Aan het einde van een mooie liveaboard trip naar de St. John’s riffen zijn we bijna terug bij de haven van Marsa Ghalib. De duikgids heeft nog één duikstek maar die omschrijft hij als “een gok”. Het is een baai aan de kust net voorbij Marsa Alam en daar bestaat de mogelijk om zeekoeien te zien. Omdat ze hoog op ons wensenlijstje staan besluiten we de gok te wagen.
Bij de duikstek aangekomen is het druk. Niet alleen liggen er 6 boten maar op het strand staan ook een aantal groepen met snorkellaars. In de baai is een stuk afgezet met boeien om te voorkomen dat safariboten en hun zodiaks in het “beschermde gebied” komen. Eigenlijk heb ik er al spijt van dat we gegaan zijn want dit circus doet de beesten vast geen goed, alhoewel: de geest is gewillig maar het vlees is zwak en dus zitten we een half uur later in de zodiak. Gids Adel duikt zelf niet mee maar blijft snorkelend aan de oppervlakte zwemmen zodat hij overzicht heeft en ons naar eventuele zeekoeien leiden. Tijdens de briefing werd er ook gesproken van gitaarroggen en schildpadden en dat klopt in ieder geval. We vallen met zo’n 10 duikers overboord en zakken naar beneden en iedereen weet niet waar hij moet kijken. Voor ons ligt een gitaarrog in het zeegras, links zit een grote schildpad te grazen en achter ons zie ik nog net de staart van een zeekoe uit zicht verdwijnen. De schildpad is er een van het grootste soort en iedereen hangt gebiologeerd te kijken.
Tanja en ik gaan, vanwege de drukte, wat meer naar achteren en zien dan boven ons Adel signalen dat we mee moeten komen. We blazen op onze onderwatertoeters maar de meeste mensen kijken even op en snel weer terug naar de schildpad. We volgen Adel die voor ons uit snorkelt, zo’n 15 meter boven ons. En daar zien we hem: een dikke vette zeekoe. Met zijn grote lippen graast hij de bodem af en laat een spoor van omgewoeld zand achter. Op zijn rug zijn twee zuigvissen aan het ruziën om de beste plek en voor hem uit zwemt een school loodsvisjes. In eerste instantie zijn we er met 2 andere duikers en die houden ook gepaste afstand tot het beest maar een andere groep duikers heeft het beest ook ontdekt en komt erg lomp kijken. Ze gaan vlak voor het beest liggen, er is er ééntje die zich tussen mij en de zeekoe in laat zakken kortom irritant lomp. Tanja en ik besluiten om weg te gaan om het beest rust te gunnen. We kijken af en toe nog even om en de groep duikers heeft het beest nu helemaal omringt. Dan is het beest het zat en zwemt omhoog om adem te halen en tot ons oneindige geluk besluit hij om voor onze neus weer te landen. Hij kijkt niet op of om en begint het zeegras weg te maaien. De andere duikers zijn te ver verwijderd om ons te zien en dus kunnen we op een eerbiedige afstand het beest bewonderen. Hij heeft een enorme lip die als een soort stofzuiger het gras opzuigt. Zijn lijf is bezet met krassen, misschien wel van zodiaks. Na vijf minuten zien we een groep duikers aan komen racen maar wederom doet de zeekoe ons veel plezier door te vertrekken net als de hele kudde lomperds arriveert.
Geef een reactie