2015 Expeditie Doggersbank

Naarmate we weer verder terug naar het zuiden varen, wordt het duikvenster steeds korter. Was een duikvenster van 5 uur op de Doggersbank eerder regel dan uitzondering, nu we weer richting de bewoonde wereld varen is het weer noodzaak om een strakkere duikplanning te maken en dat betekent soms dat de kentering dicteert dat we vroeg op moeten. Maar soms is dat niet zo heel erg. Erik Bronsveld, de grote man achter de planning, loopt al de hele expeditie mensen lekker te maken over de komende duik. Hij heeft van een onbekend wrak een scan bemachtigd dat verdacht veel weg lijkt te hebben van een onderzeeër. Onderzeeërs hebben altijd een onweerstaanbare aantrekkingskracht op duikers en ook bij mij kriebelt de spanning als ik langs de afdaallijn richting het wrak ga. Het zicht is mager, niet veel meer dan een meter of twee, als ik voor me de contouren van het [...]

Tot nu toe hebben we het kunnen vermijden, het gebruik van de wekker. Het getijde en het enorm lange duikvenster op de Doggersbank heeft ons tot nu toe in staat gesteld een uitermate prettig duikschema te volgen, maar het duikvenster wordt steeds kleiner naar het zuiden toe en dus moeten we deze ochtend om half 8 in het water liggen Boven op het dek is het winderig, knap fris en regent het af en toe. Het tempo van de duikers én de bemanning lijdt nogal onder het vroege uur, temeer daar er gisteren pas tegen middernacht een ankerlijn op het gezonken boorplatform van de Inter Ocean 2 kon worden gegooid. Was op de Doggersbank een duikvenster van 5 uur niet ongewoon, nu we weer meer richting het zuiden aan het varen zijn, is die luxe voorbij. Omdat we al aardig uitlopen en het weer er niet beter op wordt besluit [...]

Nog steeds lijkt het duikschema meer op vakantie dan een expeditie. Uurtje of half 9 ontbijt, 10 uur te water. Toch heeft de Noordzee af en toe behoefte om te laten zien in wiens territorium we zijn. Gisterenavond op het wrak van de Inger Nielsen was er pittig wat stroming. En eenmaal boven bij de ankerlijn zijn er witte koppen op de golven en zijn ze hoog genoeg om de Cdt. Fourcault te verbergen achter een berg water. Vanwege problemen met de Zodiac wordt het terugbrengen van de duikers ook nog eens flink vertraagd zodat we al hangend aan de ankerlijn de son in de see sien saken. Gelukkig bestaat de ploeg uit geoefende duikers die voorbereid zijn op onverwachte situaties en beschikt iedereen over genoeg licht om een beetje Boeing binnen te loodsen. Dat hoeft gelukkig niet, de zodaic voorzien van wat gidslichten blijkt genoeg om iedereen terug aan [...]

Ik kijk nog één keer naar Cyriel die door de golven af en toe achter de grote oranje boei van de afdaallijn verdwijnt. Maar we hebben net lang genoeg contact om zijn OK signaal te bevestigen, we blazen ons trimvest af en verdwijnen langzaam onder het wateroppervlak. Voor ons gaat de afdaallijn bijna verticaal naar beneden. Gegeven dat de afdaallijn zo’n 50 meter is, betekent dat diepe duik! Het wrak ligt ergens tussen de 40 en 45 meter en sinds gisteren heeft de voorbereiding ons bezig gehouden. Het mengsel in onze flessen, dat normaal gesproken zo’n 32% zuurstof en 68% stikstof bevat is dit keer aangevuld met helium. Dieper duiken betekent dat je als duiker het gevaar loopt op stikstofnarcose, een verschijnsel dat vaak een euforisch gevoel oplevert dat met name de je besluitvaardigheid behoorlijk aantast, zeg maar zoals je je voelt als je na een gezellig avondje stappen huiswaarts [...]

