Reisverslagen

’t Is klaar, afgelopen, over! Een mooie vakantie komt ten einde, vandaag rest eigenlijk alleen het verplichte dansnummer van de terugreis. Omdat we ook de koelkast al leeggeruimd hebben besluiten we in het restaurant te gaan ontbijten. Dat levert een omelet op met een hoeveelheid eieren die in Nederland waarschijnlijk niet eens meer te krijgen is (je merkt: we zijn weer in bewoond gebied, het “wereldnieuws” komt weer langzaam ons leven binnen). Als we vertrekken blijft er de respectabele stapel afdankers achter in het keukentje, variërend van mosterd, verlengsnoer, sportschoenen naar een drone en een Canon zoomlens. Kortom: Sinterklaas is vroeg dit jaar. Het inleveren van de auto heeft ons gisterenavond bij het laatste knapperende haardvuur nogal wat hoofdbrekens gekost. Afscheid nemen van de trouwe reisgenoot die ons zonder problemen over de meest rottige wegen en uit penibele situatie heeft geleid gaat niet zonder slag of stoot. De autoverhuur is [...]

Wakker worden in de tent bovenop ons bakkie is altijd weer verrassend. Het doek is dik en houdt zonlicht prima tegen. Ik moet echt op mijn telefoon kijken en als ik de rits open doe, zie ik dat de zon alweer voluit schijnt. Soms word je vroeg wakker door vertrekkende buren, een andere keer is de camping half leeg en kunnen we ‘uitslapen’. Tot 6.30 uur wel te verstaan, met nog een doezelhalf uurtje erbij. Onze bedtijd is zowat elke avond Afrikaans op tijd, meestal gaat het licht uit ergens tussen 21 en 22 uur. Ik kom dus ruim aan mijn verplichte nachtrust toe. De afgelopen nacht is zo ontzettend stil geweest. In de woestijn is het echt leeg: geen vogels, geen bavianen, geen nijlpaarden. onze luxe kampeerplaats met privé sanitair en keukentje heeft uitzicht op de dorre vlakte met rondom ons mooie bergpartijen. Maar aan alles komt een eind [...]

We kamperen op vlakte tussen de bergen waar omgevingslicht ver te zoeken is. Hetzelfde geldt voor het fenomeen wolk, dus we hebben de ideale omstandigheden om afgelopen nacht de sterrenhemel te fotograferen. Maar wie zou er een spelbreker kunnen zijn? U raadt het al de maan. Afgelopen dag ging de maan op 1254 uur op en om vandaag om 0206 uur onder. Tenminste dat weet Garmin-gps te melden. De halve maan werp zoveel licht op aarde dat je er een boek bij kan lezen. Sterren stralen vooral in bed, en het goede voornemen is dan ook om om 0200  uur op te staan. 0200 Uur; ik moet plassen. Tegen heug en meug in lukt het om de tent te verlaten. De maan staat laag, maar niet zo laag dat deze om 0206 uur achter de bergen verdwijnt. Het is een goed excuus om gewoon weer snel tussen de dekens te [...]

We worden wakker met een bizar natuurverschijnsel. Als ik naar buiten kijk zie ik een witte waas aan de hemel. De locals gaan hun gang alsof er niets bijzonders gaande is maar wij kijken onze ogen uit. Geen zon die onze botten op komt warmen na weer een koude Afrikaanse nacht maar een hemel vol witte watten. Ik graaf in mijn geheugen en bedenk me dat in een ander leven, ergens in een laag land ik dit al eens eerder mee gemaakt hebt, en als ik mijn hersens pijnig schiet mij opeens de naam te binnen: wolken! We vertrekken uit Pebblestone House, een lieve bed en breakfast met een dame van twee turven hoog die haar uiterste best gedaan heeft om het leuk te maken. En ook al is het mijn smaak niet, ik vind het heerlijk om te zien hoe een dametje van rond de 70 alles tot in [...]

