Saai
Pak jij je koffers maar
Laatste duik

 Vanmorgen vroeg eruit voor de één na laatste duik. We gaan varen naar Umm Gammar, een klein eiland. Rond zeven uur liggen we in het water. De duik is schitterend. Veel mooie koralen, veel vis. We zien een schildpad voorbij komen, die heel rustig en gracieus voorbij zwemt. Er zijn verschillende koraalblokken die bulken van het leven.Overal zwemmen grote en kleine vissen: tonijnen, juffertjes, diklipvissen, vlaggenbaarsjes. De duik is wat mij betreft één van de mooiste van deze week.  Weemoedig wordt je er wel van, zo laatste duikdag. Het gaat weer een aantal maanden duren voordat je weer zoveel moois bij elkaar te zien krijgt. Maar eerst nog een laatste duik. Het weer is intussen behoorlijk opgeknapt en het is zo’n 25° dus na de zoals altijd, heerlijke lunch liggen we nog even lekker in de zon voor de laatste duik van deze vakantie begint.

Die duik wordt ook bij het eilandje Umm Gumma gemaakt maar dan op de kop van het eiland zelf. Uitgezwaaid door Frits en Eelco vertrekken we. Frits heeft gisterenavond 3 uur aan het zuurstof gelegen omdat hij bang was een deco opgelopen te hebben. Dat zou best eens kunnen want tijdens de rampduik van gisterenmorgen heeft hij in 15 minuten al zijn lucht opgemaakt en dus zal de computer geen juiste berekening hebben gemaakt aangezien die op gewoon luchtverbruik is geijkt. Eelco vindt ook dat hij wat langer uit moet wassen en dus blijven ze achter. We worden met de zodiak gedropped tussen een aantal dagboten van Hurghada. We duiken onder en gaan met onze laatste duik beginnen. Op een of andere manier is dat altijd een sentimentele bedoeling. Het rif is prachtig, de vissen zijn prachtig, dus we willen niet weg. We maken een ondiepe duik, niet meer dan 14 meter, maar zien veel moois.

Gemma aait een reuzemurene, die even later uitgebreid z’n tanden laat poetsen door een poetsvis. Het kleine visje verdwijnt helemaal in de bek van de murene tot achter in z’n keel. Als die zijn bek langzaam sluit gaat het visje eruit en blijft naast de ogen van de murene zwemmen totdat die zijn bek weer open doet en hij weer door kan gaan. We krijgen een stukje met flinke stroom tegen maar als we er eenmaal door zijn gaat het kalmpjes aan. Het koraal is dood maar overal zit vis, met de prachtigste kleuren. We keren om en krijgen een makkie want we kunnen incasseren op de investering van net. We duiken terug op 5 meter om nog een flinke veiligheidsstop te maken. Het lijkt soms wel te sneeuwen zoveel Juffertjes zwemmen er rond. De boot blijkt intussen verlegt en we kunnen zo bij de boot instappen. Het is heerlijk weer en we kunnen op het achterdek zonnen.

We krijgen nog een debriefing van Wael, maar zijn ego is te groot, zijn vermogen tot zelfreflectie te klein en bij ons zitten er mensen die willen laten zien dat ze weten hoe het zit en te weinig mensen die nog energie willen steken in een verhaal van hoe het ging en hoe het zou moeten, kortom magertjes. We vertrekken naar Hurghada en komen daar rond een uur of drie aan. We gaan met de kok op stap om T-shirts te kopen. Het is een aparte belevenis zo’n Arabische stad. Veel drukte, toeters, zeurende verkopers en afdingen op alles wat je koopt. We kopen voor teveel geld een wel heel smerig klokje voor Karen en Jan-Willem. Intussen terug op de boot gaat de kok barbecue maken en zit Gemma te knutselen om wat leuke verpakkingen voor de fooi te maken. De barbecue blijkt geroosterd vlees te zijn maar even zo goed toch lekker zo als altijd. Iedereen is in een wat melancholische stemming want het is de laatste avond. Na het eten met een hele mooie taart, is het tijd om de fooi aan de bemanning aan te bieden. De kok neemt de fooi voor het personeel in ontvangst en raakt helemaal in de war als Gemma hem probeert te zoenen. Hij roept iets van “I promised my wife” en rent weg om zich in zijn keuken te verschuilen. We drinken nog een whisky en gaan slapen.

Saai
Pak jij je koffers maar