2022 Noordpool

Schiphol, vertrekhal 1: het taxibusje stopt en 8 koppies turen uit het raam, speurend naar de wachtrij… De tent die opgezet is om verhitte reizigers in de wachtrij van schaduw te voorzien is leeg, dat valt dus mee. We verzamelen de onwaarschijnlijke hoeveelheid bagage en maken ons op voor de incheckbalie. Daar staat in ieder geval een flinke rij voor balie 3 en hoger… We lopen ze lachend voorbij naar onze balie 2 die helemaal leeg is en kunnen ons in 15 minuten ontdoen van de bagage… Maar dan komt echte uitdaging: de security check. 10 minuten later staan we, bijna verwilderd maar gecheckt, soms gefouilleerd, in de vertrekhal… De grootste teleurstelling wacht ons echter als we wat willen eten, de wachtrij bij de Burger King is enorm. Schande! Daar moesten ze nu eens wat aan doen! Intussen vliegen we over de Wadden. Rechts van me zie ik Ameland, Schiermonnikoog [...]

De dag begint vroeg met een ontbijt waar menig vliegveldhotel een voorbeeld aan mag nemen. Terwijl op de achtergrond de vliegtuigen bijna door de achtertuin van het hotel vliegen, bereiden wij ons voor op de komende fase. Marieke en Suzan maken hun spieren vast los met een potje tafeltennis (half 7…) als in de verte de shuttle verschijnt die ons op het vliegveld af moet leveren. Dat doet ie zonder enige problemen en ook het inchecken gaat zonder problemen, weer geen rij! Maar als we naar de incheckbalie lopen zien we een flinke rij staan bij de securitycheck, gelukkig maar, je wilt er toch een beetje bij horen…En tot overmaat van ons genoegen weigert ook het automatisch-koffer-opslokkende-vervolg van de selfcheck-in onze tassen omdat ze te groot zijn. Of we ons bij de handmatige incheckbalie willen vervoegen waar ook een aardige rij staan. Maar het is ons niet gegund, we worden [...]

De nacht gaat langzaam voorbij. De boot vaart kalm maar af en toe voel je een schommeling. Of het daardoor komt of door de nieuwe omgeving weet ik niet maar elke twee uur word ik wakker. Niets ergs overigens want 10 minuten later word ik weer zachtkens in slaap gewiegd door de boot. De intercom komt tot leven en expeditieleider Ali verteld ons dat er besloten is om het Raudfjord fjord in te varen vanwege de golfslag op de geplande landingsplaats. “A message for the divers” volgt later en wij gaan onze spullen uitzoeken en optuigen. Er wordt geroepen dat het zoveel tijd gaat vragen dat we niet met de wandeling mee kunnen. Dan kennen ze Gejo duikers nog niet: een half uur later ligt alles klaar voor de duik van vanmiddag en kunnen we nog met gemak aansluiten bij de excursie. Die is leuk maar niet spectaculair. Stockholm Sven [...]

Ik word langzaam wakker van een scheurend geluid. Onheilspellend afgewisseld met soms een harde klap. Een blik uit de patrijspoort verklaart veel: de Plancius ploegt zich door een veld met pakijs. De intercom komt weer tot leven en Ali probeert zo lief mogelijk te zeggen dat het tijd wordt om wakker te worden en ons in de eetzaal te vervoegen. Daar is het ontbijtbuffet al klaar gemaakt. Gebakken ei, worst, hashbrownies maar ook zoete broodjes. Genoeg om de komende dag mee op te starten. We zijn net aan het tweede bakkie koffie\thee toe als Ali wederom spreekt en met 1 zin de hele ontbijtzaal in een recordtijd leeg weet te krijgen: we found a polarbear on the ice… Op mijn sloffen (in Nederland is het 35 graden maar hier zijn een paar sloffen heerlijk om op rond te sloffen over het schip) loop ik mee met de rest van de [...]

Een kwartiertje voor de wekker ben ik klaarwakker en omdat dat ook geldt voor de andere kamergenoten starten we de dag maar vast op. Ali komt binnen over de intercom en als die iets positiefs heeft te melden begint ze de melding met een herhaling: "good morning everyone, good morning!" De zon schijnt, om ons heen prachtige maar ook rauwe heuvels die ons in lijken te sluiten. Ontbijt gaat op routine, zelfs bij het personeel die niet meer hoeft te vragen wie wat drinkt: de vrouwen aan de thee, de mannen aan de koffie…. We zijn op weg naar de duikstek op Phipsoya. Niet dat daar een duidelijk beeld over is want vrijwel elke duikstek vind plaats onder de noemer “it’s an expedition”… Op de hoek van het eiland worden we na het gebruikelijke getob om opgetuigd te raken, overboord gezet. We dalen af en landen in een enorm kelpwoud. [...]

