Otega
Fjordland

Donderdag 10 november

Vandaag gaan we weer verder naar het zuiden. We beginnen met de Southern Scenic Route. De weg slingert langs baaien en strandjes. Na de ontmoetingen van gisteren zien we in elke boomstam een zeeleeuw en elke rots veranderd in een pinguïn maar dat blijkt bedrog. We wijken wat af van de route en bezoeken Nugget Point, een klif die steil oprijst uit de zee. Een pad loopt over een rug van nauwelijks 3 meter breed naar de vuurtoren. Onderaan de rug, die zo’n 100 meter boven zee uitsteekt, liggen grote groepen pelsrobben te zonnen. In het water zijn er een aantal op jacht in de kelpvelden. Voor de vuurtoren ligt nog een hele groep rotspunten, vol met meeuwen, pelikanen, cormorants en pelsrobben. We besluiten de Southern Scenic Route niet helemaal uit te rijden maar maken een shortcut richting Te Anau omdat de route niet echt veel variatie lijkt te hebben. Het doel van de route, Invercargill, wordt in alle boekjes als saai afgeschilderd dus snijden we zo’n 250 kilometer af. We tanken en besluiten de gastank ook te vullen. Ik krijg hem niet los van de slang en de behulpzame pompbediende heeft vervolgens ook een half uur nodig om de tank weer aan te sluiten omdat het schroefdraad beschadigd is. Hij is ook nog zo vriendelijk om de gasdichtheid met wat zeepsop te testen dus kunnen we na 3 kwartier verder. Het begint steeds harder te waaien en met een auto met een waterhoofd is dat niet echt prettig. De weg is helemaal voor ons alleen maar ik kan niet harder dan 80 kilometer rijden omdat de wind ons soms in een klap op de andere baan zet. Zo’n 100 kilometer voor Te Anau begint het te regenen en dat stopt de rest van de dag niet meer. We rijden druipend een druilerig Te Anau binnen. Bij het VVV bespreken we een dagtocht naar de Milford Sound, omdat ik geen zin hebt om te rijden. De bediening van het kantoortje bestaat uit een tweetal kakelkippen die onafgebroken geluid produceren. We weten nog net de laatste plek op een Top 10 camping te bemachtigen. In de gutsende regen zetten we de camper op, zo’n stekker in het stopcontact doen is nog een hele klus. We checken de email, die volstaat met zo’n 500 mailtjes, waarvan er 10 gewenst zijn. Remco is druk bezig met onze volgende vakantie, naar Egypte, maar het klinkt alsof het prima lukt. We koken met zwaar beslagen ramen, doen een was en kruipen extra vroeg onder het dekbed en kijken via de laptop nog een aflevering van CSI

Otega
Fjordland