Het getijde is ons gunstig gezind bedenk ik me als we om half 9 aan het ontbijt zitten. De boot vaart rustig richting het uitverkoren wrak dat deze ochtend onder de loep gaat worden genomen. Buiten is de zee vlak, nog net geen spiegel maar vlak genoeg om Karst er zijn scheiding in recht te laten leggen. We gaan een duik maken op het wrak met de welluidende naam 2801. Briefing: 28 meter diep, 50 meter lang, 2,5 meter boven de bodem. Dat zijn briefings waar zelfs een ADD’er als ik zijn aandacht bij kan houden. Het weer is prachtig. Stelde Fred gisteren nog voor om de blog van die dag Vijftig tinten grijs te noemen (vanwege het weer toch Fred?) vandaag is de lucht blauw en schijnt er een heerlijk zonnetje. Ik duik met bemanningslid Jan. Van Cyriel, die hem gisteren zijn Noordzeedoop heeft gegeven, heb ik gehoord dat [...]

Stel je voor: het is een prachtige dag en in het park is het druk. Families zitten lekker te picknicken, kinderen zijn aan het ballen en honden rennen heen en weer en zijn lekker met elkaar aan het ravotten. Stel je dan nu voor dat tussen al dat vrolijks een geniepig, gemeen, chagrijnig en boos kijkende sujet verschijnt. Hij loopt naar de dichtstbijzijnde boom en knoopt daar zijn golden retriever puppy aan vast. De sfeer aan boord is vanmorgen zoals dat arme hondje zich zou voelen. Om ons heen zien we van alles voorbij komen en gebeuren en wij willen er deel van uitmaken. Het ongeduld spat er vanaf. Niet langer door de patrijspoorten naar buiten gluren of de golven minder hoog aan het worden zijn maar gewoon erin springen, vest afblazen en naar beneden, wrakken bezoeken! De belofte is dat we vandaag echt ons haar nat kunnen gaan maken [...]

Varen en slapen gaat niet samen, tenminste dat is wat ik elke keer als ik wakker wordt denk. En wakker worden doe ik een keer of 400 en dat geeft wel een beetje het gevoel dat ik de hele nacht wakker ben geweest. Toch is het opeens half 9 en ben ik redelijk uitgeslapen. Boven heeft zich een klein groepje mensen verzamelt dat het vannacht “droog” gehouden heeft. Vrijwel iedereen heeft behalve last van de golven ook flink last van zeeziekte gehad. De boot begint langzaamaan dan ook meer te lijken op de Henri Dunant. De golfhoogte van zo’n meter of 6 eisen hun tol dus de stapel kotszakjes is flink geslonken. Ik realiseer me dat het op geen enkele manier een verdienste is, maar ik heb echt nergens last van en geniet volop van het ontbijt aan de verder bijna lege eettafel. Gisterenmiddag om een uur of half 2 [...]

Zondag 6 september: terwijl ik vertrek uit het kleine Maartensdijk waar de plaatselijke bewoners voorzien van hoedjes, zwarte kousen en strenge pakken op weg zijn naar de kerk voor een stichtelijk woord en wat gezang, zit ik in een auto die vandaag ook erg zwaar op de hand is. Hij zakt verdacht ver door zijn vering heen. Twee dubbelsets, twee droogpakken, duiklampen, messen, boeien, haspels, vulslangen, vinnen, onderpakken, kleren, snoepjes en een toilettas vol primatour zorgen er voor dat ik zo mee kan cruisen met de lowriders. De weg leidt naar Scheveningen waar in de haven de Cdt Fourcault al ligt te stralen. Het schip blijft een lust voor het oog en nu helemaal met een frisse laag verf is het een plaatje. De wind is stevig maar het is droog. Het weer heeft ons de laatste twee dagen zo gepest dat we het vertrek uit hebben moeten stellen. Natuurlijk [...]