De wind is wat gaan liggen en schijnt er een zonnetje. Vannacht heeft het weer flink gesneeuwd en naast het hotel is de sleeplift in bedrijf genomen om de lokale inboorlingen omhoog te helpen. Aan de ontbijttafel brengt Andrea wederom de hoofden op hol, zeker als ze voorstelt om het stookhok te laten zien…
De weg naar het duikcentrum is gelukkig al ontdaan van de zeker 20 centimeter sneeuw. Bij het duikcentrum wordt al druk gewerkt om een pad over het ijs naar de bijt vrij te maken. De bijt is stijf dichtgevroren maar met een imposante ijszaag wordt in no-time de toegang naar de onderwereld opengelegd. Shakira wordt gek van blijdschap met al die ijsschotsen om te apporteren en te kauwen, het beest is gek…
Mario besluit om de omgeving van de bijt te voorzien van een kunstwerk. Met zijn sneeuwschuiver maakt hij een tekening rondom de bijt en inderdaad tijdens de duik ziet het er prachtig uit. Er zijn hier en daar wat materiaalproblemen maar ook nu weer blijkt dat een goede training en oefening de beste basis zijn om problemen op te lossen. Tussen de middag staat Mario de BBQ al weer op te stoken en geheel in de Oostenrijkse traditie worden er weer flinke lappen vlees geserveerd. Altijd mooi: een barbecue in de sneeuw! En dan is het ’s middag al weer tijd voor de laatste ijsduik, snik…
Terug op de duikbasis heeft Mario een mooi nieuwtje: er wordt voor vannacht 40-50 centimeter sneeuw verwacht! Dat is wel wat veel maar geen zorgen voor de dag van morgen: eerst nog een lekker bord met veel vlees en morgenochtend natuurlijk afscheid nemen van Andrea. Als de volgende dag de wekker gaat, blijkt na een blik naar buiten dat de weersvoorspelling redelijk klopte. Veertig centimeter is misschien wat overdreven maar er ligt een stevig pak. De auto’s moeten wel uitgegraven worden. Gelukkig zijn de lokale boeren al druk in de weer om sneeuw te ruimen. Na het ontbijt komen Mario en Jutta nog even langs om afscheid te nemen en om een lunchpakket te brengen. Die zijn zeker bang dat we ergens ingesneeuwd raken of zo…
De terugweg verloopt soepel ondanks dat de verkeersinformatie zoveel wegen en passen als gesloten meldt dat het lijkt alsof wij over de enige geopende weg rijden. Maar ondanks het weer rijden we rond een uur of 8 Nederland binnen om traditiegetrouw bij de McDonald een afscheidslunch te gebruiken.
Conclusie kan zijn dat het weer een beregezellig weekend was met mooie duiken!
Geef een reactie