2016 Patagonië & Antarctica

Toegegeven, erg vroeg om nu al af te gaan tellen maar 't is nog minder dan 1 jaar. Reden om er nu al iets over te zeggen is het feit dat Frank aan kwam met een aantal filmpjes over de zogenaamde Drake Shake. De overtocht van Usuaia naar Antartica gaat via de Drake Passage en die staat bekend als het slechte stukje zee op deez' aard: Overigens hebben wij gewoon de Drake Lake besteld.... We zijn druk bezig om uit te zoeken wat we voorafgaand aan de trip gaan doen. Waarschijnlijk wordt het zuidelijk Patagonië maar er moet nog veel uitgezocht worden. Een paar weken geleden zijn we al eens bij elkaar gekomen: Esther, Cyriel, Frank, Gert-Jan, Marieke en ik om plannen te maken. Veel leuke dingen te zien, maar dat maakt het gelijk ook weer ingewikkeld. Keuzes, keuzes, keuzes....  

Intussen is er wel het één en ander duidelijk geworden over de vakantie, zoveel zelfs dat er al een soort van vast omlijnt programma is ontstaan. Deze pagina is vooral gemaakt omdat ik het handig vind om het op een rijtje te zetten en dat overal en altijd beschikbaar te hebben hieronder de plannen tot zover. 22 februari: KLM KL791 Amsterdam (09.55) - San Paulo (18.05) 22 februari: KLM KL9321 San Paulo (20.55) - Buenos Aires (23.50) 22 februari: Overnachting in hotel Plaza Central Canning 23 februari: Aerolineas Argentinas AR1870 Buenos Aires (10.00) - El Calafata (13.20) 23 februari: ophalen huurauto vliegveld El Calafate 23 februari: rijden naar El Chalten (ong. 4 uur), overnachting: Anita´s House (Av. San Martín 249, El Chalten, 9301, Argentinië) 25 februari: rijden naar El Calafate (ong. 4 uur), overnachting: Kalenshen Hotel Cerro Calafate (Calle 998 N36, El Calafate, 1002, Argentinië) 25 februari: rijden naar Torres del Paine (ong. 4 uur), [...]

Het klinkt altijd goed en nu kan het eindelijk gezegd worden: volgende maand vertrekken we! Betekent wel dat er van alles geregeld moet gaan worden. Zo moeten we uit gaan zoeken hoe zwaar alle bagage weegt die we mee willen nemen. Als ik er aan denk, moet de volgende vakantie toch maar weer naar de tropen zijn: wat zwembroeken, t-shirts en je slippers zijn genoeg voor een week of 2. Nu moeten we droogpakken, dubbele automaatsets, fotocamera's, onderwaterbehuizing, go pro spullen, dikke jassen, truien, reparatiesetjes en met wat geluk is dan nog ruimte over voor een paar sokken... Vanmorgen dacht ik opeens dat de teller op de site helemaal niet goed stond: 60 nachtje slapen! Dat klopt wel tot aan het vertrek naar Antarctica maar niet voor het vertrek naar Zuid-Amerika. Opeens staat de teller op 45 en ondanks dat het nergens op slaat lijkt het opeens veel sneller te [...]

Nog een paar weken en dan vertrekken we eindelijk .... Pffffff ben er wel aan toe hoor, al die voorbereidingen, voorpret, geregel en natuurlijk ... DE LIJSTJES! Actielijstjes, contactlijstjes, bagagelijstjes, lijstjes voor duikspullen, landenlijstjes, reislijstjes etc. En natuurlijk het belangrijkste lijstje van allemaal, je miste hem zeker al ... het "Oh Shit Vergeten lijstje" Nu ik zo zit te typen bedenk ik plotseling dat er nog een lijstje moet komen met bezienswaardigheden, Oh Shit. Gelukkig hebben we nog een paar weken.

Een aantal mensen waren benieuwd naar onze route, vandaar een kaartje met de voorlopige planning en route. Een beetje flauw maar Google wil geen routebeschrijving maken naar de plekken in Antarctica, alsof ze daar geen wegen hebben...

