Vandaag dus verkassen. We regelen nog even een lekker ontbijtje in het dorp en laten ondertussen de tent en het grondzeil drogen in de ochtendzon. Als eenmaal alles droog is gaan we via de Passa Pordoi op weg naar Cortina. Onderweg hebben we nog een vluchtige ontmoeting met een suïcidale Italiaan. Op een pas, met om de 50 meter een haarspeldbocht, probeert hij vlak voor een haarspeldbocht in te gaan halen, om vervolgens, niet door mij gezien vanwege het bochtenwerk, bijna het ravijn ingereden te worden. In de tweede bocht gaat de gek gewoon weer proberen in te halen en kan ik hem zijn leven alleen redden door midden op de weg te gaan rijden zodat hij er echt niet langs kan. Even verder op een recht stuk komt hij voorbij, scheldend, naar zijn voorhoofd wijzend, een lichaamsdeel waar volgens mij bij hem wel het een en ander aan schort. Eenmaal voor ons rijdt hij te hard de volgende haarspeldbocht in en komt op de verkeerde weghelft en kan slecht door rokende banden van het remmen van een tegenligger aan een botsing ontsnappen. Die wordt niet oud. Zonder kleerscheuren komen we aan in Cortina en zetten in de verzengende hitte de tent op. Het is een leuke camping aan een beekje en ondanks het hoogseizoen doen ze niet echt aan plaatsjesmelken. Een tukkie in de schaduw is dan altijd lekker, na een ritje in de hitte en de inspanning van het tent opzetten. We lopen naar de stad om informatie en boodschappen te bekomen. In een delicatessenwinkel valt mijn oog op een Auchentoshan die mij al langer door het hoofd speelde, dus die gaat mee. In de supermarkt laten we ons voorlichten over Gnocchi en eten dus ’s avonds de ietwat melige maar toch wel lekkere pasta, met salade en een echte karbo.
Geef een reactie