Gelukkig geen vier gangen ontbijt. Om 8 uur zitten we te ontbijten. Aan het buffet kun je alles krijgen wat je wilt; brood, ter plekke voor je gebakken, eieren, cruesli, fruit enz. Om kwart over 9 klimmen we aan boord van de Dhoni, heel comfortabel voorzien van een zeildakje tegen de brandende zon. Op naar onze eerste duik. We gaan naar Trix Caves, een serie “grotten” of eigenlijk meer een soort overhangen die tot ongeveer 10 meter diep het rif in gaan. Alle spullen zijn al aan boord getild door het personeel. Ze helpen je aan boord, geven je een fles om je set op te tuigen, pakken je vest en fles weer aan als je klaar bent met optuigen, kortom, ongemakkelijk als je het niet gewend bent maar heel relaxed. Uwe, de Zwitserse duikleider houdt een briefing over de duikplaats terwijl we rustig over het blauwe water tuffen. De duik zal gelijk ook onze checkout dive zijn, wat niet veel meer is als je bril klaren op 20 meter en voor de rest kijkt hij alleen maar. Als we eenmaal op de duikstek zijn gekomen worden we in onze duikuitrusting gehesen en stappen we overboord. De duik is prachtig, de vissen zijn kleuriger als op de Antillen maar het koraal is duidelijk minder mooi en heeft flink te leiden gehad van de koraalverbleking. Het plafond van de grotten zijn bedekt met zachte koralen, die veel minder te leiden hebben gehad van El Ninjo
 |
 |
 |
 |
 |
 |
’s Avonds krijgen we briefing van de reisorganisatie. Na het eten nog even op het terras aan het strand gezeten met een (gekochte) Glenlivet en een Pinacolade zonder alcohol, wat nogal wat hilariteit oplevert.Prachtige gele, blauwe, witte, rode koralen. De checkout is een makkie. Na de duik worden we aan boord “getild” en afgehangen. Iedereen krijgt een stuk vers gesneden kokosnoot en als iedereen weer boven water is gaan we terug. ’s Middags gaan we naar de KKK, maar dan wel zonder witte puntmuts. De duikstek Kagi Kuda Kandu is een echte haaien plek. Onderweg naar de duikstek zien we dolfijnen boven het water uit springen. Op de duikstek zien we meteen bij het afdalen onze eerste haai, een witpuntrifhaai. Ik had gedacht dat ik het eng of spannend zou vinden maar het gaat allemaal zo rustig en natuurlijk, dat het alleen maar gaaf voelt. De haaien liggen in het zand onderaan de drop-off te slapen. Als ze wakker worden zwemmen ze weg en komen vervolgens weer terug om hoger tegen het rif aan te gaan patrouilleren. Ze draaien constant rondje alsof ze een soort van modeshowtje weggeven voor ons. We gaan langzaam terug het rif op en zien daar nog veel meer haaien.
Geef een reactie