Ras Mohammed

Vannacht heb ik tijdens het woelen in bed m’n hoofd vlamhard tegen het nachtkastje gestoten, niet verrassend dus dat ik met koppijn wakker wordt. Toch zou het ook heel goed kunnen zijn dat mijn doorbrekende verkoudheid mij ook parten speelt. Elke morgen word ik ietwat brakker wakker, kortom duimen dat het goed blijft gaan. De briefing is vroeg, want anders komen we in de problemen met de intervaltijd. We gaan duiken op Sharkreef en Yolandareef, twee buren van Anemonecity, waar we gisteren gedoken, alle drie in het nationale park Ras Mohammed. We worden met de zodiak afgedropt en duiken onder. Het begint met Sharkreef, als een steile wand. Langzamerhand wordt de wand minder steil en op een wat vlakker stuk zien we een reuzemurene dansen.  We komen we op een zandvlakte tussen de twee torens. Daar komt een Napoleonvis ons tegemoet en zwemt tussen de duikers door.

Op de zandvlakte is de stroming behoorlijk sterk. We komen bij de andere toren en krijgen gezelschap van  nog twee Napoleonvissen. Verder zie je in het blauw, weg van het rif veel tonijnen en makrelen. Ook de tweede toren is bezet met veel mooie koralen en wordt bewoond door veel mooie vissen. Na de tweede toren komen we op weer een vlakte en daar zien we de eerste resten van de Yolanda; allemaal sanitair, wc potten, wasbakken, ligbaden, pijpen enzovoort. Het schip is vastgelopen op het rif is door de scheur in de boeg zijn lading kwijt geraakt, is weer op drift geraakt en een paar honderd meter verder op in diep water gezonken. Hier zwerven ook weer Napoleonvissen rond en liggen ook tientallen roggen. We duiken uit boven de ligbaden en WC potten en  worden weer opgepikt door de zodiak en als we weer droog zijn vertrekken we richting de Dunraven terwijl wel lekker van het ontbijt eten.

Mijn hoofdpijn zakt als ik wat heb liggen slapen en tegen de tijd dat we de volgende briefing hebben, ben ik alleen nog maar slaperig, maar daar gaat verandering in komen als we in het water liggen. De Dunraven is een wrak uit 1879 en ligt ondersteboven. We maken een groepsfoto bij de schroef die nog stoer en fier te onderscheiden is en gaan dan door het wrak heen naar de punt. Tussen balken van de huid van het schip door kun je de hele boot verkennen. We komen bij het rif waar het schip op is gestrand en gaan eerst per ongeluk wat tegen de stroom en en vervolgens via de juiste route met de stoom mee de andere kant op. Ik zie een schildpad onder een koraalblok lekker knabbelen aan het rif. Mijn lucht is intussen aardig op aan het raken en ik moet weer bij Wael aanhaken. We zien nog veel meer Napoleonvissen. Na de duik worden we weer door de zodiak opgepikt maar we besluiten om ons te laten slepen naar de boot die zo’n 200 meter verder op ligt. Daar wacht natuurlijk al weer de lunch. We gaan een stuk varen en komen bij Shag Rock Er ligt hier een wrak van de Sarah J, maar dat is niet echt interessant, waar we voor komen zijn de koraaltuinen. We vertekken met de zodiak en dat is al meteen hard werken. Gemma moet gaan hozen met een fles en er zijn mensen die met al dat op en neer gedans van de boot zich minder prettig gaan voelen. Al gelijk bij het afdalen merken we dat de stroming behoorlijk is. We worden te ver voor het wrak uitgezet maar komen er voorbij gedreven. Achter het wrak beginnen de koraaltuinen. De stroming is intussen stevig aangetrokken en we worden over het rif geblazen. Tanja vindt het niet echt prettig en voelt zich niet op haar gemak. Als we eenmaal verder komen neemt de stroming af en zien we dat er inderdaad prachtige koraaltuinen zijn. We zien nog een schildpad die naast ons ook hard moet werken om tegen de stroom in te komen. Na de duik vertrekt de boot naar de stek voor de nachtduik bij Bluffpoint,  de Big Gobel. We worden vast gelegd aan een heel klein wrak en gaan ons klaar maken voor de duik. Langs de lijn dalen we af en vinden het karkas van een boot. In de boot krioelt het van het leven. We zien twee reuzemurene’s, de grootste schorpioenvis tot nu toe en een hele dikke krokodilvis. Het is een hele mooie duik. Boven het wrak cirkelt een grote school met kleine witte vissen die als één man van  richting veranderen. Op het wrak zitten koraalduivels, prachtige zeesterren, zeeëgels en nog veel meer. Het spookachtige van een nachtduik gecombineerd met het mysterie van een wrak geeft altijd een extra dimensie aan een duik. Tijdens de opstijging, die we vanwege navigatiegemak ook weer langs de afdaallijn doen, verkorten we de tijd met koorddansen en kunstjes samen met Remco en Inge die ons al opstijgende ingehaald hebben. Boven wacht natuurlijk weer het eten en zoals gewoonlijk na het eten nog wat drinken. Er wordt een inventarisatie gemaakt van de aanwezige drank om te zien of er al rantsoen in gesteld moet gaan worden maar de drankvoorraad is weliswaar aardig geslonken maar nog ruim voldoende. Mijn verkoudheid is iets erger geworden en ik moet mijn neus sprayen. ’s Nachts wordt ik regelmatig wakker met een volle neus, dus echt rustig heb ik niet geslapen.