Als ik wakker word en een blik door de patrijspoort werp is het meteen duidelijk: dit wordt geen “landing”. Dat woord “landing” wordt veelvuldig gebruikt in de briefing. Eigenlijk zijn er twee opties: een “landing” of een “zodiac-cruise”. Het verschil zit ‘m in het al dan niet aan land gaan. Waar op Antarctica hoogstens de golfslag roet in het eten kon gooien, is er op de Noordpool een extra complicerende factor namelijk de prachtige ijsbeer. Samen met de tijger het enige dier ter wereld dat de mens op het menu heeft staan. En mist zorgt er voor dat de aanwezigheid van deze meesters in het overleven in de ijselijke omstandigheden niet kan worden vastgesteld. Geen zekerheid over de aanwezigheid van ijsberen? Jammer maar helaas dus… Maar gewapende met GPS locator (en natuurlijk de standaard flaregun en geweer) kunnen we wel met de zodiac op pad. Best wel eng: je vaart [...]

Het is grauw buiten als ik de eetzaal in stap. Daar zit de rest van het gezelschap al aan de inmiddels tot Nederlands grondgebied verklaarde tafel. Het schip is afgemeerd bij een poolwoestijn en daar gaat dan ook de wandeling plaats vinden. De enorme ijskap van Noraustland die zo’n 170 kilometer breed is, heeft hier een puinvlakte gecreerd waar behalve hier en daar wat mos, verder niet op groeit. Voor ons duikers staat er wat anders op het programma, namelijk een ijsbergduik. Hendrik heeft gescout en een bruikbare kandidaat gevonden. Het zicht is uitermate beroerd, als ik zeg 1 meter dan is dat 50 cm naar links en 50 cm naar rechts. Ik duik met Dan en die vind alles leuk zolang het maar onderwater plaatsvind dus ik duik als een trouw schoothondje achter hem aan. Niet dat de ijsberg niet leuk is. Onderwater heeft het smeltproces er een prachtige [...]

Om 8 uur worden we gewekt door Ali die meldt dat de eerste geplande locatie niets gaat worden omdat er zeer hardnekkige mist hangt. Op hoop van zegen varen we door naar Sundneset, Barentsoya. Daar is in ieder geval de mist weg. Een blik overboord maakt echter duidelijk dat het onderwater nog wel behoorlijk mist. Een vieze bruine smurrie stroomt langs het schip. We krijgen een briefing en Hendrik vraagt wie er duikt. Natuurlijk Dan maar de rest haakt af. Ik heb slecht geslapen en worstel om wakker te worden en een duikje in poolwater lijkt daar een prima remedie voor te zijn dus ik besluit met Dan te buddy’en. We hebben alle ruimte van de wereld in de zodiac als we vertrekken met Hendrik als stuurman\duikleider. We gaan op zoek naar een splitsing van stromingen waardoor we in een gebied met beter zicht terecht zouden kunnen komen. Om de [...]

Als ik de eetzaal binnenloop word ik door Jerrica (nee, geen schrijffout) begroet met: “Goodmoring Dancemaster”, een zeker niet alledaagse begroeting voor iemand met Gereformeerde benen. Ik krijg een koffie en probeer langzaam de mist uit mijn hoofd te verdrijven. De nacht was pittig dat herinner ik me, maar dat had externe redenen. Een stevige wind, flinke golfslag zorgde ervoor dat het schip flink te keer ging. Geheel autonoom schuiven gordijntjes open en dicht, gaat mijn leesbril aan de wandel en word je op je rug gelegd waar je eigenlijk op je zij zou willen liggen. Maar hoe ik in dit bed terecht kwam is nog in nevelen gehuld. Langzaamaan komen er flarden terug: er was een BBQ en de drankjes waren gratis. De BBQ was vanwege het weer een buffet maar dat had geen gevolgen voor de hoeveelheid vlees. Maar de overdaad aan vlees werd ruimschoots geflankeerd door een [...]

