2011 Maleisië

Gaskraan dicht? Tijdschakelaars gezet? Planten water gegeven? Ramen dicht? Alle stekkers eruit? Altijd heb je het onderhuidse idee dat je iets vergeet maar als Marcel aanbelt omdat hij zo vriendelijk is om ons naar Schiphol te taxiën moet je het loslaten. De deur is op slot! Een trucje van Gert-Jan geleerd: als je het hard op zegt weet je vrijwel zeker dat je later niet twijfelt of de deur op slot zit.

Voor de lunch neemt hij ons mee naar een echt Chinees restaurant, wat op zich wel erg leuk is om bij te eten. We rijden door naar de Poring Hot Springs. Dat is een deceptie want hier is het één grote toeristenmassa en die komen allemaal kijken naar iets dat in essentie niet meer is dan een paar zwembaden vol naar rotte eieren stinkende warm water is. De canopywalk die erbij hoort, is filelopen. Als we ons een beetje uit de drukte weg manoeuvreren (Olaf is bij de auto achtergebleven) komen we in een prachtig stuk bos terecht. Het kan dus wel! Op de terugweg dommel ik wat weg (Marieke is heel sneaky op de achterbank gaan zitten) als Olaf opeens hard remt en me wakker schudt. Voor ons is het wolkendek opgebroken en ligt Mount Kinabalu. Een prachtige kale granietpukkel in het landschap. Een klein stukje verder slaat Olaf af [...]

Half 6 gaat de wekker, veel te vroeg maar alles telt als je van Olaf wilt ontsnappen. Het inchecken gaat redelijk snel, geen gezeur over een duiktas van 33 kilo (is 5 kilo aangekomen door wat herschikken van de bagage...) Bij de gate aangekomen komen we erachter dat het ontbijt dat we van Olaf mee hebben gekregen, bestaat uit een ei en een boterham tonijn uit blik, smaakt en ruikt naar kattenvoer. De gate is uitgestorven dus we besluiten vast naar het vliegtuig te lopen, wie weet is iedereen al naar binnen. Bijna bij het vliegtuig zien we uiteindelijk iemand. Maar die maakt ons heel erg pertinent duidelijk dat we zwaar in overtreding zijn. Terug naar boven en wachten dus. Alle tentjes (alle twee...) zijn nog dicht dus zullen we het ei als ontbijt moeten nemen met een flesje water. Het boarden gaat net zo snel als de veiligheidscheck van [...]

Vroeg op voor een wandeling, de wekker staat om kwart voor 6 en geloof 't of niet, Marieke is eerder wakker dan ik. In de eetzaal eten we wat toast en als ook Sjoan en zijn vriendin verschijnen (laat als altijd, binnen 1 dag al een reputatie...) gaan we op weg. Nog geen 50 meter buiten het resort zien we een groep Lampongapen. Ze poseren alsof het echte filmsterren zijn en verdwijnen dan het bos. De wandeling zelf staat in het teken van olifanten. Die zien we helaas niet, we komen niet verder dan een bijna nog dampende keutel. Hoe goed Maldin ook speurt, we krijgen ze niet te zien. Terug op het kamp is er een "echt" ontbijt maar veel tijd hebben we niet, het schema is compact en onverbiddelijk. We gaan op weg naar de waterval. De rit erheen is prachtig, dwars door het oerwoud. Onderweg spot Maldin de [...]

Weer vroeg op pad want vandaag verkassen we maar voordat we daaraan beginnen eerst nog een wandeling. Op weg naar het restaurant zien we een civetkat zitten knabbelen. We zijn de eerste die wakker zijn en er hangt een deken van rust over het kamp. Het beest scharrelt rustig rond en pas als er van de andere kant ook mensen naderen schiet het de boom in. Een eekhoorn die iets verderop verscholen zat schrikt er zo van dat het bijna voor onze voeten terecht komt. We zien Malden staan en als we naar hem toelopen zit er in de boom een pygmee eekhoorn. Heel schattig om te zien. We eten wat toast en koffie. Terwijl we zitten te lunchen komt er heel luidruchtig een groep gibbons dwars door het kamp. De lange slungelig uitziende armen blijken uitermate effectieve gereedschappen om door de bomen heen te slingeren. Zo'n 10 minuten slingeren [...]