De routeplanner leidt ons vandaag via Skeleton Coast National Park naar Swakopmund. Dit is wel tegen de geadviseerde route van het reisbureau in, maar het personeel van de lodge weet ons te overtuigen dat dit een veel betere route is (sneller en betere weg). De gesteldheid van de weg helpt behoorlijk mee, eerst moeten we nog hartelijk lachen om het bord met ‘’maximum snelheid 100 km’, niet veel later blijkt dat we dat makkelijk halen. Ongelooflijk hoe het landschap ineens kan veranderen van begroeiing, ondergrond en de daarmee gepaard gaande kleuren. Bosjes en gras en lege vlakten wisselen elkaar af. De beesten laten zich wel minder zien, maar toch is de giraf nog af en toe zichtbaar en natuurlijk de gemsbok en de springbok. De toegangsgate bij het park is behoorlijk stil en een alleraardigste ranger verstrekt ons zonder kosten een vergunning om het park binnen te komen. Een donatie [...]

Vandaag gaan we rustig aan doen, hebben we besloten. De 5000 km grens hebben we inmiddels overschreden en dat zijn best wel veel kilometers voor 3,5 week reizen. We slapen uit tot 7.00 uur en genieten van een heerlijk zonnetje bij het ontbijt. Na gistermiddag laat ook deze ochtend Jimbo de huisolifant zijn achterste zien vanaf onze camp site. Tot een uur of 14.00 hangen we rond bij het zwembad, totdat we verdreven worden door de Nederlandse kids-invasie. Tijd voor wat actie! Ja, we gaan weer een game drive doen. Hier aan de randen van de woestijn verwachten we eigenlijk niet zoveel wild meer, het landschap daarentegen is beeldschoon. We rijden eerst 20 minuten op een vreselijke hobbelweg, waarvan we hopen dat die straks wel beter wordt. Niet dus. Het lijkt wel een centrifuge gecombineerd met een hooischudder. De zonsondergang is snel en wordt uitstekend begeleid door een biertje of [...]

Het wordt langzaamaan tijd om wilde natuur in te gaan ruilen voor natuurschoon. Tot nu toe was het landschap van ondergeschikt belang, geholpen door het feit dat het landschap plat als een dubbeltje was. De parade van alle wilde dieren was veruit de mooiste attractie. We verlaten het park na een grondige maar tegelijk treurige controle. De poort waar we het park door verlaten wordt nauwelijks gebruikt en het personeel dat er zit straalt een bonk treurigheid en verveeldheid uit. De in camouflagepak gestoken agent controleert of we niet stiekem een leeuwenwelpje of olifantenjong voor thuis naar buiten proberen te smokkelen, de parkwacht waar ik me af moet melden gunt onze vergunning geen blik waardig en heeft geen idee welke datum en hoe laat het is waardoor ik valsheid in geschrifte pleeg bij het invullen van het logboek. Zonnestraaltje in deze poel van treurigheid is de dame van de mond-en-klauwzeerbestrijding. Met [...]

De leegte van Namibië is voor een bewoner van één van de dichtstbevolkte landen ter wereld soms beangstigend. We staan in een leegte die tot aan de horizon reikt. In geen 100 kilometer is er een menselijke invloed te ontdekken, behalve dan de stoffige weg die zich voor ons uitstrekt. En zelfs daar weet de natuur een tijdelijke oplossing voor. In de zinderende hitte lost de weg aan de einder langzaam op in een trillende fata morgana die hemel en aarde in elkaar overlaten lopen.  En waar de mens zich terugtrekt maakt de natuur zijn rentree. Al in 1907 werd Etosha een nationaal park maar er waren toen nauwelijks wilde beesten: leeuwen, impala’s, olifanten, neushoorns, ze kwamen pas geleidelijk aan terug om weer bezit te nemen van wat ooit hun territorium was. De droge hoogvlakte ziet er bar en onherbergzaam uit maar het leven is uitbundig. Bij de waterplaats waar we [...]

Om half 6 melden we ons, met mutsen, handschoenen en een dikke jas, bij Paulus, de gids van de ochtendsafari. In de auto liggen poncho’s met fleecevoering als bewijs dat de temperatuur als vanouds zal zijn: koud! Paulus blijkt een uitermate relaxte gast te zijn, die hartelijk om zijn eigen grappen kan lachen, maar gelukkig zijn die grappen ook leuk genoeg voor ons. Hij blijkt geen grote fan van zebra’s, die zijn slechts leeuwenvoer: "big fat zebra’s make a nice lion diner." Als de zon onze koude botten komt verwarmen met een zonsopgang in heel veel tinten rood komt ook het leven op gang. Af en toe worden we ingehaald door auto’s vol toeristen, hoofdschuddend nagekeken door Paulus: met 60 kilometer per uur door het park heen en vervolgens klagen dat ze niets zien! Wij rijden op een sukkeldrafje door en zien inderdaad wat de racemonsters missen. Op nog geen [...]

