Heerlijk geslapen en dat werd tijd ook want Jetlaggen is niet ons favoriete tijdverdrijf. Joop is al wakker en loop te rommelen. Hij gaat aan de zijkant van het huis een kast bouwen en is aan het opmeten wat hij nodig heeft. Ik help hem wat maar mijn spreekwoordelijke onhandigheid zorgt er voor dat we gauw klaar zijn. We ontbijten weer met lekker verse broodjes en vertrekken vervolgens naar de duikschool om flessen op te pikken voor een duik. Omdat we nog steeds onder de indruk zijn van de duik van gisteren gaan we in de buurt van North Belnem duiken, namelijk bij Bachelar’s Beach. Het woord beach doet meer vermoeden dan in werkelijkheid blijkt.
Het is een stuk onbebouwd terrein met een trap naar een stukje strand van hoogstens 50 cm breed en 3 meter lang. Aan het strand liggen kun je er al helemaal niet want de golfjes overspoelen het strandjes constant. Boven aan de trap is een parkeerplek met twee tafels/bankjes met een golfplaten dakje tegen de zon. Op één of andere manier kunnen mensen het toch niet laten om er een puinhoop van te maken. Het stinkt er naar pis, er liggen veel gebroken flessen op de grond. de banken half gesloopt etc. We tuigen op en gaan te water. In het ondiepe water is weinig te beleven maar de drop-off is niet ver en dan begint de mooie duik. We dalen af naar bijna 30 meter waar de zandvlakte begint. Op de rand van het rif hobbelt een grote kreeft over het zand. Waarschijnlijk per ongeluk zo laat nog op pad want overdag zitten ze bijna altijd verborgen in gaten in het rif. Hij weet niet wat hij moet kiezen, vluchten voor die twee nieuwsgierige duikers of zich omdraaien en dreigen. Hij probeert beide en zwiept met zijn zwepen driegend naar ons en hobbelt intussen achteruit. We laten de arme stakker verder met rust en gaan langzaam weer omhoog. De manta van gisteren heeft mij een beetje skittish gemaakt. 
Om de haverklap kijk ik het blauw in om te zien of er misschien nog eentje voorbij komt maar dat is ijdele hoop. Na de duik gaan we naar de autoverhuur om de auto om te ruilen. We nemen een pickup en behalve dat het sturen wat moeilijker gaat, is het een verademing vooral door het ontbreken van de uitlaatgassen. We rijden langs de duikschool om flessen te wisselen en schrijven ons in voor een nachtduik bij de Townpier. We rijden door naar Jeff Davis Memorial duikstek. De instap is wat lastig maar de duik is erg mooi. In het ondiepe gedeelte is prachtig hertshoornkoraal te zien. Er tussen zwemmen honderden kleine rifvissen die als een soort van psychedelische sneeuwbui over het rif dwarrelen. Als we wat dieper gaan zien we een lief klein schildpadje van niet veel meer dan 30 cm. Hij ziet ons in eerste instantie niet en zit lekker aan een spons te knabbelen. We kijken rustig toe maar als hij ons ziet gaat hij er gelijk van door. De duik is verder erg mooi. Op één of andere manier heb ik het idee dat er hier zeepaardjes te vinden moeten zijn en dus wordt alles minutieus bekeken maar we vinden niets. Na de duik moeten we door rijden via Rincon om weer terug te komen in Kralendijk. We nemen de toeristische route via Seru Largo. Dit is een bergrug die het eiland dwars doormidden snijdt. Boven op de de bergrug staat een soort Maria gedenksteen. Het uitzicht is overigens erg mooi. Naar het westen toe kijk je tot aan de Brandaris en de andere kant op kun je tot voorbij de zoutpannen kijken. We komen terug bij Joop & Gemma en kleden ons om omdat we gaan eten op de school van Gemma. De leerlingen oefenen daar hoe het is om een restaurant te runnen. Ze verzorgen alles, van de ontvangst tot het echte bereiden van de maaltijd. Het is erg leuk om ze te zien zweten. Sommige leerlingen hebben duidelijk meer aanleg dan andere. Een enkeling moet alles ingefluisterd krijgen maar de meeste hebben zelfs al een beetje swung. Het eten smaakt overigens ook prima
Geef een reactie