Saai

Vannacht aardig geslapen maar dat is voornamelijk te danken aan de de goeie werking van Otrivin. Ik overweeg om niet mee te gaan maar voel met niet ziek genoeg om al dat potentiële moois te moeten missen Met Wael spreek ik af dat ik het gewoon ga proberen en dat hij een minuut of 10 rond blijft hangen zodat ik terugkan als ik dat wil. We gaan nogmaals op Bluffpoint een duik maken en wel op de kop van het eiland. We maken ons klaar en worden met de zodiak afgedropt en duiken onder. Meteen bij het begin blijken we zeer sterke stroming tegen te hebben. Zo sterk zelfs dat we niet vooruit komen. We proberen 5 minuten tegen de stroming in te zwemmen maar ik trek het niet meer. Mijn ademhaling wordt te kort, en ik voel me niet prettig. Wael heeft belooft dat hij 10 minuten rond blijft hangen dus gaan we na 8 minuten omhoog. Boven gekomen is de zee leeg, de golven hoog en de stroming neemt ons rechtstreeks mee naar open zee. We blazen de decoballon op en dan begint het wachten. Ik kan je zeggen dat het niet prettig is om te zien dat je steeds verder van het eiland raakt en geen zodiak in zicht. We halen de fluitjes tevoorschijn maar ook dat is te vergeefs Na zo’n 20 minuten komt de zodiak in zicht en worden we gered, ik kan je zeggen, dit was geen prettige ervaring. Iedereen die boven komt is het dan ook eens met de conclusie dat het een kutduik was (op een paar mensen na die vinden dat hun imago geschaad zou worden als ze dat toe zouden geven). Wael verdedigt zich maar komt er niet echt uit.

’s Middag voor de lunch bij de volgende briefing begint hij met het uitleggen van wat vanmorgen niet goed ging maar hij pakt het niet handig aan. Hij begint met te zeggen dat hij niks verkeerds heeft gedaan en suggereert dat mijn aankomend griepje de oorzaak is van het debacle. Ik laat het maar. De wind is nog steeds niet gaan liggen en de boot schommelt dan ook behoorlijk. Het tochtje met de zodiac is dan ook een behoorlijke rodeo. Op de hoek van het rif  Sha’ab um Usk worden we afgedumpt en al meteen bij het dalen krijg ik steken in mijn voorhoofd. Mijn  voorhoofdholtes zitten waarschijnlijk verstopt. Heel voorzichtig dalen we af en beginnen de duik. Een hele mooie koraaltuin ontvouwt zich onder ons, maar helaas is er weinig vis te zien. We duiken voortgedreven door een rustige stroming richting de boot. Het laatste stuk van de duik is ook het koraal dood, dus blijft er eigenlijk weinig meer over om van te genieten. Na een tochtje van twee uur varen komen we aan op Sha’ab El Ergwaar we al eerder hebben gedoken. We worden met de zodiak voor het rif uitgezet. Weer heb ik pijn in mijn  voorhoofd maar ik ontdek dat als ik klaar met door m’n neus dicht te knijpen dat ik de pijn wegneem. De duik is mooi, veel kleine vissen krioelen tussen het koraal. De reuzemurene is ook weer van de partij. We duiken van buiten naar binnen maar binnen in de lagune is het pet. Het koraal is dood en er is weinig leven.

We duiken terug naar de boot en wachten nu op de nachtduik. Deze gaat ook bij Sha’ab El Erg plaatsgrijpen. We worden met de zodiak uitgezet vlak bij een pinakel. We springen overboord en ik zie een aantal mensen een richting op gaan die ik niet gekozen zou hebben, maar het zijn wijsneuzen dus gaan we er maar achteraan.  De pinakel is nergens te bekennen dus dolen we wat rond op de zandvlakte. Die blijkt afschuwelijk saai te zijn en na een half uur dwalen besluiten we om terug te gaan. Ik probeer aan Tanja duidelijk te maken dat ik het een fuck duik vind door m’n middelvinger op te steken. Als er vragend gekeken wordt vouw ik twee handen onder m’n schuin gehouden hoofd om duidelijk te maken dat het slaapverwekkend is, echter niets komt aan. Dus gebaar ik einde duik, we gaan omhoog. Er wordt ja geknikt en ik ga richting de boot. Na ongeveer een minuut kijk ik even achterom en zie Tanja en Inge, 180 graden de verkeerde kant op gaan. Die dachten “we gaan terug” dus moeten we omkeren, daarbij geen rekening houdend met het feit dat we al terug aan het gaan waren.  Bij zodiak aangekomen is Wael in lichte vorm van paniek want er zijn twee duikers naar buiten gegaan. We klimmen aan boord maar tegen de tijd dat we binnen zijn hebben Henk en Eelco de zodiak al peddelend bereikt. Wael is weer eens boos, maar volgens mij weer om niets. De motor van de zodiak wordt gestart en we gaan terug naar de boot tot de motor er mee stopt. Tata probeert de motor weer te starten maar hij krijgt hem niet weer aan de gang. We moeten peddelen want de boot drijft steeds verder af. Gelukkig is er nog een boot met een zodiak die 50 meter verder op ligt en die hebben het gezien en komen ons halen, heus niet erg. Terug op de boot is Wael niet voor reden vatbaar en is boos, wij laten het voor wat het is en gaan eten. Na het eten nog een lekkere whisky en nu lig ik op bed te tikken maar m’n ogen zijn heel zwaar en ik moet vechten tegen de slaap dus ga ik jullie nu verlaten om te gaan slapen. Welterusten