WillemH

’t Is klaar, afgelopen, over! Een mooie vakantie komt ten einde, vandaag rest eigenlijk alleen het verplichte dansnummer van de terugreis. Omdat we ook de koelkast al leeggeruimd hebben besluiten we in het restaurant te gaan ontbijten. Dat levert een omelet op met een hoeveelheid eieren die in Nederland waarschijnlijk niet eens meer te krijgen is (je merkt: we zijn weer in bewoond gebied, het “wereldnieuws” komt weer langzaam ons leven binnen). Als we vertrekken blijft er de respectabele stapel afdankers achter in het keukentje, variërend van mosterd, verlengsnoer, sportschoenen naar een drone en een Canon zoomlens. Kortom: Sinterklaas is vroeg dit jaar. Het inleveren van de auto heeft ons gisterenavond bij het laatste knapperende haardvuur nogal wat hoofdbrekens gekost. Afscheid nemen van de trouwe reisgenoot die ons zonder problemen over de meest rottige wegen en uit penibele situatie heeft geleid gaat niet zonder slag of stoot. De autoverhuur is [...]

We worden wakker met een bizar natuurverschijnsel. Als ik naar buiten kijk zie ik een witte waas aan de hemel. De locals gaan hun gang alsof er niets bijzonders gaande is maar wij kijken onze ogen uit. Geen zon die onze botten op komt warmen na weer een koude Afrikaanse nacht maar een hemel vol witte watten. Ik graaf in mijn geheugen en bedenk me dat in een ander leven, ergens in een laag land ik dit al eens eerder mee gemaakt hebt, en als ik mijn hersens pijnig schiet mij opeens de naam te binnen: wolken! We vertrekken uit Pebblestone House, een lieve bed en breakfast met een dame van twee turven hoog die haar uiterste best gedaan heeft om het leuk te maken. En ook al is het mijn smaak niet, ik vind het heerlijk om te zien hoe een dametje van rond de 70 alles tot in [...]

Het wordt langzaamaan tijd om wilde natuur in te gaan ruilen voor natuurschoon. Tot nu toe was het landschap van ondergeschikt belang, geholpen door het feit dat het landschap plat als een dubbeltje was. De parade van alle wilde dieren was veruit de mooiste attractie. We verlaten het park na een grondige maar tegelijk treurige controle. De poort waar we het park door verlaten wordt nauwelijks gebruikt en het personeel dat er zit straalt een bonk treurigheid en verveeldheid uit. De in camouflagepak gestoken agent controleert of we niet stiekem een leeuwenwelpje of olifantenjong voor thuis naar buiten proberen te smokkelen, de parkwacht waar ik me af moet melden gunt onze vergunning geen blik waardig en heeft geen idee welke datum en hoe laat het is waardoor ik valsheid in geschrifte pleeg bij het invullen van het logboek. Zonnestraaltje in deze poel van treurigheid is de dame van de mond-en-klauwzeerbestrijding. Met [...]

De leegte van Namibië is voor een bewoner van één van de dichtstbevolkte landen ter wereld soms beangstigend. We staan in een leegte die tot aan de horizon reikt. In geen 100 kilometer is er een menselijke invloed te ontdekken, behalve dan de stoffige weg die zich voor ons uitstrekt. En zelfs daar weet de natuur een tijdelijke oplossing voor. In de zinderende hitte lost de weg aan de einder langzaam op in een trillende fata morgana die hemel en aarde in elkaar overlaten lopen.  En waar de mens zich terugtrekt maakt de natuur zijn rentree. Al in 1907 werd Etosha een nationaal park maar er waren toen nauwelijks wilde beesten: leeuwen, impala’s, olifanten, neushoorns, ze kwamen pas geleidelijk aan terug om weer bezit te nemen van wat ooit hun territorium was. De droge hoogvlakte ziet er bar en onherbergzaam uit maar het leven is uitbundig. Bij de waterplaats waar we [...]

Om half 6 melden we ons, met mutsen, handschoenen en een dikke jas, bij Paulus, de gids van de ochtendsafari. In de auto liggen poncho’s met fleecevoering als bewijs dat de temperatuur als vanouds zal zijn: koud! Paulus blijkt een uitermate relaxte gast te zijn, die hartelijk om zijn eigen grappen kan lachen, maar gelukkig zijn die grappen ook leuk genoeg voor ons. Hij blijkt geen grote fan van zebra’s, die zijn slechts leeuwenvoer: "big fat zebra’s make a nice lion diner." Als de zon onze koude botten komt verwarmen met een zonsopgang in heel veel tinten rood komt ook het leven op gang. Af en toe worden we ingehaald door auto’s vol toeristen, hoofdschuddend nagekeken door Paulus: met 60 kilometer per uur door het park heen en vervolgens klagen dat ze niets zien! Wij rijden op een sukkeldrafje door en zien inderdaad wat de racemonsters missen. Op nog geen [...]

