Rond half 11 ’s ochtends landen we op het vliegveld van Christchurch met de excuses van de captain omdat we een half uur te vroeg zijn. Hij verteld en passant dat het 11° C is en dat baart ons wel enige zorgen, in Nederland is het namelijk warmer. We schuifelen langs de immigratiedienst (die alles moet zien: camperhuur voucher, retourticket) en vervolgens door naar de douane waar alle etenswaren, bagage, kleding en schoeisel gecontroleerd worden op mogelijke vervuiling die nieuwe ziektes kunnen importeren maar uiteindelijk mogen we het langverwachte Nieuw-Zeeland betreden. We nemen een taxi naar de camperverhuur en merken gelijk een mentaliteitsverschil met Singapore, de taxichauffeur is een gezellig dikkertje (met een onderarm vol tatoo’s) en hij praat honderduit over het weer (waar anders over…) en eenmaal bij de camperverhuur blijkt de verhuurdame ook een lieffie, met weliswaar een lauw bakkie koffie (yak). Het campertje staat al klaar, een lief klein Toyota busje met een waterhoofd.We krijgen uitleg over gas- en watertank, bediening en onderhoud, we krijgen nog twee campingstoelen en een tafeltje en dan is het grote moment daar: in een bus, door een vreemde stad links rijden met een jetlag… Tanja zit bijna tegen de voorruit geplakt van het meekijken en ik rij als een bejaarde, maar het valt erg mee, voornamelijk omdat Tanja uitgebreid voorzegt wat er te doen staat, wat geen eenvoudige taak is als de bestuurder niet echt het verschil tussen links en rechts uit zijn mouw kan schudden. Toch arriveren we zonder kleerscheuren bij een camperpark en ondanks het feit dat er morgen paardenrennen zijn en het halve land in een camper de stad lijkt te bezoeken, vinden we toch nog een plekje. We staan weliswaar klem tussen twee andere campers maar met een jetlag vind je elke slaapplaats in orde. We gaan eerst even boodschappen doen zodat we daarna zonder zorgen in kunnen storten. We komen terug met asperges en lamskoteletten. We ruimen vervolgens de camper in en dan blijkt dat zelfs op vakantie een mens veel spullen heeft. De duikspullen passen gelukkig allemaal onder het bankje dus daar zijn we de eerste weken van af. Het weer is intussen volledig omgeslagen dus zitten we in korte broek en t-shirt de aardappels te schillen en de lamskoteletten te marineren. Met een lekker biertje in het zonnetje begint het vakantiegevoel voorzichtig in te dalen. Niet al te lang na het eten komt de man met de hamer om het hoekje van de camper en geeft ons beide een stevig klap voor onze kop. We slapen als een roos alleen worden allebei tegelijk vier keer wakker omdat we moeten plassen, we hebben weliswaar een camper maar zonder WC dus dat blijft een hele klus.
Geef een reactie