Het epistel vol fouten van “Out in Africa” dat de reisbeschrijving is beschrijft voor vandaag het volgende. “Vandaag heeft u een lange rit naar Etoscha voor de boeg. Vertrek u daarom zeer zeer vroeg”. Het is bijna bang makend, wat zouden ze ermee bedoelen? Oh wee als u niet vroeg genoeg vertrekt dan strandt u in de kale Namibische woestenij? Het is koffiedik-kijken en na een paar lange ritten die in de planning meer dan goed zijn uitgepakt vertrouwen we er maar op dat het nu ook wel goed komt. We zijn net voor 0730 uur uit de veren. De zon is al op. Het is verrassend hoe de tijden van zonsopgang en -ondergang met onze reis veranderen, Namibie is een knots van een land met voor het overgrote deel dezelfde tijd. Het maakt daarom wel uit of je je in het oosten of westen van het land bevindt. Vandaag [...]

De wegen in Botswana zijn eindeloos, Namibië wint…We vertrekken rond een uur of 7 want er moeten kilometers gemaakt worden. Als we de “grote” weg opdraaien zegt de routeplanner dat we over 413 kilometer links af moeten slaan, opletten geblazen dus. We rijden het eerste stuk door een nationaal park waardoor we ook nog eens niet harder dan 80 kilometer mogen rijden. De eindeloze bosschages, slechts heel soms afgewisseld met een antilope rijgen de kilometers aanéén en de eentonigheid wordt slechts onderbroken als ik als chauffeur de eer heb om een voorligger in te halen. Zal je altijd zien dat nét op dat moment een tegenligger opdoemt waardoor je zeker 30 seconden in moet houden. Bijzonder is wel dat in de “bebouwde kom” je in Namibië je altijd 100 mag rijden. Toegegeven, bebouwde kom is een term die niet echt recht doet aan de situatie maar in de praktijk gebeurd [...]

Ook vandaag weer bijtijds op. We vertrekken naar Namibië! Voor ons alle vier een magische bestemming: we dromen van eindeloze zandduinen, leegte en wildlife zoals je dat nergens anders kan zien. Maar eerst nog even een hobbel overwinnen: al een paar dagen hadden we het vermoeden dat de koelbox niet optimaal functioneerde. Na inspectie denkt Willem dat het aan de auxillary accu ligt. We hebben toestemming van het verhuurbedrijf om te vervangen. De techneut van de lodge biedt aan om mee te gaan om een nieuwe te regelen. Handig, denken wij! De accu is voorradig, maar het is wel weer bijzonder om hem buiten te kunnen krijgen. De verkoper handelt eerst de betaling af, dan volgt er een bon die aan een andere dame moet worden laten getoond en na fiat gaat de bon naar een loket om de betaling te controleren, vervolgens wordt de bon en de testdatum met [...]

Vandaag de laatste dag in Chobe. Omdat Chobe een bijna vierlandenpunt vormt tussen Botswana, Zambia, Namibië en Zimbabwe is het een ideale uitvalsbasis voor een uitstapje over de grens. De wereldberoemde Victoria Falls zijn een krappe 100 kilometer diep Zimbabwe in te bewonderen. Dat betekent wel de nodige grensformaliteiten waarvan naar verluid sommige wel tot 2 uur per grens in beslag kunnen nemen. De geduldsmodules worden dus extra opgeladen. Als we bij het taxibusje aankomen heeft King gelukkig een vrije dag en gaan we op pad met Noah, een ouder mannetje met een mooie doortekende kop. Hij deelt vast wat formuliertjes uit waarop we de nodige zinloze informatie mogen invullen. Maar Noah blijkt een veteraan, een blik in zijn paspoort laat een eindeloze rij stempels zien en hij leidt ons in recordtijd langs alle zinloze mumbojumbo. De Vicfalls zoals ze hier voor het gemak genoemd worden zijn slechts te typeren [...]