Afgelopen maanden zijn we druk bezig geweest om te achterhalen hoe het zit met bagage. Een extra tas en duikbagage lijken soms moeilijker te regelen dan het in de lucht houden van een vloot Boeings. Nee meneer, u kunt gewoon een extra tas bij de KLM aanmelden. Nee, zegt de mevrouw van de KLM, dat kan niet met de tickets die u geboekt heeft. Maar als u mij u boekingsnummer geef, zal ik de vlucht omboeken. Omboeken? WTF...Oh nee, dat kan toch niet. En duikbagage? Die moet wel van tevoren aangemeld worden. En duiklampen? Dat mag alleen in de handbagage. Nee, zegt de mevrouw van het reisbureau, juist niet in de handbagage, behalve de accu, die juist weer wel. Zelfs tot in Brazilie moet rond gebeld worden voordat we min of meer duidelijkheid hebben over wat ons te doen staat. Dus melden we ons met een lichte onrust in de [...]

Zo’n verhaaltje over de eerste dagen van de vakantie heeft nogal eens de neiging om te ontaarden in een klaagzang. Niet dat we daar ook maar enig recht op hebben want het is gewoon een investering in de nabije toekomst. Daarnaast kan het ook uitermate vermakelijk zijn. Tijdens de vele uren wachten vermaak ik me dus met kijken. Een kleine bloemlezing. De incheckbalie van de luchtvaartmaatschappij GOL (op internet te vinden onder URL www.voegol.com....) wordt bemand door een uitermate vriendelijke en behulpzame Braziliaan die ons voorziet van een boardingpass en graag laat horen hoeveel talen hij wel niet machtig is. In de vertrekruimte zijn 4 balies waarachter elke 2 personen zitten die allemaal heel hard investeren om zo min mogelijk te doen, terwijl ze de schijn hoog houden erg druk te zijn. Als er iemand naar hun balie toe dreigt te lopen met een vraag, staan ze op, lopen naar [...]

Tijdens de vlucht wordt veelvuldig uit het raam gekeken en gefotografeerd, want we zien het landschap al snel veranderen in een uitgestrekt wonderschoon landschap waar geen einde aan lijkt te komen. De landing lijkt ruw te worden gezien het harde werken van de piloot om de kist recht te houden, maar het is een zachte touch down. We zijn er nu echt! De bagage komt heel snel, dat lukt altijd makkelijk op een kleiner vliegveld. De autoverhuurder heeft echter zijn rolluik ernstig dicht zitten en er zit niets anders op dan te wachten tot 14 uur. Maar dan heb je ook wat! Als eerste worden we verrast met een Ford Ecosport en vervolgens komt Willem aanrijden, tegen het verkeer in, in een Dacia oh nee Renault Duster. Lekker ruime auto’s en dat moet ook wel met 1,8 bagagestuk per fellow. Eenmaal op weg komen we er redelijk snel achter dat [...]

Donderdag 25-02, de dag van de terugreis. Niet de reis naar huis natuurlijk, maar terug naar El Calafate. En zo'n zware dag start je natuurlijk met een goed ontbijt, glaasje jus, kopje koffie/thee en een eitje. Vervolgens start de zoektocht naar een benzinestation en dat lijkt makkelijker dan het is, want nergens iets van Shell, Esso of BP te zien natuurlijk. Gelukkig krijgen we van de lokale autoriteiten de aanwijzing, rij het dorp uit en dan na 500 meter links. En ja hoor, daar staat iets dat lijkt op een rij auto's en een soort container. Na even stoeien met de volgorde van de auto's en de plek van de tankdop, rijden wij vrij vlot met een volle tank de weg weer op. Je hebt hier geen TomTom of Google Maps nodig hoor, gewoon 1 uur rechtdoor rijden, dan rechtsaf en weer een uur rechtdoor, dan nog 1x naar rechts [...]

