Check in en check out
Mooiste nachtduik ooit...

Vannacht redelijk goed geslapen, af en toe wakker geworden van een of ander touw wat tegen het dak aan klapperde. We hebben de bruidsuite gekregen aangezien wij het enige stel zijn en dit een kamer is met een twee persoonsbed.’t Is wat smaller dan thuis maar dat is wel knus: 1,2,3 omdraaien! Om 5 uur wordt de motor gestart en gaan we varen. De zee is zo rustig dat we gewoon door kunnen slapen. Om kwart voor zes worden we gewekt en krijgen we een briefing op het achterdek door Wael. Wael is een wat spichtig mannetje, die iets te populair en cool doet om te geloven dat hij niet zenuwachtig is. Bij het doornemen van de logboeken heeft hij gezien dat er 4 instructeurs bij zitten, twee driesterren, kortom aardig wat duikers die kunnen wat hij ook kan namelijk: duikleideren. Hij laat zich wat mij betreft teveel indoctrineren door de kritische voetnoten en opmerkingen die her en der geplaatst worden waardoor hij geen enkele autoriteit meer uitstraalt. Opmerkingen overigens die ik niet op zijn plaats vindt omdat ze alleen maar bedoeld zijn om de hoeken van het territorium af te bakenen, haantjes gedrag. Verder vindt hij dat het in Egypte winter is en dat het dragen van een ijsmust dus eigenlijk wel een vereiste is. Niets is echter minder waar want het is heerlijk weer, het ochtendzonnetje schijnt en het water lonkt. We gaan een driftduik maken op Siyul Kabira, een klein eilandje met een navigatielicht erop.

Met de zodiak vertrekken we en worden op de punt van het eiland eruit gegooid.  Vrijwel meteen merken we dat we de stroom tegen hebben in plaats van van mee. Stevig doorpeddelend vertrekken we. Het is een steile drop-off die verder redelijk kaal is. We zien een flinke schorpioenvis en verder veel mooie kleine vissen. Het is gelukkig niet meer zo koud als gisteren, waarschijnlijk moesten we gewoon weer even wennen. De boot halen we van geen kanten, sterker nog, na zo’n 20 minuten peddelen ben ik door mijn lucht heen en moet ik aan Tanja’s octopus verder. Vlak voor we naar boven gaan zien we een grote dikke koraalduivel. De zodiak pikt ons op, levert ons op de boot af en daar wacht het ontbijt ons al. Pannenkoeken, omelet, geitenkaas salade, vruchtensalade, kortom het eten is heerlijk. Wael wimpelt zijn fout ingeschatte stroming weg met een gemak wat mij niet echt bevalt. Nu zijn we onderweg naar de volgende stek. Dat wordt een wrakduik en wel een op de Carnatic. Dit wrak ligt op het rif Sha’ab Abu Nuhas, een notoire dwarsligger, want in een gebied van 300 meter liggen vier wrakken. Er moet veel gezocht worden om het wrak te vinden. Wael en de kapitein hebben wat discussie en uiteindelijk drijft Wael zijn zin door en besluit dat hij het juiste wrak heeft gevonden. Als we er uiteindelijk in gaan komen we op een groot wrak terecht waarvan het middenschip helemaal gebroken is. We zwemmen onder het schuin liggende wrak langs naar de boeg. Door allerlei hoeken en gaten verkennen we het wrak. Zo’n wrak is altijd een beetje spookachtig. Overal gaten en hoekjes, verwrongen balken, kabel en platen staal.

We hebben een prachtige duik, we zien een stevige murene rondscharrelen door de spanten van het wrak. Het wrak is bezet met zachte koralen, en overal zit vis. Een grote kogelvis heeft zich opgeblazen en zet al z’n stekels uit. Anemoonvissen zitten overal en vallen de camera aan. Op het hoogste puntje het wrak duiken we uit en peddelen naar de boot terug. Boven gekomen put Wael zich uit in excuses omdat we op het verkeerd wrak hebben gedoken. We zijn namelijk niet op de Carnatic wezen duiken maar op  de Giannis D een in 1982 gezonken schip. Niet dat het er wat ons betreft veel toe doet, we gaan vanmiddag namelijk wel op de Carnetic duiken, maar de ego is gekwetst. Dan lunch met lekkere salades en gehakt. Wael loopt nu net binnen en zegt in z’n beste Arabisch dat we over 10 minuten briefing hebben voor de volgende duik. Deze gaat dus wel echt op de Carnetic plaatsvinden. Weer moet er wat gezocht worden maar als de zodiak eenmaal goed hangt, gaan we met z’n allen overboord en dalen we af naar het wrak. Het is een oud wrak, gezonken in 1879, dus veel is er niet meer over maar de huid van het schip is nog wel intact en de balken van de dekken ook. Tussen de spanten zit veel vis. Net buiten het wrak ligt een schorpioenvis mooi te zijn. In het wrak zien we verschillende mooie naaktslakken en een nog schorpioenvis. We zwemmen van de achtersteven naar de voorsteven en  als we om de voorsteven heen zwemmen zien we een enorme murene onder een overhang liggen. Hij is meer dan twee meter lang en dik. Een prachtig gezicht. Omdat ik weer door m’n lucht heen ben, gaan we van het wrak af en naar het rif om daar op zo’n vijf meter uit te duiken. Veel mooie rifvissen houden ons gezelschap. Boven gekomen is de zodiak al aan het wachten.

We gaan terug naar de Queen Juliana. Boven gekomen blijken veel foto’s mislukt omdat de cameralens beslagen is. We zetten dan koers voor de Thistlegorm een wrak waar we een nachtduik op willen maken. De tocht van zo’n 2 uur levert heerlijke kansen op om een tukje te doen in de aangename zon. Als je wat uit de wind blijft is het heerlijk. Het wrak wordt, ondanks heftig zoek pogingen van de bemanning, niet gevonden omdat het te hard stroomt en te donker is dus nu liggen we in de lagune vlakbij het wrak. Vannacht gaan we op dit rif een duik maken. De duik is ondiep, heel ondiep. We worden met de zodiak weggebracht. Als we overboord springen kunnen we zeker 2 meter diep dalen. De rest van de duik speelt zich af tussen de 1 en 3 meter. Er is weinig te zien. We zien wel een paar leuke heremietkreeften, een baby krokodilvis en een naaktslak hier en daar maar dat is dan ook alles. De tijd die we afgesproken hebben is 45 minuten maar door onze door onze uitermate diepe  duik is de computer in de war en geeft geen tijd meer aan. We gaan achter Erik en Frits aan en vinden ergens een putje met de ongekende diepte van 9 meter, hebben we nog wat om in het logboek te zetten. Als we besluiten om op te stijgen zijn we redelijk dicht bij de zodiak. In het donker je spullen uit trekken, terwijl je in het water ligt is niet makkelijk maar ’t lukt uiteindelijk wel. We verzamelen de kudde en varen terug naar de boot. De duik wordt na besproken; kon jij makkelijk onder water blijven of levensvragen zoals: mag zo’n duik wel in het logboek of: was dit nou duiken of wadlopen bij vloed. Intussen is het over elfen en heeft de drank rijkelijk gevloeid (Highland park, Laphroaig en Lagavulin), kortom tijd voor de laatste duik van de dag, die in de koffer.

Check in en check out
Mooiste nachtduik ooit...