Rob Roy
Warm

In de morgen is het bewolkt, maar de temperatuur is zo heerlijk dat we fijn buiten ontbijten. Het uitzicht vanaf onze plek is fenomenaal met vergezichten over het meer, de besneeuwde bergen en bossen. Achter ons klimmen de konijntjes de heuvel op. We rijden naar het plaatsje Haast, waarna we na de lunch in het schijnbaar beste restaurant toch tegen elkaar moeten bekennen dat dit niet the place to be is. Helaas is het onderweg begonnen met regenen en dat maakt het lastiger om plannen te maken. Een 30 kilometer verderop is een plek op het strand waar nog de laatste mogelijkheid zou kunnen zijn om fjordland kuifpinguïns te zien, die heb ik tot nu toe nog gemist. Het gaat harder regenen en we besluiten om eerst even te chillen bij een rest area verderop. We doen een dutje, rummikubben wat en warempel, het wordt droog! Als een dolle rijden we naar de parkeerplaats van de bewuste pinguïnwandeling. We hijsen ons vol met apparatuur en stoppen de poncho’s in de rugzak en lopen het sprookjesachtige bos in, dat grenst aan het strand van Monro Beach. We zien weer hoge inheemse bomen, met daartussen veel boomvarens. Het mag het predicaat regenwoud hebben en dat is ook goed te zien in de mossen die sommige bomen bekleden.  De bomen hebben hier een bijzondere groeirichting, het lijkt of ze alle kanten uitgaan, inclusief naar beneden. Het is een erg mooie wandeling zo naar het strand. Eenmaal daar aangekomen ziet Willem meteen 4 exemplaren van de target lopen: hatsa! Vier pinguïns die achter elkaar aanwaggelen uit de zee richting rotsen/bos, waar ze ergens hun nest zouden moeten hebben.

Zodra dit viertal uit zicht is, merken we pas dat we helemaal lek gebeten worden door de sandflies, elk stukje blote huid zoeken ze op. En laat ik nu net vandaag gekozen hebben voor enkelsokken… En volgens mij bijten ze ook door mijn legging heen. Op zich is dit nog wel te negeren, behalve dan de bijtgrage vliegen rond mijn hoofd en handen. Ik voel ze bijten, auw! Vervolgens besluit een pinguïn om weer terug het water in te gaan en al dansend om de vliegen bij mij weg te houden probeer ik te fotograferen (don’t stop moving baby). Het moet er koddig uitzien. Maar niet koddiger dan de tweede pinguïn die probeert de zee in te gaan, terwijl het water nog niet het strandje heeft overspoeld. Hij ligt te droogzwemmen op zijn buik en moet dus even wachten voordat hij een zetje mee krijgt. Uiteindelijk komt de eerste terug en hij gaat even lekker op de rots in het zonnetje staan om op te warmen. We zeggen hem gedag en ik huppel als een happy camper terug door het bos naar de parkeerplaats!

Wiggle wiggle

Rob Roy
Warm