De dag begint vroeg en, naar goed Afrikaanse gewoonte, koud. Als we ons om 6 uur melden bij de receptie van de camping komt de open safari jeep net aanrijden. King, onze gids introduceert zich en deelt dekens uit. We zoeken een plek en pakken ons in. Eenmaal aangekomen bij de ingang van Chobe national park dringt de geldende sfeer zich op. Een parkeerplaats afgeladen met safaritrucks staat te wachten om het park in te mogen. Ook in het park zijn we al heel snel bezig met filerijden waar de A12 bij het Gouweaquaduct een puntje aan kan zuigen. We rijden de oevers van de Chobe op en zien voor ons zeker 15 jeeps dezelfde route volgen als wij van plan zijn. Niet zonder reden want het landschap is mooi en in het water liggen mooie grote lomperds van nijlpaarden rustig wakker te worden. Een paar jonge mannetjes zijn al [...]

Vandaag gaan we weer een poging wagen om een leuk uitje te beleven. Na een avond met een geweldig kampvuurtje kunnen we uitslapen en hebben we de ochtend om te onthaasten. We maken van de gelegenheid gebruik om zelfstandig in de rimboe naar de vijver naast de lodge te wandelen. Meteen worden we betrapt door de strenge bedrijfsleidster, we lopen op slippers in plaats van dichte schoenen. Er liggen namelijk overal doornen die zo dwars door je zool heengaan. Maar inmiddels bekend, wij zijn eigenwijs. Aldaar staat een reus van een Baobab boom, het is echt niet normaal hoe hoog en dik deze kunnen worden (dit exemplaar doorsnee van 6 meter ofzo). We doden de rest van de tijd met wachten op onze lunch, voor 4 burgers moet je zeker een uur en een kwartier uittrekken. Maar ze smaken dan ook uitstekend en zelfs de veggie burger is huisgemaakt! En [...]

Plat Vandaag een rustige dag, mooi moment om eens rustig het leven op z’n Botswaans te bekijken. Rob heeft chauffeursdienst dus kan ik lekker achterover naar buiten turen. Eén van de eerste observaties is dat Botswana plat is. Waar wij als Nederlanders in het buitenland ons land typeren met “everything is flat” ben ik bang dat wij een wedstrijd platzijn van Botswana gaan verliezen. Het land is 15 keer zo groot als Nederland maar zeker ook 15 keer zo plat. Komt natuurlijk ook wel omdat ze rivierwater gewoon hun gang laten gaan waardoor wij met onze dijken al gelijk op achterstand staan qua hoogtemeters. Op een enkele zandzak na die een karrespoor moet beschermen is hier van watermanagement geen sprake. Vlak dus. Terwijl de eindeloze weg zich uitstrekt tot aan de einder zie ik het leven voorbij trekken. Zodra we weg zijn uit “stedelijk” Maun worden de woningen precies wat [...]

Vakantie, daar stel je je toch iets bij voor van: tot rust komen, je tijd nemen, alleen maar dingen doen wanneer jij daar zin hebt en uitslapen.. Tot zover de meest geaccepteerde beleving van vakantie. Het is tot op heden nog niet helemaal duidelijk welke onverlaat / enthousiasteling het bedacht heeft, maar hij / zij is er voor verantwoordelijk dat we weer eens om 0600 uur (een uur voor zondopgang) opstaan en enigszins verdwaasd door de Afrikaanse nachtkoude onze bammetjes met Zuid Afrikaanse Goudse kaas eten. Een open truck / jeep, die zichtbaar al heel wat safarirondjes op de teller heeft staat om 0730 uur klaar om ons af te voeren naar het startpunt van onze anderhalf daagse trip in de Okavango delta. Op de kampeerplek was al duidelijk dat het water redelijk hoog staat in het moerasachtige gebied. Na onze arctische ochtendexpeditie in Kruger Nasionaal Wildtuin is het wederom [...]