Na twee dagen lekker zelf onze ontbijtjes te hebben geregeld zijn we nu aangewezen op de eetschuur van hotel Kaleshen in el Calafate en dat valt nog niet echt mee. Esther had een cake-achtige met een prachtige blauwschimmel. Voor (banket)bakkers is hier in Argentinië nog een wereld te winnen. De tafels worden niet afgeruimd en het buffet niet aangevuld. Maar goed, het weer is heel erg mooi en ons humeur niet kapot te krijgen. We gaan naar El Perito Moreno, een uitloper van een enorme gletsjer op zo’n 80 kilometer afstand van el Calafate. Wat een prachtig beeld als je daarop aan komt rijden! Ondanks dat het niet top-hoogseizoen is, staan de miradors toch vol met busladingen senioren. Ons was geadviseerd om de noordkant te bekijken en dat bleek een prima keuze. We kochten snel kaarten voor de boot die ons erlangs ging varen en na een snel kopje koffie [...]

- ‘ Hoeveel chileense peso’s heb jij nu gekregen voor je argentijnse peso’s?’ - ‘ Nee, je moet vermenigvuldigen met een factor 1 gedeeld door 175!’ - ‘ Ik heb ook nog 70 euro, en Frank heeft ook nog, Die kunnen we ook nog wisselen’ We zijn zojuist de Argentijns-Chileense grens gepasseerd en zitten in een blokhut enkele tientallen meters verder aan een excellente hamburger terwijl we de valuta-strategie van de komende dagen doorspreken. Een lastig verhaal: via e-mail contact hebben we begrepen dat we het onderkomen van de eerstkomende drie dagen contant in Amerikaanse dollars moeten voldoen. Betalen met Chileense Peso’s gaat een verhoging van 20% opleveren. Het zal nog lastig worden om dit ter plekke uit te vogelen bedenken we. Eerder vandaag vertrokken we uit El Calafate, met het plan daar Amerikaanse dollars te bemachtigen. Hoog tijd om Hotel Kaleshen te verlaten; het toilet op onze hotelkamer is [...]

Tijd om mijn stukje voor de blog te schrijven. Met de oortjes in en Muse op moet dat lukken. De dag begonnen met een goed ontbijt zonder blauwschimmels op de zoetigheden. Heerlijk geslapen in een cabana voor 6 personen waar de paarden voor het raam staan en de ganzen groene kledders achterlaten op de stoep. Vandaag 2 korte wandelingen gedaan in het nationale park Torres del Paine die toch op onverklaarbare wijze best wel lang duurden. Eerst Lago Grey waar we al een voorproefje op Antarctica kregen van blauwe ijsschotsen. Daar ook voor het eerst kennis gemaakt met de Patagonische wind die behoorlijk stevig is. Na dit kleine rondje nog niet genoeg uitgewaaid en doorgereden voor een wandeling naar het Cuernos uitkijkpunt. Vreemde landschappen met dode bomen, een azuurblauwe rivier en wolken die van de bergketen afrollen. Aan het einde van de wandeling leken de wolken trouwens meer op ufo's.De autoritten zijn hier zelf ook al de moeite waard al [...]

De wekker gaat om half 8; da’s beter dan een gemiddelde werkdag maar voor een vakantiedag weer rijkelijk vroeg. Ik gooi de gordijnen open en vergeet ter plekke die nare wekker. Voor me strekt zich een grondmistlaag van een meter of 3 dik die boven de rivier ligt als een dikke pluk watten. Boven deze deken een strak blauwe lucht maar de echte eyecatcher ligt in de verte. Het massief van Torres del Paine ligt te glimmen in de morgenzon. Haarscherpe rotspieken die zich bijna horizontaal omhoog naar de blauwe hemel uitstrekken, geflankeerd door maagdelijk witte sneeuwvelden. We ontbijten snel en vertrekken voor een lange wandeling. De hoeveelheid brandstof die nog resteert in onze Dustert baart me een beetje zorgen maar een ruwe berekening levert op dat het moet kunnen. Paulien, onze redder in nood van achter de receptie heeft ons uiterst behulpzaam uit de doeken gedaan wat er te [...]