Rob en Miranda staan op de steiger te wachten om ons uit te zwaaien. Zij gaan vandaag richting Sandakan, om vandaar uit naar Lankayan te vertrekken, waar wij ons dan weer een dag later bij hen zullen gaan voegen, begrijpt u wel? Het is mistig op de vroege morgen. Yayah stuurt de boot alsof hij weet waar hij heen gaat, we hebben weinig keus dat hem te vertrouwen. We komen een andere boot tegen en van hen horen we dat er iets verder op een Oerang otang gezien is. We gaan op onderzoek en inderdaad, hoog in de boom is een enorme aap te zien die lekker in zijn zelfgemaakte nest zit. Hij kijkt af en toe met een lome blik naar al de mensen die zich aan hem vergapen. Ondertussen probeert hij wat vruchten te pakken te krijgen. Een ultieme lamzak: hij strekt zijn arm uit, concludeert dat het [...]

Eindelijk uitslapen! Dat is te zeggen: we kunnen tot 7 uur in bed blijven liggen... We pakken de tas, zetten ze op de stoep en wandelen via de boardwalk naar het restaurant. Een eekhoorn schiet weg als we er aankomen en vlucht weg over de daken van één van de huisjes van het personeel. Het ontbijt is een beetje teleurstellend: zoete omeletten (yak...) en witte bonen in tomatensaus met te vette worsten. Na het ontbijt blijken de tassen al naar de wachten speedboat gebracht en als we instappen komt de hele staf naar de steiger om ons uit te zwaaien (nog eens yak...) Het is tenenkrullend om te te zien hoe erg ze tegen hun zin daar staan te zwaaien omdat het moet. De boot giert over het water, met twee keer 100pk wil dat wel. Alleen een krokodil op de banken van de rivier is in staat om de [...]

Weer kunnen we uitslapen, deze keer echt en dan zul je altijd zien: lig je om half 7 klaarwakker in je bed. We houden het vol tot half 8 maar laten dan het kingsize bed voor wat het is en schuiven aan bij het ontbijtbuffet, weer met teveel lekkers. We worden door een busje opgepikt voor de transfer naar Lankayan. Dat busjes systeem in Malaysia werkt echt uitstekend. We hebben er intussen een stuk of 6, 7 keer mee te maken gehad en telkens loopt alles op rolletjes. In de wachtkamer voor de boot moeten we een werkelijk achterlijke niet-aansprakelijkheidverklaring tekenen: zelfs als er door slodigheidsfout van de duikschool een dodelijk ongeluk zou gebeuren zijn ze nog niet aansprakelijk en nabestaanden moeten al helemaal hun kop houden. We tekenen gedwee omdat we a: geen keus hebben en b: het zo achterlijk is dat er geen rechter te vinden zal zijn [...]

  We slapen prima en worden gelukkig niet gewekt voor een nesting. Je kunt namelijk een bordje aan je deur hangen dat ze je wakker mogen maken als er een schildpaddennest uitkomt. Het eiland is namelijk een drukbezochte nestlocatie voor zeeschildpadden. Om de opbrengst zo hoog mogelijk te maken worden de stranden in de gaten gehouden en als er een schildpad eieren gelegd heeft, worden deze opgegraven en in een soort perkje gelegd waardoor de eieren de grootste kans van uitkomen hebben. Op de duikschool hebben ze, na aandringen onzerzijds, de indeling van de boten aangepast waardoor wij zessen en de drie françaises in één boot zitten. Dat is mooi want dan zijn we tenminste van de spartelaars af. De eerste duikstek is Lost Reef, en gelukkig is het zicht hier behoorlijk. Een grote blacktip schiet weg als we te water gaan en er is een leuke tubeworm blenny maar verder [...]

Van de laatste paar dagen ontbreekt een paar stukjes van het reisverslag. Wat er nog wel is, aangevuld met info gefilterd uit geheugen en logboek volgt hieronder Vroeg op want de eerste duik is om kwart over 8. Het zicht is wel redelijk bij Bimborock. Halverweg de duik krijgen we bezoek van een witpuntrifhaai die minutenlang rond blijft circkelen. In het rif zit een soort verdiept plateau als een soort arena. Op de bodem liggen tientallen blauwgespikkelde pijlstaartroggen die alle kant op aan het zwemmen zijn. Opmerkelijk om er zoveel bij elkaar te zien. 's Middags gaan we naar Froggy Fort. Tot een meter of 15 diep is het zicht wel redelijk maar daaronder komen we in een soort bruine bonensoep terecht met niet meer dan een meter of 3 zicht. We gaan wat omhoog om in het goede zicht te blijven. Onder een overhangende rots komen we een enorme [...]