niet onderuit te gaan. De duikstek zelf is mooi. Het begint op een plateau dat langzaam naar zo’n meter of 10 afdaalt. Op het plateau wemelt het van het kleine leven. Uit het zand zwemt een pauwoogbot weg en blijft als een soort gids voor ons uit zwemmen. Hij heeft op de bovenkant van zijn gekke lijf een grote vin die als een soort stekel omhoog gaat. Telkens als hij ergens land, past hij zijn kleur aan om zich te camoufleren. Hij verschiet van bijna wit tot bijna bruin. Aan de rand begint een drop-off die tot een meter of 40 doorgaat. We doen rustig aan, houden het op zo’n meter of 20. De stek is prachtig en we maken de flessen leeg tot het absoluut toegestane minimum van 30 bar en staan zo’n 70 minuten later weer aan de kant. We rijden langs de duikschool om de spullen te spoelen en de flessen af te leveren. Na dat harde werken is het tijd voor een cocktail in het ondergaande zonnetje. Terug bij Joop & Gemma zit Joop in de tuin met een kapperschort over zich heen en wordt geknipt door Gemma. Als een volleerd kapster werkt ze de stekels van Joop bij. We hebben boodschappen gedaan samen met Joop eten we sla met gebakken aardappeltjes en een filetlapje. Gemma is naar school dus die eet later. Als ze eenmaal terug is verdampt er nog een flesje witte wijn (dat gaat altijd erg snel in de tropen).

Swim to Klein Bonaire
Slagbaai