Met pijn in het hart nemen we vandaag afscheid van onze berg. Hij was er altijd bij het opstaan, het eten en als we gingen slapen. we zullen hem missen! Nu op naar de volgende fase van onze reis: Punta Arenas. We hebben gelukkig net genoeg benzine om het enige tankstation in de buurt te halen in Puorto Natales, 60 km verderop. Dit dankzij Paulien, die een mannetje kent die ons voor een zacht prijsje aan de benodigde benzine kan helpen. Dus met een volle tank en een zonnetje op onze bol, vertrekken we naar Punta Arenas. Ons plan is om voor Punta Arenas af te slaan richting een pinguïn kolonie, maar de saucijzen broodjes die we nemen als lunch brengen ons dusdanig van slag dat we de eerste afslag missen en de 2e blijkt gesloten. De broodjes bestaan uit een soort stopverf met daarin ham, kaas en niet te [...]

Na een onrustige nacht in Punta Arenas gaan we op weg naar Rio Grande. Iedereen is al rond 4 uur wakker maar officieel begint de dag om 6.30 zodat we om 9 uur de pont kunnen nemen. Gekozen voor de pont in plaats van de weg vanwege de eventuele kans op dolfijnen. De eersten zien we al in de haven wanneer we nog in de wachtrij staan met de auto. Aan dek komt er ook nog een zeeleeuw voorbij, het begin is goed. De volgende 2 uur staan blauwbekken aan dek, wat niets meer opleverde dan een paar koude handen. Maar in de laatste 10 minuten kwam alles goed. Het leek alsof ze ons opgewacht hadden en vanaf de kust kwamen ze naar ons toe met een geweldige show. Met grote sprongen werden we verwelkomt. Eenmaal bij de pont zwommen ze met ons mee en zijn er heel wat foto' s en filmpjes gemaakt. Was een meer dan [...]

Vanmorgen wakker geworden met een prachtig uitzicht over de Atlantische oceaan. De omgeving van Rio Grande is precies wat ik me ervan had voor gesteld, het enige dat totaal anders is, is Rio Grande zelf. De weg ernaartoe is leeg kaal en vlak, niets te beleven behalve de incidenteel in het land geplaatste ja-knikker. Rio Grande zelf is sowieso veel groter dan gedacht en kent een Amerikaanse lay-out: alles in rechte lijnen, veel éénrichtingverkeer. Een niks-aan-de-hand-stad met opvallend veel jeugd. Na wat heen en weer gedoe over de niet goed gereserveerde hotelkamer vinden we allemaal onze plek, Esther, Frank, Cyriel en ik aan het strand en Willem en Marieke een kilometer of 2 verderop in de stad. Goed geslapen en vertrokken richting Ushuaia, 200 kilometer van Rio Grande. Het eerste deel ploegen we door een dor vlak land maar dan zien we het landschap langzaam veranderen in heuvels en bos. [...]

De antarctische fellowship heeft de reis naar het einde van de wereld voltooid. Van hier af aan kunnen onze trouwe vierwielers 'Duster' en 'EcoSport' ons niet meer verder brengen en ze mogen na hun trouwe dienst weer terug naar de stal. Vandaag staat dus een beetje in het teken van het inleveren van de auto's en de logistiek die daarmee samenhangt; boodschappen doen, ritje naar het nationale park, boeken van een boottocht voor morgen. Het voelt een beetje als afscheid en het einde van een stukje vakantie. Afscheid nemen doe je in stijl, dus onderweg naar het park laten we Duster en EcoSport nog één keer uit op onverharde weg en happen weer even lekker in elkaars stof! De wandeling die volgt staat in schril contrast tot wat we eerder in Patagonië ervoeren; het pad bestaat niet uit enkel gravel zand en stenen, maar nu ook uit aarde en vermolmd [...]

Één van de meest geliefde onderwerpen van vakantiegangers hebben we nog niet behandeld, deze is speciaal voor mijn moeder: het weer! Het weer is waarachtig weergaloos. Ergens heeft een expeditielid enorm veel credits bij de weergoden verkregen: waar we in El Chalten nog 1 dag werden weggeblazen door de wind op tochtige hoeken, hebben we daarna: 1. Temperaturen gehad die boven het normaal liggen (20⁰C +) 2. Windstille dagen met in de avonduren soms een ietwat licht aantrekkend briesje 3. Maximaal twee regendruppels overdag met ’s nachts soms wat neerslag, maar dat is slechts een gerucht en niet gebaseerd op feitelijke waarneming 4. Heel veel zon en weinig bewolking. Kortom: ook wij kunnen elke dag tegen elkaar verzuchten dat we blij zijn dat we niet in het koude/natte Nederland zitten. Zo ook vandaag, op een iets meer bewolkte dag dan we gewend zijn, maar met een temperatuur waarbij de jassen [...]