De wegen in Botswana zijn eindeloos, Namibië wint…We vertrekken rond een uur of 7 want er moeten kilometers gemaakt worden. Als we de “grote” weg opdraaien zegt de routeplanner dat we over 413 kilometer links af moeten slaan, opletten geblazen dus. We rijden het eerste stuk door een nationaal park waardoor we ook nog eens niet harder dan 80 kilometer mogen rijden. De eindeloze bosschages, slechts heel soms afgewisseld met een antilope rijgen de kilometers aanéén en de eentonigheid wordt slechts onderbroken als ik als chauffeur de eer heb om een voorligger in te halen. Zal je altijd zien dat nét op dat moment een tegenligger opdoemt waardoor je zeker 30 seconden in moet houden. Bijzonder is wel dat in de “bebouwde kom” je in Namibië je altijd 100 mag rijden. Toegegeven, bebouwde kom is een term die niet echt recht doet aan de situatie maar in de praktijk gebeurd [...]

Vandaag de laatste dag in Chobe. Omdat Chobe een bijna vierlandenpunt vormt tussen Botswana, Zambia, Namibië en Zimbabwe is het een ideale uitvalsbasis voor een uitstapje over de grens. De wereldberoemde Victoria Falls zijn een krappe 100 kilometer diep Zimbabwe in te bewonderen. Dat betekent wel de nodige grensformaliteiten waarvan naar verluid sommige wel tot 2 uur per grens in beslag kunnen nemen. De geduldsmodules worden dus extra opgeladen. Als we bij het taxibusje aankomen heeft King gelukkig een vrije dag en gaan we op pad met Noah, een ouder mannetje met een mooie doortekende kop. Hij deelt vast wat formuliertjes uit waarop we de nodige zinloze informatie mogen invullen. Maar Noah blijkt een veteraan, een blik in zijn paspoort laat een eindeloze rij stempels zien en hij leidt ons in recordtijd langs alle zinloze mumbojumbo. De Vicfalls zoals ze hier voor het gemak genoemd worden zijn slechts te typeren [...]

De dag begint vroeg en, naar goed Afrikaanse gewoonte, koud. Als we ons om 6 uur melden bij de receptie van de camping komt de open safari jeep net aanrijden. King, onze gids introduceert zich en deelt dekens uit. We zoeken een plek en pakken ons in. Eenmaal aangekomen bij de ingang van Chobe national park dringt de geldende sfeer zich op. Een parkeerplaats afgeladen met safaritrucks staat te wachten om het park in te mogen. Ook in het park zijn we al heel snel bezig met filerijden waar de A12 bij het Gouweaquaduct een puntje aan kan zuigen. We rijden de oevers van de Chobe op en zien voor ons zeker 15 jeeps dezelfde route volgen als wij van plan zijn. Niet zonder reden want het landschap is mooi en in het water liggen mooie grote lomperds van nijlpaarden rustig wakker te worden. Een paar jonge mannetjes zijn al [...]

Plat Vandaag een rustige dag, mooi moment om eens rustig het leven op z’n Botswaans te bekijken. Rob heeft chauffeursdienst dus kan ik lekker achterover naar buiten turen. Eén van de eerste observaties is dat Botswana plat is. Waar wij als Nederlanders in het buitenland ons land typeren met “everything is flat” ben ik bang dat wij een wedstrijd platzijn van Botswana gaan verliezen. Het land is 15 keer zo groot als Nederland maar zeker ook 15 keer zo plat. Komt natuurlijk ook wel omdat ze rivierwater gewoon hun gang laten gaan waardoor wij met onze dijken al gelijk op achterstand staan qua hoogtemeters. Op een enkele zandzak na die een karrespoor moet beschermen is hier van watermanagement geen sprake. Vlak dus. Terwijl de eindeloze weg zich uitstrekt tot aan de einder zie ik het leven voorbij trekken. Zodra we weg zijn uit “stedelijk” Maun worden de woningen precies wat [...]

We vertrekken op ons gemakkie in ons 4x4 bakkie, eerst een rondrit makend door het park. Het is een mooi park, de Boabab bomen zijn zo enorm, dat we met z’n vieren hem niet zouden kunnen omcirkelen. De belangrijkste trekpleisters zijn de prehistorische opgravingen, maar voor mij is het landschap het mooiste landschap dat ik tot nu toe in Zuid-Afrika heb gezien. Een tree-top-walk in de morgenzon, vergezeld van wat bavianen is nooit te versmaden, een prachtig uitzicht op het drielandenpunt Zuid-Afrika\Botswana\Mozambique is ook leuk, maar we moeten verder want Botswana roept. De weg tussen Alldays en Swartwater staat te boek als verhard maar een groot deel bestaat uit dusdanig veel potholes dat die classificatie wat mij betreft een leugen is. Het rijden wordt meer een reuzeslalom waarbij er gelukkig in geen velden of wegen tegenliggers te bespeuren zijn. Ondanks mijn beste Max Verstappen imitatie is de rondetijd bedroevend, nog [...]

