Op de vol geprakte kampeerplaats is het goed toeven geweest. Eigenlijk weinig geluiden van de highway of de flyway. Toch slapen we beiden onrustig om wat voor reden dan ook. We proberen zoveel mogelijk waarde uit onze free WiFi vouchers te halen en vallen onze naasten nog even lastig voordat we gaan varen. De tocht naar de ferry is makkelijk en kort, zodat we nog snel even kunnen ontbijten terwijl we in de opstelrij staan. De zon schijnt uitbundig en er zijn nu werkelijk maar twee pufjes wolk te zien. Dat belooft een mooie overtocht te worden!
Ook de ferry wordt volgeprakt en we gaan eerst gauw koffie en thee halen. De vaarweg vanuit Lambton Harbour gaat slingerend naar de Cook Strait. De toeristen hebben zich in rijen van drie opgesteld op het observatiedek om een mooi plaatje van Wellington te kunnen schieten, het uitzicht belemmerend van de mensen die dachten op de bankjes op de eerste rij te zitten. ‘Gewoon afwachten’, denken wij dan maar. Als we iets verder uit de haven zijn gaat het vanzelf wel harder waaien en zullen de sujetten met blote-voeten-en/of-sokken-in-sandalen-boven-een-driekwart-broek-met-blote-armen-omdat-het-kan vanzelf naar binnen verdwijnen. Eenmaal in de straat zien we het Zuidereiland meteen al liggen: in de verte zien we een nog nader te definiëren berg met sneeuw erop. En dan denk je toch dat we zo snel al aan de overkant zijn. Niets is minder waar. Ten eerste is de snelheid van de veerboot toch altijd weer een stuk langzamer dan je hoopt en eenmaal bij het zuidereiland aangekomen mogen we eerst een stuk door een fjord tuffen alvorens we bij de haven in Picton aankomen. Maar dat is zeker geen straf met dit weer, het turkoois blauwe water en het wijnlandschap van Marlborough.
Eenmaal van de boot af zetten we koers naar Kaikoura, het gebied waar we een whale watch gaan doen. De weg er naar toe gaat door veel wijngaarden van de Marlborough, de heuvels zijn wat bergachtiger dan op het Noordereiland, maar ook hier zien we nog de vertrouwde koeien en schapen. Eenmaal bij de kust aangekomen laat het landschap zich weer van haar mooiste kant zien: bergen met sneeuw, bossen, duinen en het immer blauwgroene water. Dit draagt enorm bij het roadtrip-gevoel!
We verkennen het dorpje en laten ons voorlichten over wat we in de omgeving kunnen doen. Bij de plaatselijke VVV zien we een goed weerbericht: morgen stralende zon en 23 graden. Wat een mazzel hebben wij toch!
Jullie maken ons stinkend jaloers. En Sjakie ook. Geniet er met volle teugen van.
Wat maken jullie een mooie reis. En voor ons een feest van herkenning. In 2006 volgden we in ieder geval tot Kaikoura precies dezelfde route als jullie nu. Van de whale watching herinner ik me nog ‘get those cameras ready, big Nick is diving again’! Ben benieuwd wat er nog meer gaat komen. Leuk om te lezen allemaal!
Mooie reis en verhalen tot nu toe, Fijne tijd verder in “Kiwi” land.