De nacht is knisperend koud. De kachel is uitgebleven en ondanks dat het klappertanden van deze en gene ons bijna uit de slaap houdt, is er niemand die genoeg wakker is of verstand heeft van kachels om er iets aan te doen. Midden in de nacht worden we gewekt door de zwerfhonden van de buurt die een korte protestbijeenkomst bezoeken. Vervolgens steekt opeens de wind op waardoor het lijkt alsof we onze knusse cabana (alles, maar dan ook alles binnen handbereik…) voortijdig moeten missen. Toch eindigt de nacht met evenveel Fellowship leden als we begonnen zijn en zitten we rond een uur of 9 aan onze landrottengalgenontbijt. We wandelen naar Ushuaia om te gaan pinnen en om wat cultuur te snuiven in de vorm van museumbezoek. Op weg naar beneden krijgen we zicht op de haven en zien we de Plancius liggen. Naast het enorme Noorse cruiseschip valt het bootje [...]

Land, we zijn er! Windstil weer, licht bewolkt en eigenlijk geeneens koud. En het belangrijkste: een geweldig uitzicht, bijna om sprakeloos van te worden. Zal de blog van vandaag dus niet te lang maken. We zijn de dag zingend begonnen omdat Gert-Jan vandaag jarig is. Weet gelijk de hele boot dat hij jarig is. Na de briefing begonnen met het optuigen van de duikset waarbij we werden afgeleid door een bultrug die 5 meter naast de boot omhoog kwam. Vervelend, maar het is niet anders. Eerste duikplaats wordt het wrak van de Governoren. En ja: het water was koud! En ja: er was leven en de eerste nudi’s (onderwater naaktslakken) zijn gezien. Op de terugweg naar de boot nog meer bultruggen. Het middagprogramma zorgde voor een tweestrijd: Gentoo pinguïns of zeeleeuwen, nat vs. droog. Cyriel en Willem zijn nog een keer gaan duiken en de rest is naar de pinguïns [...]

Zo, verjaardag voorbij, slingers opgeruimd, fles wijn van de zaak soldaat gemaakt, het is nu weer tijd voor een serieuze poolexpeditiedag. Op naar Port Charcot. Dit klinkt als een trendy plaatsje aan de Cote d’Azur met een mooie boulevard waar het goed rosétjes drinken is, maar niets is minder waar. IJsbergen en gletsjers omringen de baai waar we via het smalle kanaal van Lemaire zijn gekomen. Deze prachtige plek wordt onder zuidpoolreizigers ook wel de Kodak Gap genoemd. Als je er bent geweest begrijp je direct waarom. We zijn er zelfs een half uurtje eerder voor opgestaan en we hebben geen spijt. Ik wist niet dat ijs er zó verschillend en zó mooi uit kon zien. Knalblauwe ijsbergen die nog niet zo lang geleden onderdeel van een gletsjer waren en een eindeloze hoeveelheid pinguïns, zeeleeuwen en zeehonden. Voor een bultrug kom je bijna je stoel niet meer uit; we worden [...]

De dag begint met de wake up call en een pak sneeuw. Nu hebben we echt te maken met poolweer. De temperatuur is ca. 1⁰C, maar door de wind voelt dat zeker kouder aan. We hijsen ons weer in de gebruikelijke spekkoeklagen: ondergoed, thermo-ondergoed, fleece, dikke jas, winddichte broek en afhankelijk van de configuratie nog een waterdichte broek, om vervolgens af te toppen met een muts en handschoenen. Daaroverheen moet dan nog een life jacket, voor het geval je overboord mocht vallen van de zodiac. Het eerste bezoek van de dag is aan het Vernadsky station van Ukraine. Oorspronkelijk van de Britten, nu voor het luttele bedrag van £1,- verkocht. Er wordt onderzoek gedaan naar magnetisme, het gat in de ozonlaag en wat de biologen daar nu deden kon niemand ons vertellen… Het is moeilijk voor te stellen dat mensen hier 11 maanden aaneen verblijven. Wat iedereen zich heel goed [...]

