Wanaka

Vandaag gaan richting Wanaka. Campergemak: ontbijt opruimen, vertrekken. Het regent intussen behoorlijk maar eenmaal voorbij Lunsden knapt het weer aardig op. Het is erg rustig op de weg, dus we kunnen lekker doorrijden maar kilometers in Nieuw Zeeland zijn erg langzaam. In Queenstown stoppen we voor een bakkie en wat shoppen, maar het is er erg toeristisch dus we gaan redelijk snel weer verder. De weg is mooi, slingert zich door een soort kloof heen met op vrijwel elk vlak terrein een wijngaard. Rond een uur of twee vinden we een plekje bij een wat vage camping. Midden op een leeg veld staat een vlag van de ANWB te wapperen. We gaan in een hoekje staan en krijgen gelijk bezoek van de bewoner van de enige andere camper. Overduidelijk iemand die uit Nederland komt, LBO mandvlechten met specialisatie Engels achter de rug heeft. Hij begint een verhaal in zijn beste Engels, we laten hem een paar zinnen doorzweten en vragen vervolgens aan hem: So you’re from the Algemene Nederlandse Wielrijders Bond, hij begint nog met Yes, that is correct totdat hij zich realiseert dat het erg onwaarschijnlijk is dat een buitenlander op de hoogte is van de afkorting van ANWB, laat staan in staat is het accentloos uit te spreken. Opgelucht steekt hij nogmaals van wal: er komt een groep Nederlandse bejaarden in 26 campers aan die graag bij elkaar willen staan. En wij zitten ook niet echt te wachten op zulke buren dus we verkassen. De reisleider, een soort wethouder Hekking, volgen we van een veilige afstand. Als een volleerd verkeersleider loodst hij zijn kudde naar hun plekkie. De gemiddelde leeftijd ligt tussen de 70 en de schijndood. Vanuit onze tuinstoelen, in een mager zonnetje zien we het allemaal gebeuren. We wandelen langs het meer naar het stadje en laten ons voorlichten over mogelijke wandelingen. We kopen ansichtkaarten, schaffen regenbroeken en warm eten aan (’t is natuurlijk nog koud als we het kopen…). Terug op de camping is de ANWB kudde compleet. Overal om ons heen wordt Nederlands gesproken, om de haverklap worden we aangeklampt door bejaarden die een gesprekje willen beginnen. Na de openingsvraag ontaard het al gauw in een eenzijdige opsomming van hun vakantie (gaaaap). Tijd om de gordijnen dicht te doen en ons te verdiepen in Harry Potter of Hella Haase.