De eerste stappen op de vliegtuigtrap zijn eigenlijk het lekkerst. Je stapt de zwoele tropenlucht in die als een soort deken over je heen valt, je denkt eerst nog dat die warmte van de straalmotoren komt…. Voor ons ligt Flamingo Airport, niet verrassend maar wel toepasselijk in knalroze kleuren geschilderd en achter die slaperige dame van de douane ligt Bonaire. Een vriendelijk en lui hoofdknikje en een stempeltje verder staat Joop te wachten: lekkere bruine kop, korte broek, T-shirtje, kortom Hollands welvaren, een wereld van verschil met 2 maanden terug. Gemma is naar de Papiamentoles dus die is er niet bij. Achter de vertrouwde Korando met een minder vertrouwt maar misschien wel toepasselijker nummerbord aan, rijden we door Kralendijk naar het nieuwe optrekje. Daar aangekomen staat Gemma intussen ook al te wachten. De ontvangst is Gejo-waardig en dus staat er een kwartier later een fles ijskoude Champagne op tafel en jetlag of niet, dat gaat er altijd in. Achter de wuivende palmen rond de veranda vermoeden we een mooie wereld maar als de fles leeg is, zakt de jetlag onverbiddelijk over ons heen en vallen we uitgeput op de klaarstaande logeerbedden.
De volgende dagen wordt duidelijk dat het vertrek naar Bonaire een vertrek is met veel plussen en weinig minnen. Het huis is een prachtig optrekje op de heuvels van Santa Barbara. Vanaf de veranda voor het huis kun je elke avond de zon achter Klein Bonaire in de zee zien zakken met de meest prachtige kleuren. Achter het huis ligt een prachtige tuin met mooie palmen, grote Agave’s, bloeiende oleanders, en achteraan een enorme cactus van zeker 6 meter hoog, die de hele dag door druk bezocht wordt door leguanen. De verrekijkers staat standaard op de tafel en de eerste leguanen worden al herkent: vraag maar eens hoe het met Stompie gaat.
Joop is zo druk als een klein baasje maar heeft het tempo van het eiland al aardig onder de knie. De dag begint met ontbijtje in het ochtendzonnetje terwijl in de tuin de prachtigste vogels een concert houden. Daarna een ronde langs de landerijen, het zwembad wordt gecontroleerd en eventueel een beetje schoongemaakt, hij doet de afwas, wat boodschappen en de was, repareert de beregeningsinstallatie van de tuin, (echte groene vingers heeft hij nog niet maar ze beginnen al wel te verkleuren), bouwt een kastje voor zijn tuingereedschap, hangt wat planken op in de werkkamer van Gemma en om 4 uur is het in sommige landen tijd voor cup-a-soup, op Bonaire houden we het op een lekker koud biertje, kortom, hij vermaakt zich best. Gemma vertrekt ’s ochtends vroeg naar school die lekker vroeg begint zodat ze ook weer lekker vroeg thuis is. Op de scooter scheurt ze heen en weer. Met vijf minuten thuis dus als er een tussenuurtje is staat ze opeens weer op de veranda en is weer weg voor je het weet. Met de digitale camera worden alle leerlingen gefotografeerd voor het smoelenboek, af en toe een vergadering, (onder knorrig protest van Joop), maar vooral veel vrije tijd. En die kun je op Bonaire op veel manieren slijten, met een duikje bijvoorbeeld. De onderwaterwereld op Bonaire blijft prachtig en we maken dan ook flink wat duiken. Daarnaast kun je op Bonaire heerlijk uit eten, is zondag een echte rustdag waarop de ligstoelen achter in de auto gaan en bij het strand van Lac onder het genot van een extra koud biertje naar de Mariachi geluisterd wordt, zijn er af en toe gekken die een zwemtocht heen en weer naar Klein Bonaire maken, kortom Bonaire is zoals het klinkt: op stukje paradijs op aarde.
Hoe jammer wij en met ons ongetwijfeld alle andere Gejo’ers het ook vinden dat ze niet meer hier wonen, we geven ze groot gelijk, zeker nu we gezien hebben wat een prachtig leven ze daar hebben. Het plezier, de gastvrijheid en gezelligheid van ons verblijf waren hartverwarmend. Bedankt Joop en Gemma voor een mooie vakantie!
Geef een reactie