"Good morning, good morning! ....olar cirk... ..eather very nice... ...deck...slippery. ...kfast twenty minutes!", Klinkt de inmiddels vertrouwde stem van expeditieleider Sebastian over het P.A. systeem van de Plancius. Dit gaan we nog missen, de wake-up calls en aankondigingen van activiteiten. We zijn vanochtend om 6:00 's ochtends de Antarctische poolcirkel overgestoken en bereiken vandaag het meest zuidelijke punt van onze reis. We zijn weer in beschut water terecht gekomen, en na het ontbijt snellen velen zich naar het dek om van het prachtige lichtspel van laagstaande zon en ijsbergen te genieten. Dive Master Kelvin roept via het P.A. systeem met een vet Schots accent om dat de duikers hun duiksets kunnen opbouwen op het dek. De meest zuidelijke duik van de reis valt wat tegen; we krijgen te horen dat we in de bovenste meters geen leven zullen tegenkomen omdat dat door de gletsjers is afgeschraapt. Op 20 meter diepte [...]

Buiten op het dek is het koud. De wind snijdt door mijn fleece en de sneeuw reikt tot over de rand van mijn schoenen zodat het koude natte spul langzaam mijn sokken doordrenkt en mijn voeten in ijsklompen veranderd. De ochtendmist ligt dik over het landschap en pas als je heel goed kijkt zie je de bijna spookachtige bergen die om mij heen uit de mist opdoemen. Ik schrik op uit mijn ochtendmijmering door de aankondiging van het ontbijt. Als we ons na het ontbijt klaar maken voor een wandeling wordt er altijd een heel circus in gang gezet. Eerst aankleden: thermo ondergoed, skibroek met daarover heen een regenbroek. Thermo shirt, fleece en binnen jas worden gecompleteerd met overjas. Buff, handschoenen en petje en als laatste een paar lompe laarzen en natuurlijk een reddingsvest voor de zodiacrit. Tegen de tijd dat je aangekleed bent, is je omvang zowat verdubbeld en [...]

Vandaag staan de 2 volgende bezoekjes gepland, namelijk Deception Island en Halfmoon Island. Dit zijn ook gelijk onze laatste landingsplaatsen van deze onbeschrijfelijke reis door Antarctica, voor we de Drake weer moeten trotseren. Deception Island is eigenlijk een actieve vulkaan die is ingestort en daarna vol gelopen is met zeewater. Wel een leuke gedachte om in Antarctica, toch al een redelijk onvriendelijke omgeving, ons bootje af te meren in het midden van een actieve vulkaan, hoe gek wil je het hebben. Nou … wat dacht je van duiken in een actieve vulkaan op Antarctica. De andere optie voor deze morgen is een landing op het oude walvissen station. De zeeleeuwen liggen hier nog net niet opgestapeld op de stranden, het lijkt wel een pinguïn kolonie. De aanwezigheid van een zeilbootje voor de kust, doet wel vreemd aan, we zijn blijkbaar niet de enige bezoekers vandaag in “the middle of nowhere”. [...]

Het is maandagavond rond een uur of zeven en de scheepsdokter zit wijdbeens in de ingang van de lounge, biertje aan de ene kant, grote doos met zeeziekte patches aan de andere kant. Ze zit erbij als een volwaardige drugsdealer wachtend op klandizie. En die klandizie komt! Over 2 uur, na het diner, gaan we voor de tweede keer de open zee op terug naar Ushuaia. Je merkt dat iedereen daar een beetje nerveuzig over is. Op de heenreis hadden we een “fairly good Drake” volgens expeditieleider Sebastian en de vraag is of we dat op de terugweg ook gaan krijgen. De voorspellingen zijn wel iets minder en er wordt ons gevraagd om onze kamers ‘Drakeproof’ te maken, alles dat kan vallen moet vastgezet worden. En zoals altijd eindigt Sebastian zijn omroepbericht met: ‘Keep one hand for the ship’. We vertrekken uit Half Moon Island en ik moet denken aan [...]

