Na een dikke uur terug bij de steiger, gauw de lens verwisselen terwijl Frank in het water wacht. Ik besluit om de macro (60mm) mee te nemen maar het blijft een lastige beslissing. Dat blijkt onderwater ook zo te zijn. Ik wil een zebramossel of posthoornslak op de rietstengels fotograferen maar met name de posthoornslakken blijken zo fors dat er alleen een detail opname van te maken is. Het riet beweegt namelijk te veel om meer afstand te nemen, focussen is kansloos resulterend in vage vegen als foto. We proberen er een half uurtje het beste van te maken en ik besluit om bij het kasteel nog wat donderpadjes te zoeken “voor de zekerheid”. Onder de banden naar de eendenkooi zijn er altijd wel wat te vinden en inderdaad er ligt een stoere rivierdonderpad op het zand. Hij is zeker 3 centimeter groot maar heeft geen zin om zich onder de band te gaan verschuilen waardoor ik er wel een paar goeie foto’s van kan maken. Terug naar de steiger wordt mijn oog gevangen door een rivierkreeft die als een dolle achteruit aan het zwemmen is. De helrode Amerikaanse rivierkreeft stuitert als een ADHD’er over het zand. We achtervolgen hem en als hij inziet dat hij ons niet kan afschudden treedt plan B in werking: Ninja kreeft. Met zijn scharen, alhoewel, schaartjes stoer naar mij toe neemt hij een pose in die lijkt te zeggen: nog een stap en ik maak je af, van de vorige hebben ze alleen nog maar de duikschoentjes teruggevonden. Het wordt lastiger voor hem als ook Frank zich meld aan mijn rechterzijde. Ik zie de kreeft in zijn ogenhoeken naar dat nieuwe gevaar loeren maar na een korte evaluatie van de situatie besluit hij gewoon een schaar voor mij en een schaar voor Frank in te zetten als verdediging. Erg leuk en het levert een leuke serie foto’s op.
Frank die maakt een filmpje van ons avontuur en dat is zo’n gaaf filmpje dat ik hem hier niet wil laten ontbreken
Geef een reactie