Vandaag is de laatste dag aan boord. Het weer is niet echt lekker en dus worden de plannen sneller veranderd dan je met je ogen kunt knipperen. Een landing gaat niet door want de golven zijn veel te hoog om veilig uit de zodiac te komen (zeker met een redelijk groot contigent onhandige pensionado’s) Er stond een wandeling in Templefjord op de planning waar zich een uitermate bijzonder bouwwerk bevindt: trappershut van Wanny Wolstad met een bovenverdieping. Wij noemen dat gewoon een leuk huisje maar in deze ongure, weerbarstige omgeving is dat een vermelding waard. Hij woonde er met zijn vrouw, die het knus en gezellig maakte maar of dat gewaardeerd werd is maar zeer de vraag. Hij vertrok op een strooptocht met een vriend, liet zijn hoogzwangere vrouw achter om in haar eentje de klus van het ter wereld brengen van het kind te laten klaren (succesvol overigens…). Show [...]

We gaan van boord en worden bij Mary-Ann Polarrigg afgeleverd. Een hotel dat bestaat uit een ratjetoe van aan elkaar of bij elkaar geplaatste gebouwtjes. Wel een hotel met een goeie vibe. We droppen de bagage en gaan naar Longyearbyen. Het museum is klein maar fijn. Een mooie selectie van verhalen en objecten. Een broodje verder worden de winkels van het dorp aan een onderzoek onderworpen. Er zijn zo’n 15 winkels waarvan er 5 alleen maar Outdoor spullen verkopen. Vreemd want ik mag toch hopen dat je niet met je korte broek in het vliegtuig stapt om ter plekke pas je uitrusting bij elkaar te kopen… Marieke heeft intussen een kaartje op de kop getikt waar een paar wandelingen op staan die polarbearproof zjn. De grenzen van het dorp worden beschouwd als veilig voor ijsberen daarbuiten mag je alleen bewapend op pad. De wandeling is mooi, uitzicht over het doodlopende [...]

Lekker ontbijtje, veel spek en eieren, daar doe je mij altijd een plezier mee! We worden opgehaald door de bus die ons naar de Polargirl brengt. Een aardig bootje met veel kruip-door-sluip-door trapjes naar verschillende dekken waar je het geboden uitzicht kunt waarderen. Marscha een Russische dame die vlekkeloos Engels spreekt is grappig om erbij te hebben. Gooi er een kwartje in en je krijgt voor een euro. Zij is meer van de culturele zaken, voor de biologische component is daar Jan, een vrolijke goed doorvoede Noor die elke walvissoort vlekkeloos weet te herkennen. We hebben er al wel een behoorlijk aantal gezien maar meestal ver weg en in ieder geval niet één van de top 3 wensen van Frank, namelijk de Beluga. De zon schijnt, aan de zijkant van het schip zit je lekker uit de wind en na nog geen kwartier zijn de eerste spuiters te zien. Drie [...]

Als we aan boord stappen van de Polargirl voelt het al bijna vertrouwd. De bemanning heeft er zin in, zo snel mogelijk worden de trossen los gegooid want tegenover Longyearbyen hebben ze weer een groep Beluga's gespot. Deze keer blijven ze wat beter zichtbaar. Eigenlijk zijn ze best lelijk, dikke vetbult op hun kop en een rare bochel maar toch blijven ze intrigeren. We zijn op weg naar Pyramiden, een (ex)-Russische nederzetting die sinds 1998 gesloten is maar sinds 2008 worden er verwoede pogingen gedaan om het toerisme op poten te zetten. Een groep Russen en Oekraïners onderhouden een aantal gebouwen en leiden toeristen rond. Onderweg zien we bijna overal om ons heen de spuiters van de walvissen. Tientallen vinvissen en dwergvinvissen laten zich soms van vrij dichtbij bewonderen. Jammer van vinvissen is echter wel dat behalve een lullig klein rugvinnetje er verder niet zo heel veel spectaculairs te zien [...]

De terugreis gaat in twee delen. De eerste dag van de terugreis begint nog relaxt met een bezoekje aan het Noordpoolmuseum. Leuk museum maar eentje met veel kleine hoekje en donkere plekken waardoor je soms last krijg van het feit dat je lichaam 10 dagen op zee heeft gebivakkeerd. Het lijkt soms wel of het museum harder deint dat de boten in de voorgaande dagen. 's Middags gaan we naar het vliegveld waar we op de vlucht richting Oslo stappen waarbij wederom een tussenlanding gemaakt moet worden in Tromso omdat Svalbard niet als Noors grondgebied gezien mag worden en we dus ons paspoort moeten laten controleren om het Schengengebied in te kunnen. Een operatie die niet heel soepel verloopt want ook de ruimbagage moet er uit en wordt aan het einde van de transportband op een steeds groter worden berg gegooid. Iedereen wordt geacht zijn bagage er uit te vissen [...]