We liggen aangemeerd in Ushuaia. Voor de laatste maal horen we Sebastiaan's wake-up call over de luidsprekers. We pakken de laatste losliggende spullen in; nu we tegelijk met onze kamergenoten bezig zijn, blijkt de vier-persoons cabine toch best krap! Gisteren heeft kapitein Evgeny ons op zijn eigen charmant onbeholpen toegesproken; dit was een 'Easy Drake,... really!!'. Desondanks zit iedereen nog wat na te slingeren en ik moet mezelf tijdens het tandenpoetsen nog even vasthouden aan de wasbak. We gaan met twee bussen naar het vliegveld. Er is een staking in Ushaia die misschien een blokkade voor ons opwerpt. We grappen dat met dit regenachtige weer de stakers wel thuis zullen blijven. We hebben gelijk; zonder oponthoud komen we op het vliegveld. Er is geen haast; de vlucht gaat pas boarden om 13:15. Terwijl we een eenvoudig broodje nuttigen, wordt regelmatig iets omgeroepen over vlucht 1853. Goh, waarom roepen ze dat [...]

De dag begint grijs: met de verjaardag van Cyriel, wat een heerlijke plek om jarig te zijn. Het weer werkt daarbij ook mee, want we hebben regen en een beetje onweer. O nee, de fietstocht lijkt in het water te vallen! Dat valt gelukkig mee: al gauw krijgen we bericht dat deze moeiteloos door kan schuiven naar de middag. Fijn. Maar wat gaan we in de tussentijd doen? We besluiten om een bijzondere boekwinkel te bezoeken en wat is er dan spannender dan met de metro daar naar toe te reizen. Ik krijg altijd een werelds gevoel als ik in de metro in het buitenland zit. Vaak zijn de stationnetjes kunstwerken: in oude en soms ook vervallen stijl, maar soms ook opgeknapt en versierd in de felste kleuren. De warmte van de zinderende zomer gonst na ondergronds. In de metro geen airco maar stadsverwarming (open raampjes). Dat hoort erbij! Met [...]

De fles verjaardagschampagne van Cyriel bonkt nog voorzichtig na in mijn hoofd als de wekker gaat. Bij het ontbijt is het druk maar dat is niet te danken aan de kwaliteit van het ontbijt. Behalve veel zoete frutsels is er niet veel fatsoenlijks te krijgen. Kaas die een belediging voor het product is en vruchtensap dat de Sunkist pakjes van vroeger een traktatie maken. Nevermind, het ontbijt voedt en daar gaat het om. Het plan voor vandaag is om Uruguay toe te voegen aan de lijst van bezochte landen. Vanuit Buenos Aires gaat er een pontje de rivier over naar Colonia, een pittoresk stadje, zo hebben we vernomen. We wandelen naar de terminal en komen tot de ontdekking dat "een pontje de rivier over" op zijn zachts gezegd een onderschatting van de onderneming is. We moeten boeken, dat lukt aardig, prijs van 1100 pesos zo'n 80 euro lijkt mee te [...]

Hoe kun je beter een prachtig vakantie afsluiten dan met een bezoek aan een begraafplaats? Alle groten van Argentinië zijn begraven op de begraafplaats van Recoleta. Nou zou dat een heel klein begraafplaatsje worden als dat afgemeten zou worden aan de importantie op wereldschaal maar gelukkig zijn de Argentijnen mans genoeg om van niets iets te maken en dus staan er veel bustes en beelden op prachtige graven van mensen die vrijwel meteen na hun dood in de kantlijn van de geschiedenis verdwenen zijn. "Maar wacht!" hoor ik de oplettende lezers roepen: "Evita Perron dan?" Inderdaad, een van de weinige Argentijnen die er in geslaagd is uit de anonimiteit te ontsnappen ligt hier inderdaad ook begraven. Jammerlijk is dan wel weer dat de politieke controverse tussen links en rechts die Argentinië al sinds de onafhankelijk in tweeën scheurt ook hier zichtbaar is. Na jaren van respectloos rondsjouwen werd besloten om het lichaam in de relatieve anonimiteit [...]