Vandaag de dag met de meeste reiskilometers: 560 km te overbruggen. Ik zou hier graag mooie verhalen over willen vertellen, maar dan moet ik gaan liegen. Er is niets anders te zien dan bosjes en gras, zelfs hutten die menselijke aanwezigheid verraden spotten we nauwelijks. Wel is het af en toe vol in de remmen voor kuddes koeien, geiten en/of ezels. Grappig dat de verkeersborden wel waarschuwen voor overstekende olifanten, maar niet voor huis-, tuin- en keukenvee. Tegenliggers zijn er haast niet en we voelen ons alleen op de wereld als we door een stuk van de Kalahari rijden. Maar dat zul je altijd zien: even stoppen voor een plaspauze en er wordt uitbundig gezwaaid en getoeterd. Ach, niemand kent ons hier. Onze camping van de dag heeft een heerlijk restaurant, wifi en een zwembad. Alwaar ik nu de memoires van de dag voor jullie aan het schrijven ben. Morgen [...]

Stuk voor stuk hebben we vannacht nauwelijks een oog dicht gehad na 00.00 uur. We zijn blij als de zon weer opkomt en we gaan ontbijten en zo snel mogelijk weg. De leegte in. Onze kaart van Namibië en Botswana miste al een deel van Botswana. Ik kom erachter dat dat het deel is van de eindeloze ledigheid (behalve dan bosjes en gras). Het voorland van de Kalahari. De wegen zijn beter dan het Zuid-Afrikaanse stuk aan de andere kant van de grens met de potholes. Dit keer een relatief korte reisdag. Rond het middaguur arriveren we bij het Khama Rhino Sanctuary. We mogen zelf rondrijden in het reservaat, waar ze tot doel hebben om gewonde neushoorns en andere ‘possible dangerous animals’ weer te rehabiliteren. Allemaal op een relatief klein stukje grond, dus het zou makkelijker moeten zijn om wild life te scoren. Na een korte break trekken we rond [...]

We vertrekken op ons gemakkie in ons 4x4 bakkie, eerst een rondrit makend door het park. Het is een mooi park, de Boabab bomen zijn zo enorm, dat we met z’n vieren hem niet zouden kunnen omcirkelen. De belangrijkste trekpleisters zijn de prehistorische opgravingen, maar voor mij is het landschap het mooiste landschap dat ik tot nu toe in Zuid-Afrika heb gezien. Een tree-top-walk in de morgenzon, vergezeld van wat bavianen is nooit te versmaden, een prachtig uitzicht op het drielandenpunt Zuid-Afrika\Botswana\Mozambique is ook leuk, maar we moeten verder want Botswana roept. De weg tussen Alldays en Swartwater staat te boek als verhard maar een groot deel bestaat uit dusdanig veel potholes dat die classificatie wat mij betreft een leugen is. Het rijden wordt meer een reuzeslalom waarbij er gelukkig in geen velden of wegen tegenliggers te bespeuren zijn. Ondanks mijn beste Max Verstappen imitatie is de rondetijd bedroevend, nog [...]

Vandaag tijd om verder te gaan. We hebben nog een flink stuk van Krugerpark’s mooie wegen voor de boeg voor we het park verlaten. We toeren rustig naar de Punda Maria gate in het noorden van het park. Onderweg komen we de inmiddels gebruikelijke sujetten tegen: zebra’s, impala’s, buffels en natuurlijk olifanten. Het is vreselijk om je te realiseren maar alles went, ook veel wild life. Impala’s wijzen we al niet meer aan, zebra’s worden achteloos in het voorbijgaan benoemd en een grote buffel levert nog net het kortstondig ontsteken van de remlichten op. Als we de afslag naar de gate nemen verandert dat. Links, rechts en voor ons staan tientallen olifanten te ontbijten. In alle maten, inclusief een baby olifantje. Zijn slurf is nog niets meer dan een stuurloos heen en weer bungelende bovenlip. Moeder olifant beschermt de kleine in eerste instantie voor de nieuwsgierige blikken vanuit de Toyota, [...]

Midden in de nacht word ik wakker. Sjips, ik moet plassen. Ik ben al zolang we de reis geboekt hebben geobsedeerd of en hoe ik ’s nachts dit soort dingen moet doen. Kan ik uit de tent? Hoe gevaarlijk is dat? Gelukkig wordt Willem naast me een beetje wakker en ik smeek hem om me te begeleiden. We waren namelijk de dag ervoor bang gemaakt voor de bavianenplaag op de camping en geloof me, dat zijn spannende beesten in het donker. Maar weer volkomen overdreven, geen beest te bekennen. Lucht wel op trouwens. Om half vijf schieten we overeind om ons te begeven naar de early morning drive. Snel wat van die harde koekjes naar binnen werken, thee of koffie zit er ff niet in. We schamen ons dood als we toch weer van alles uit de auto moeten halen. We hebben namelijk de beschikking over afstandsbediening, maar bij “aan” [...]

