De nacht gaat langzaam voorbij. De boot vaart kalm maar af en toe voel je een schommeling. Of het daardoor komt of door de nieuwe omgeving weet ik niet maar elke twee uur word ik wakker. Niets ergs overigens want 10 minuten later word ik weer zachtkens in slaap gewiegd door de boot.
De intercom komt tot leven en expeditieleider Ali verteld ons dat er besloten is om het Raudfjord fjord in te varen vanwege de golfslag op de geplande landingsplaats. “A message for the divers” volgt later en wij gaan onze spullen uitzoeken en optuigen. Er wordt geroepen dat het zoveel tijd gaat vragen dat we niet met de wandeling mee kunnen. Dan kennen ze Gejo duikers nog niet: een half uur later ligt alles klaar voor de duik van vanmiddag en kunnen we nog met gemak aansluiten bij de excursie. Die is leuk maar niet spectaculair. Stockholm Sven heeft er rond 1920 een hutje gebouwd. Tijdens een mijnongeval is zijn gezicht zo verminkt geraakt dat hij een plek zocht waar niemand hem meer zou hoeven te aanschouwen. De gekozen plek lijkt daar met gemak aan te voldoen. Behalve heel veel zwerfplastic is er niets te vinden waar menselijke activiteiten voor in aanmerking kwamen.
Terug op de boot is het tijd voor een lunch waar qua omvang menig diner jaloers op zou zijn. Het is heerlijk maar de keuze is reuze en vooral calorierijk…. Tijd dus voor een dutje want met een volle maag mag je niet duiken zei mijn moeder vroeger al. Rond drie uur schalt er wederom een diver special door de intercom en dus staan we even later om op te tuigen. Dikke onderpakken, dikke sokken, dubbele onderhandschoenen onder de droogpakhandschoenen, kortom we bereiden ons voor op een koude duik. Enige nadeel is dat dit plaats vindt in de laarzenkamer waar ook een droger staat te draaien. Ik ken een oud Gejo-leidsman die gezegd zou hebben: de reuzel loopt uit m’n reet….Gauw naar buiten dus om af te koelen. Zodiac ligt klaar en na enige verbouwwerk van Hendrik (duikgids en handige jongen als het gaat om om te wisselen hoge drukslangen…) kunnen we na het 1,2,3 in Godsnaam overboord. Het voorspelde zicht blijft uit. Het is weliswaar niet zo beroerd als Maarsseveen afgelopen zaterdag maar best is het niet. Deels komt dat door de 30 miljoen garnalen die massaal om ons heen zwermen maar het water is ook melkachtig. We hebben nog een kleine worsteling met ons gewicht maar als iedereen voldoende is aangekomen kunnen we afdalen. Dat is leuk, kelpwouden maar dan helaas in hun nadagen. Enorme lappen kelp zijn aan het einde van hun houdbaarheidsdatum en liggen op de grond maar zijn een dankbare verstopplek voor spinkrabben. Eerst zien we een paar kleine rondscharrelen maar na een minuut of 10 komen we een echt grote tegen, genoeg om Marieke met gepaste afstand toe te laten kijken. Echt bijzonder wordt het niet maar leuk is het wel: hermietkreeftjes, miniatuurvisjes, mooie zakpijpen, anemonen, kokerwaaierwormen. Alleraardigst dus maar koud… En de duik is al wat langer geworden dan de afgesproken 30 minuten dus met de safetystop erbij zijn we bijna een uur een water van een graad of 8 geweest. Mijn handen doen zeer en ik probeer ze zoveel mogelijk boven water en in beweging te houden. In de verte zie ik de zodiac bezig om de andere drie duikers binnen te halen. Een kwartier later zijn ze klaar en wordt er koers gezet naar ons om ons uit de poolwateren te lichten. Dat lukt maar in de zodiac beginnen de koude vingers pas echt pijn te doen. De vraag: nog een wandeling maken of terug naar de boot wordt in meerderheid beantwoord met terug naar de boot….
Eenmaal daar is het leed snel geleden. Frank en Esther hebben zelfs al een zee-engel gezien, een mooi beestje dat er uit ziet als een engeltje (dat had je niet gedacht he…) Gert en Suzan komen een uurtje later terug van hun lange wandeling en die hebben het ook prima naar hun zin gehad. Uitzichten over een stuk of 7 gletsjers moet tof zijn geweest…
Het is intussen bijna 24:00, met dank aan de klok van de PC want buiten is het licht als vanouds. We zijn 120 mijl aan het varen om bij het rap terugtrekkende pakijs te komen. Morgen wordt een relaxt daagje want we stomen op naar het pakijs waar we met de Plancius langs gaan varen op zoek naar ijsberen en meer van dat soort ongedierte. Zolang ze vannacht niet op een ijsberg varen vind ik het prima om morgen wakker te worden met uitzicht op de noordpoolijskap….
Geef een reactie