River wild
Daar gaat ‘ie weer

Eindelijk mogen we afscheid nemen van onze vliegenvriendjes: vandaag maken we de grote overtocht van het noorden naar het zuiden. Adelaide, here we come. Nadat we de bagage hebben gedropt (na een grondige discussie over het aantal kilo’s: uw tas is te zwaar meneer, nee we waren al gewaarschuwd dat we gezeik zouden krijgen maar het klopt toch echt we mogen meer meenemen, ik moet de supervisor erbij halen, ik weet niet hoe ik dit in de systemen moet zetten maar ga het oplossen sir, gelukt) genieten we van de zeldzame WiFi op het vliegveld en vliegen we daarna over de eindeloze outback. Ruig, rood, dor en nog steeds hier en daar een paar wegen en hé is dat een huisje in the middle of nowhere? Enorme zoutvlaktes lichten op als we bijna in het zuiden zijn. Zal wel ooit een zee zijn geweest. Een kleine boem, we zijn weer geland. Adelaide zelf blijkt geen zak aan. Relatief nieuwe stad, geen kip op straat en veel is al dicht als we begin van de avond met de tram naar het centrum tuffen. Een klein rondje en dan hebben we er wel weer genoeg van.

Dit keer worden we op origineel Australisch entertainment getrakteerd: we hebben een dronken Aboriginal jongen in de tram. Hij begint ernstig spirituele taal uit te spreken naar Willem, die beleefd probeert te blijven. Alleen escaleert het een beetje: het is standard policy dat de tram wordt stilgelegd in afwachting van de politie. En zo staan we een dik half uur stil. Een vrouw die sociaal werker is geweest bij de Aboriginals weet de jongen stil te krijgen en uiteindelijk rijden we weer door. Het is wreed om te zien hoe de kolonisatie zo’n schade aan zo’n bijzondere cultuur heeft toegebracht. De mensen weten gewoonweg niet waar ze bij moeten/willen horen en grijpen daarbij helaas te vaak naar de drank. Deze jongen wilde graag een baan, maar op deze manier gaat dat niet lukken. Onze Europeaanse voorouders hebben hier flink huisgehouden, niet iets om trots op te zijn. Maar veranderen kunnen we het niet.

P.S. Adelaide en de vlucht erheen waren zo niet fotogeniek dat het dus bij tekst blijft. Is met een internetverbinding van 56kB ook niet heel erg….


River wild
Daar gaat ‘ie weer