De dag begint weer met de klop op de deur. Na een koffie of thee gaan we op pad met de jeep. Het eerste dat we tegen komen is een olifant met een ochtendhumeur. Hij zet zijn enorme flaporen uit en komt dreigend met zijn kop schuddend op ons af. De slagtanden zijn indrukwekkend genoeg om de achteruit van de jeep te gebruiken. In de wirwar van paadjes navigeert Albert ons naar een ander stuk van het park als er vanuit het struikgewas een hyena de weg overschiet. De spotter en Albert overleggen even snel en rijden een paar keer links, een paar keer rechts en hoe ze het doen is mij een raadsel maar daar zijn de hyena’s weer. Schuw en op hun hoede maar ze zijn duidelijk ergens door aangetrokken want ze blijven heen en weer rennen door het stuk bos. Het zijn lelijke beesten maar tegelijkertijd prachtig [...]

Een zachte maar pertinente klop op de schuifdeur maakt me wakker uit een onrustige slaap. Het is akelig vroeg en winter dus de zon is nog nergens te bekennen. Dat het winter is ontdekten we gisteravond tot onze verrassing en eerlijk gezegd ook tot ons afgrijzen, doordat het personeel een warm waterkruik (!) in ons bed gelegd heeft. Maar terug naar het opstaan. De Nespressomachine in de eetruimte is een welkom middel om de slaperigheid te verdrijven en na twee bakjes koffie begint de wereld weer een beetje kleur te krijgen. Kan natuurlijk iets te maken hebben met de opkomende zon, maar ik schrijf het toch toe aan de heilzame werking van de koffie. Een kwartiertje later verschijnt er een jeep. Achterop drie rijen stoelen, daarvoor de bestuurder en bijrijdersstoel en voor op de bumper, boven de koplamp, een extra gelaste stoel voor de wildspotter. We vertrekken en zijn nog [...]

Zo hee, dat was een goede nacht! Verschrikt word ik wakker, het is inmiddels al half acht. Ben ik toch nog helemaal weggedoezeld nadat Willem me vannacht de stuipen op het lijf heeft gejaagd door na mij naar het toilet te gaan zonder dat ik het wist… Na een goed ontbijtje door Rob gaan we op pad naar de Panoramaroute. Eerste stop: Macmac Falls. Geen McDonalds met Big Mac maar een klein stukje rots met manshoog hek en een aardige vallende plens water. Leuk. Op naar de volgende stop. God’s Window: klinkt veelbelovend. Mooie vergezichten met een klein stukje nevelwoud. Een mooi groenblauw gekleurde kolibrie steelt de show. Next. We reizen verder naar een aanbevolen restaurantje met local food. Het ziet er prachtig uit: een mooie rivier met grote rotsen en keien. Op het menu vandaag staat Kudu wors met pap en daarnaast kiezen we springbok kebab uit. Superlekker! We [...]

Op de "in flight informatievoorziening" springen bekende namen in het oog zoals Bloemfontein en Middelburg. Op zijn Brits werd het ontbijt er nog even doorheen gejast. Ze moeten wel; eerder kregen we te horen dat het personeel vanwege acties op halve kracht draait, maar de in flight service kan allemaal wat langer duren. De BA jongens en meisjes doen hun best, maar ik trap er steeds weer in om ze te vergelijken met vliegende geisha’s uit het verre oosten. De BA jongens en meisjes zijn vooral kort en streng. Was het niet dat er een Brexit aanstaande is dan zou mijn voorstel tot verdere Europese integratie een fusie tussen BA en Lufthansa zijn. Dit is ook de wijze waarop het ontbijt uitgeserveerd wordt. Keuze hoezo keuze; u krijgt overheerlijke sausage, gestoomd ei en champignon uit blik. En dat alles begeleid door een kopje thee dat, indien ingedampt opgerookt kan worden. [...]