Vandaag tijd om verder te gaan. We hebben nog een flink stuk van Krugerpark’s mooie wegen voor de boeg voor we het park verlaten. We toeren rustig naar de Punda Maria gate in het noorden van het park. Onderweg komen we de inmiddels gebruikelijke sujetten tegen: zebra’s, impala’s, buffels en natuurlijk olifanten. Het is vreselijk om je te realiseren maar alles went, ook veel wild life. Impala’s wijzen we al niet meer aan, zebra’s worden achteloos in het voorbijgaan benoemd en een grote buffel levert nog net het kortstondig ontsteken van de remlichten op. Als we de afslag naar de gate nemen verandert dat. Links, rechts en voor ons staan tientallen olifanten te ontbijten. In alle maten, inclusief een baby olifantje. Zijn slurf is nog niets meer dan een stuurloos heen en weer bungelende bovenlip. Moeder olifant beschermt de kleine in eerste instantie voor de nieuwsgierige blikken vanuit de Toyota, [...]

De dag begint weer met de klop op de deur. Na een koffie of thee gaan we op pad met de jeep. Het eerste dat we tegen komen is een olifant met een ochtendhumeur. Hij zet zijn enorme flaporen uit en komt dreigend met zijn kop schuddend op ons af. De slagtanden zijn indrukwekkend genoeg om de achteruit van de jeep te gebruiken. In de wirwar van paadjes navigeert Albert ons naar een ander stuk van het park als er vanuit het struikgewas een hyena de weg overschiet. De spotter en Albert overleggen even snel en rijden een paar keer links, een paar keer rechts en hoe ze het doen is mij een raadsel maar daar zijn de hyena’s weer. Schuw en op hun hoede maar ze zijn duidelijk ergens door aangetrokken want ze blijven heen en weer rennen door het stuk bos. Het zijn lelijke beesten maar tegelijkertijd prachtig [...]

Een zachte maar pertinente klop op de schuifdeur maakt me wakker uit een onrustige slaap. Het is akelig vroeg en winter dus de zon is nog nergens te bekennen. Dat het winter is ontdekten we gisteravond tot onze verrassing en eerlijk gezegd ook tot ons afgrijzen, doordat het personeel een warm waterkruik (!) in ons bed gelegd heeft. Maar terug naar het opstaan. De Nespressomachine in de eetruimte is een welkom middel om de slaperigheid te verdrijven en na twee bakjes koffie begint de wereld weer een beetje kleur te krijgen. Kan natuurlijk iets te maken hebben met de opkomende zon, maar ik schrijf het toch toe aan de heilzame werking van de koffie. Een kwartiertje later verschijnt er een jeep. Achterop drie rijen stoelen, daarvoor de bestuurder en bijrijdersstoel en voor op de bumper, boven de koplamp, een extra gelaste stoel voor de wildspotter. We vertrekken en zijn nog [...]

De groep met kwijlende hyena’s cirkelt om de auto heen, alleen op afstand gehouden door de leeuw die zich op de motorkap heeft gesetteled. Tot zover geen probleem, ware het niet dat er een baviaan zijn toevlucht gezocht heeft in de auto. Ik weet het, het slaat natuurlijk nergens op maar ik heb nog geen enkele mogelijkheid gehad om het aan de werkelijkheid te toetsen dus kan je fantasie in de aanloop naar deze trip de vrije loop krijgen. Overigens zou het voor mij natuurlijk geen enkel probleem zijn, ik heb alle Tarzanfilms in mijn jeugd zeker twee keer gezien dus ik ben uitstekend voorbereid op dit soort mogelijke situaties…. De trip begon zo’n 17 uur terug toen Suzan zo lief was om ons naar Schiphol te chaufferen. Even later verschijnen ook Rob en Miranda en is het gezelschap voor de komende maand compleet. Spookverhalen over topdrukte en wachttijden ten [...]

Soort van ruwe opzet van een mogelijke route

De vakantieplannen zijn nog in een pril stadium maar na de keuze tussen de Zuidelijk Afrika, de VS, Indonesië en de Caribean is in ieder geval duidelijk geworden da het Zuidelijk Afrika gaat worden. Plan is nu om een 4WD jeep met daktent te huren in Johannesburg, dan via Botswana naar Namibië om te eindigen in Windhoek. Maar of het of echt zo gaat plaatsvinden? We zullen zien...